Adhortacja apostolska « Dilexi te »" z Papież Leon XIV, opublikowany w październiku 2025 r., stanowi punkt zwrotny dla francuskiego Kościoła katolickiego, ożywiając debatę publiczną na temat Miłość ubogich, z okazji Jubileuszu Ubogich, który odbył się w Rzymie. Niniejszy artykuł oferuje ustrukturyzowaną, angażującą analizę, zilustrowaną konkretnymi przykładami, mającą na celu ustalenie, czy tekst ten zapowiada «małą rewolucję» w praktykach kościelnych i społecznych we Francji.
Wezwanie, które nas rzuca wyzwanie: jego pochodzenie i duch
Geneza tekstu radykalnego
Kardynał Konrad Krajewski przedstawił « Dilexi te »podczas konferencji prasowej w Watykan, w październiku 2025 r., podkreślając odnowione zainteresowanie papieża Kościołem, który oddaje biedni w sercu jego misji. Tekst ten wpisuje się w tradycję ewangeliczną, tradycję Franciszka z Asyżu przemienionego przez spotkanie z wykluczonymi, ale także w logikę przekazywaną przez papież Franciszek i jego wielokrotne apele o «ubogi Kościół dla biedni »".
Leon XIV, publikując « Dilexi te », oferuje jasną diagnozę iluzji współczesnego społeczeństwa: akumulacja bogactwa i rywalizacja nie prowadzą do szczęścia. Ostrzega przed polityką oszczędności, która zapomina o godność człowieka. Radykalna natura tekstu polega na odrzuceniu biernej pomocy: organizacja pożytku publicznego Autentyczne podejście nie polega po prostu na robieniu czegoś dla, ale ma na celu robienie czegoś z najsłabszymi, uznając ich twórczy potencjał.
Bezpośredni apel do katolików
Leon XIV Stawia wiernym wyzwanie: misja chrześcijańska nie ogranicza się do modlitwy czy nauczania doktryny, ale obejmuje konkretne zaangażowanie na rzecz ubogich. Krytykuje indywidualistyczną wizję i potępia ograniczanie zaangażowania Kościoła do samej działalności charytatywnej, aby na nowo docenić doświadczenie i głos osób żyjących w ubóstwie.
To przesłanie jest bezpośrednim echem tego, czego od dziesięcioleci doświadczają diakonaty francuskie: ponownego stawiania najuboższych w centrum życia Kościoła, zgodnie z przykładem Gilles’a Rebêche’a z regionu Var, którego praca w posłudze diakońskiej jest podawany jako wzór.
Silny wpływ społeczny i polityczny
W przeciwieństwie do sprywatyzowanej koncepcji wiary,« Dilexi te »Przekazuje przesłanie polityczne o bardzo silnym wydźwięku społecznym”. papież łączy lojalność do Ewangelii, do aktywnego zwracania uwagi na tych wykluczonych przez społeczeństwo zorganizowane wokół interesów mniejszości. Leon XIV wzywa Kościół do działania na rzecz «integralnego rozwoju najbardziej opuszczonych» i proponuje służba ubogim jako centralne kryterium autentyczności chrześcijańskiej.
Odpowiedź Kościoła na napomnienie: przyjęcie i wyzwania
Entuzjastyczne, ale wymagające przyjęcie
Po opublikowaniu « Dilexi te » wywarło wyjątkowy wpływ we Francji, szczególnie wśród osób pracujących z osobami w trudnej sytuacji. W kilku diecezjach słowo papież odczuto jako zachętę do pogłębienia tej pracy, która niekiedy zaczynała się czterdzieści lat temu, jak na przykład w Fréjus-Toulon.
Niektórzy przywódcy kościelni twierdzą, że tekst wydaje im się radykalnie nowy, wykraczający poza samo towarzyszenie i wzywający do autentycznej zmiany praktyk: nie tylko udzielania pomocy, ale także towarzyszenia najsłabszym i uczenia się od nich. To podejście, widoczne już w niektórych posługach diakonatu, znajduje obecnie swoje instytucjonalne i teologiczne uzasadnienie.
Sprawdzone praktyczne zastosowania
W kilku diecezjach francuskich, zwłaszcza tych dotkniętych znacznymi nierównościami społecznymi, rozwinęły się «służby diakoniczne», które starają się odpowiedzieć na wyzwanie, jakie stawia « Dilexi te »Ta długofalowa praca ma na celu pełne uznanie godności i sprawczości ubogich. Inicjatywy są zróżnicowane: słuchanie, wsparcie, współtworzenie projektów, zaangażowanie w liturgię itp.
Jubileusz Ubogich, który odbył się w Rzymie w dniach 14-16 listopada 2025 roku, zgromadził 10 000 uczestników, w tym 1500 osób francuskojęzycznych, pod przewodnictwem w szczególności stowarzyszenia Fratello. Ta mobilizacja w konkretny sposób ilustruje papieskie przesłanie i zwiększa widoczność wysiłków lokalnych Kościołów, uwiarygodniając zmianę proponowaną przez… Leon XIV.
