Ewangelia Jezusa Chrystusa według św. Łukasza
«To, co wydarzyło się za dni Noego, powtórzy się podczas przyjścia Syna Człowieczego. Ludzie jedli, pili, żenili się aż do dnia, w którym Noe wszedł do arki. Potem przyszedł potop i pochłonął ich wszystkich”.
Podobnie było za czasów Lota: ludzie jedli, pili, kupowali, sprzedawali, sadzili i budowali. Lecz w dniu, w którym Lot opuścił Sodomę, ogień i siarka spadły z nieba i zniszczyły ich wszystkich.
Dokładnie tak samo będzie w dniu, kiedy objawi się Syn Człowieczy.
Tego dnia, ktokolwiek będzie na tarasie, a jego rzeczy będą w domu, niech nie schodzi, aby je zabrać. Podobnie, kto będzie na polu, niech nie wraca.
Przypomnij sobie żonę Lota.
Kto chce zachować życie, straci je. Lecz kto godzi się je stracić, zachowa je.
Zapewniam was: tej nocy dwie osoby będą w jednym łóżku; jedna zostanie wzięta, a druga zostawiona. Dwie kobiety będą razem mielić ziarno; jedna zostanie wzięta, a druga zostawiona.»
Uczniowie Jego zapytali Go: «Gdzie, Panie?» On im odpowiedział: «Gdzie jest trup, tam zgromadzą się i sępy».»
Objawienie Syna Człowieczego: czujność, wiara i zaangażowanie w oczekiwaniu eschatologicznym
Zrozumienie nauki ewangelicznej (Łukasza 17, (str. 26-37) żyć z nadzieją i rozeznaniem w naszym codziennym życiu.
Napięcie między życiem codziennym a nadzieją eschatologiczną
W świecie naznaczonym złożonością, pośpiechem i kryzysami, wiara chrześcijańska zachęca nas do spojrzenia z perspektywy na obietnicę powrotu Chrystusa, to «objawienie» Syna Człowieczego, ogłoszone w Ewangelii według św. Łukasza. Ten fragment (Łukasza 17, (str. 26-37) stawia nas w obliczu wydarzenia historycznego i kosmicznego, podkreślając jednocześnie pilną potrzebę wiernego życia w teraźniejszości. Wiara chrześcijańska nie ogranicza się do biernego oczekiwania; wzywa do nieustannej czujności, czynnej sprawiedliwości i nieustannego nawracania.
W tej rozszerzonej refleksji będziemy dążyć do zrozumienia nie tylko tekstu Ewangelii, ale także jego implikacji dla naszego życia, duchowości i zaangażowania. Napięcie między nadzieją a czujnością, między cierpliwość Naszą nicią przewodnią będą rozważania eschatologiczne i obecna odpowiedzialność.
Kontekst Ewangelii Łukasza 17: między historią a antycypacją
Ewangelia Łukasza, napisana dla społeczności zmagającej się z prześladowaniami i pytaniami o koniec czasów, podkreśla fundamentalny fakt: pewność, że powrót Chrystusa nastąpi. Łukasza 17,26-37 to część cyklu wykładów na temat eschatologii, w których Jezus posługuje się pełnymi mocy obrazami, aby obudzić swoich uczniów.
Ten fragment, umieszczony tuż przed Męką i zmartwychwstanie, Podkreśla nieprzewidywalność wydarzenia eschatologicznego, jak w historiach Noego i Lota. Odniesienie do starożytnych narracji pokazuje, że ostateczne objawienie nie będzie czymś zupełnie nowym i nieznanym, lecz kulminacją historii ludzkości, naznaczoną Bożą sprawiedliwością.
Kontekst liturgiczny tego czytania wzmacnia myśl, że każdy wierny powinien żyć w aktywnym oczekiwaniu, we wspólnocie ze wspólnotą wierzących, mając wyraźną świadomość doczesności jako przestrzeni możliwości nawrócenia.
Wymiar teologiczny: aktywne oczekiwanie
Tekst przypomina nam, że objawienie Syna Człowieczego nastąpi nagle, ale to zaskoczenie nie powinno prowadzić do paniki ani rozpaczy. Wręcz przeciwnie, wymaga od nas wewnętrznego przygotowania, życia w sprawiedliwości i miłosierdziu.
