Były żołnierz, a obecnie biskup misyjny, świadek miłosierdzia w Galii w IV wieku.
W IV wieku w Galii, wciąż podzielonej między pogaństwem i chrześcijaństwoW 1800 roku młody rzymski żołnierz odważył się na akt miłosierdzia: rozciął płaszcz dla biedaka. Ten gest, który stał się symbolem, ukazuje świętego Marcina z Tours, jednego z pierwszych świętych Kościoła, którzy nie ponieśli śmierci męczeńskiej. Jako postać dzielenia się i ewangelizacji, nadal zachęca wierzących do łączenia wiary i współczucia, działania i kontemplacji.
Służenie Chrystusowi w ubogich
Urodzony około 316 roku w Panonii (obecnie Węgry), Marcin, syn rzymskiego trybuna, dorastał w środowisku wojskowym. Wcześnie poczuł powołanie Chrystusa, pomimo panującego pogaństwa. Zwerbowany w wieku piętnastu lat do kawalerii cesarskiej, stacjonował w Galii, w Amiens, gdzie jego życie zmieniło się dramatycznie.
Pewnego zimowego dnia natknął się na półnagiego żebraka. Marcin bez wahania rozciął swój płaszcz na pół, aby go okryć. Następnej nocy ukazał mu się Chrystus w tym podartym płaszczu. Ta wizja dopełniła jego nawrócenia: Marcin natychmiast poprosił o chrzest.
Po odejściu z wojska dołączył do św. Hilarego z Poitiers, obrońcy Chrystusa, prawdziwego Boga, przed arianizmem. Razem założyli w Ligugé, pierwszą znaną w Galii wspólnotę monastyczną. Tam Marcin formował się poprzez modlitwę i prostotę.
Około 370 roku mieszkańcy Tours zwrócili się do niego z prośbą o objęcie stanowiska biskupa. Zgodził się z posłuszeństwa, zachowując jednocześnie życie mnicha. Odrzucając wszelką pompatyczność, przemierzał wioski, nawołując do nawrócenia i niszcząc pogańskie świątynie. Stał się znany jako “apostoł wsi”.
Aż do swojej śmierci w Candes w 397 r. poświęcił życie budowaniu klasztorów, jednoczeniu ludów i ochronie biedniJego ostatnie słowa podsumowują jego wierność: zadeklarował gotowość kontynuowania walki Chrystusa aż do ostatniego tchnienia. Jego grób w Tours natychmiast stał się ważnym miejscem pielgrzymkowym.
Historie, które się z tym wiążą
Najwcześniejsze relacje, zwłaszcza Sulpicjusza Sewera, opisują życie świętego z powściągliwością. Wpleciony jest w to legendarny epizod: podczas przeniesienia jego ciała do Tours, kwiaty miały ponownie zakwitnąć, pomimo pory roku. Zjawisko to stało się znane jako «Lato Świętego Marcina» – symbol łagodności i duchowego odrodzenia.
Wszystkie te opowieści, zarówno historyczne, jak i poetyckie, niosą ze sobą to samo przesłanie: organizacja pożytku publicznego Aktywność przemienia naturę i serca. Marcin nie działa z heroizmu, lecz z wierności wcielonej Ewangelii.
Duchowe przesłanie
Gest płaszcza pozostaje żywą przypowieścią o dzieleniu się. Święty Marcin nie rozdaje tego, co ma w nadmiarze; dzieli się tym, co nosi. Prawdziwe miłosierdzie nie czeka na bogactwo: działa, gdy inni cierpią.
Jego przykład przywodzi na myśl Ewangelię Mateusza: “Byłem nagi, a przyodzialiście mnie”. Uczeń Chrystusa nigdy nie oddziela wiary od czułości. Podobnie jak Marcin, każdy może ukazywać obecność Chrystusa w prostych gestach, anonimowych spotkaniach i cichych aktach solidarności.
Modlitwa
Panie Jezu,
Ty, który objawiłeś swoją twarz biedakowi z Amiens,
Daj nam uważne serce i otwarte dłonie.
Naucz nas dzielić się bez liczenia się z kosztami,
rozpoznać Twoją obecność w najmniejszych rzeczach,
i rozprzestrzeniać pokój gdzie surowość dzieli.
Niech święty Marcin prowadzi nas tą drogą miłosierdzia.
Amen.Żyć
- Podarowanie ubrania, posiłku lub uśmiechu osobie w potrzebie.
- Zadzwonić lub odwiedzić osobę, o której zapomniano lub która jest odizolowana.
- Przeczytaj i rozważ przez dziesięć minut fragment Ewangelii wg św. Łukasza 3,10-11: “Jeśli ktoś ma dwie szaty, niech jedną da temu, który nie ma”.”
Miejsca
Kult świętego Marcina ukształtował religijną historię Francji. W Tours, bazylika odbudowana w XIX wieku nad jego grobem, pozostaje ważnym miejscem modlitwy. Niezliczone wioski, ulice i kościoły noszą jego imię.
To właśnie w Candes-Saint-Martin, nad brzegiem Loary, zmarł w otoczeniu uczniów. Według tradycji, jego ciało przewieziono łodzią do Tours, gdy przyroda znów rozkwitała. Ta „jesienna wiosna” przypomina, że organizacja pożytku publicznego Przywraca życie w samym sercu zimna.
W całej Europie, od Węgier po Bretanię, witraże, posągi i freski upamiętniają żołnierza, który został biskupem. Marcin, patron żołnierzy, ubogich i komisarzy wojskowych, pozostaje postacią ucieleśniającą odwagę i współczucie.
Liturgia
- Czytania: Izajasz 61:1-3 / Łukasza 17,11-19 – Chrystus uzdrawia i posyła.
- Pieśń: Ubi caritas et amor, symbol jedności, którą zasiał Marcin.