Uporczywy opór i pytania
Choć entuzjazm jest powszechny, niektórzy liderzy wskazują na trudności ze zmianą nastawienia w Kościele, gdzie wciąż istnieje ryzyko sprowadzenia misji społecznej do samej «miłości». Tekst analizuje zwyczaje instytucjonalne i modele zarządzania oraz wzywa do głębokiej zmiany w praktykach duszpasterskich.
Pojawiają się konkretne pytania: jak promować efektywne zaangażowanie ubogich w instytucje kościelne? Jak przejść od logiki pomocy do logiki współodpowiedzialności? Te kwestie pozostają wyzwaniami, które należy podjąć, jeśli rewolucja, o której mowa w tekście, ma stać się rzeczywistością w codziennym życiu Kościoła.
Ku małej rewolucji? Rozwój i horyzonty Kościoła
Przełom teologiczny i duszpasterski
«"« Dilexi te » proponuje znaczącą zmianę teologiczną: organizacja pożytku publicznego nie jest opcją, ale gorącym sercem misji Kościoła. Ubóstwo, dalekie od bycia nieuchronnością lub marginalnością, stanowi – według Leon XIV – kamień probierczy lojalność do Chrystusa i witalności wspólnoty. Przypomina nam, że troska o ubogich jest nierozerwalnie związana z chrześcijańską nadzieją, źródłem jedności i kreatywności dla całego ludu Bożego.
Dla Kościoła we Francji wizja ta otwiera drogę do odnowionego podejścia duszpasterskiego, w którym peryferie nie są marginalizowane, lecz stanowią centrum życia kościelnego. Zachęca to do współpracy między diecezjami, stowarzyszeniami i wspólnotami w celu budowania modeli inkluzywnych i przekształcania relacji z innymi. ubóstwo.
Konkretne przykłady i podejścia
Weźmy za przykład diecezję Fréjus-Toulon w regionie Var, gdzie diakonat od ponad czterdziestu lat wspiera integrację ubogich z lokalnym Kościołem. Inicjatywy takie jak wspólne posiłki, grupowe spotkania liturgiczne i aktywny udział osób w trudnej sytuacji w życiu liturgicznym są obecnie uznawane i celebrowane.
Kolejnym jaskrawym przykładem jest mobilizacja w czasie Jubileuszu Ubogich: zapraszani są ludzie z ulic, schronisk i stowarzyszeń, aby spotkać się z papież i dawać świadectwo swoim doświadczeniom; ich podejście jest uważane za wzorowe i inspirujące dla całego Kościoła.
Pomysły na przedłużenie pędu
Oto kilka sugestii, inspirowanych duchem « Dilexi te »i już przetestowane lokalnie:”
- Systematycznie włączać osoby znajdujące się w sytuacjach niepewnych w decyzje i działania wspólnot parafialnych (np. rady parafialne, organizacja spotkań liturgicznych).
- Doceniać świadectwo najuboższych jako wyraz chrześcijańskiej witalności podczas ważnych wydarzeń (np. jubileuszy, pielgrzymek, konferencji publicznych).
- Wspieranie i rozwijanie partnerstw między stowarzyszeniami świeckimi i diecezjalnymi w celu wzmocnienia sprawiedliwość społeczna i godność człowieka na wszystkich terytoriach.
- Uświadomienie wiernym duchowości spotkania i «działania z innymi», poprzez zaproszenie ich do dostrzegania wyjątkowej kreatywności ubogich.
- Kształcenie księży, diakonów i liderów w postawie słuchania i’pokora, aby promować dialog z ludźmi znajdującymi się na marginesie Kościoła.
- Regularnie oceniaj praktyki społeczne w świetle wyzwań stawianych przez tekst i angażuj się w ciągłą transformację instytucjonalną.
Cicha, ale głęboka rewolucja
Daleko od zwykłych zapowiedzi,« Dilexi te »To prowadzi do trwałej transformacji, która, choć nie spektakularna, może stanowić początek «małej rewolucji» dla Kościoła we Francji. Ten przyjazny, wymagający i wizjonerski tekst zachęca każdą wspólnotę do wyjścia poza logikę pomocy i zbudowania braterskiej relacji z biedni.
Kościół we Francji, wspierany przez diakonaty i oddanych wiernych, wydaje się gotowy sprostać temu wyzwaniu. Znaki są widoczne: inicjatywy lokalne, mobilizacja w czasie Jubileuszu Ubogich, odnowiona refleksja teologiczna. W nadchodzących latach okaże się, czy ten impet w pełni wprowadzi Kościół w erę, w której… Miłość Trudna sytuacja ubogich jest nie tylko głoszona, ale i przeżywana jako sedno życia chrześcijańskiego.