Objawienie Syna Człowieczego: wydarzenie tyleż kosmiczne, co moralne
Pomysł, że «gdzie jest ciało, tam gromadzą się i sępy» (Łukasza 17,37) przywołuje scenę sądu ostatecznego, w której nastąpi rozstanie. Objawienie Chrystusa to nie tylko spektakularna manifestacja, ale także wezwanie do osobistej i zbiorowej odpowiedzialności.
Ten fragment podkreśla, że Jezus oczekuje od swoich uczniów życia pełnego czujności, w którym każdy dzień staje się przestrzenią próby i łaski. Objawienie to moment, w którym objawia się Boża sprawiedliwość, ale zaczyna się ono dziś od naszych wyborów. Wiara nie jest bierna; wzywa do konkretnego zaangażowania w dążeniu do sprawiedliwości, do… pokój, z miłosierdzie.
Teologia czekania: czynna cierpliwość
«Dzień» objawienia jest nieprzewidywalny, ale nie nieoczekiwany dla tych, którzy są czujni. Czujność nie jest synonimem lęku, lecz wewnętrznej stabilności, zdolności dostrzegania obecności Boga w codziennym życiu.
Czujność w życiu codziennym: wysiłek ciągłej uwagi
Sztuka bycia czujnym u progu każdego dnia
W tym pierwszym punkcie podkreślono potrzebę nawiązywania codziennej relacji z Bogiem poprzez modlitwę, czytanie Ewangelii i praktykowanie organizacja pożytku publicznego. Czujność nie ogranicza się do biernego czekania; polega ona na rozpoznawaniu boskiej obecności w małych gestach i powstrzymywaniu się od pokusy rutyny i konformizmu.
Sprawiedliwość i miłosierdzie jako znaki autentyczności
Czekanie i działanie: sprawiedliwość i miłosierdzie w działaniu
Temat ten podkreśla, że prorocza czujność przekłada się na konkretne działania: solidarność z najsłabszymi, walkę z niesprawiedliwością i zaangażowanie w... pokój. Przypowieść o «trosce» łączy się z etycznym zaangażowaniem we wszystkich naszych relacjach.
Trzeźwość i dostępność: życie w zależności od Boga
Prostota jako sposób życia dla wiernej czujności
Życie «tak, jakby» powrót miał nastąpić jutro, oznacza wewnętrzną trzeźwość, wolność od posiadania, honorów i ulotnych przyjemności. Stała otwartość wymaga serca wolnego od bożków, by przyjąć objawienie.
Życie ze świadomością w każdej sferze życia
Wierzący są wezwani do przemiany swojego codziennego życia poprzez proste, ale radykalne działania: modlitwę każdego ranka z prośbą o mądrość, praktykowanie organizacja pożytku publicznego Bez zwłoki podejmij konkretny akt sprawiedliwości, poświęć czas na osobiste nawrócenie.
- W rodzinie: ustalcie czas modlitwy, promujcie sprawiedliwość i pokój.
- W pracy: postępuj uczciwie, przejrzyście i z szacunkiem.
- W społeczności: angażowanie się w działania społeczne, praca na rzecz pokój.
- Osoba: medytować nad kruchością życia i pilną potrzebą nawrócenia.
Dziedzictwo duchowe i otwartość na nowe rzeczy
Ojcowie Kościoła, jak Święty Augustyn Jan Chryzostom, między innymi, rozważał potrzebę czujności w każdych okolicznościach. Tradycja liturgiczna zachęca do czujności poprzez Liturgię Godzin i święta oczekiwania (Adwent, Wniebowstąpienie). Duchowość ignacjańska kładzie nacisk na modlitwę z rozeznaniem.
Pismo Święte, poprzez historie o Noem, Locie i Drugim Przyjściu, oferuje wciągającą lekturę historii zbawienia. Nadchodzące objawienie nie powinno nas oślepiać, lecz oświecać, pozwalając nam żyć z odwagą i współczuciem.
Medytacja w sposób czujnego chrześcijanina
- Siedzieć w ciszy, oddychać głęboko.
- Przeczytaj ten fragment jeszcze raz powoli Łukasza 17,26-37.
- Módl się o mądrość i siłę potrzebną do wierności każdego dnia.
- Wybierz jedno małe, konkretne działanie, które podejmiesz w ciągu tygodnia.
- Pamiętaj, że każdy dzień jest przygotowaniem na objawienie.
Żywa nadzieja we współczesnym kontekście
Wyzwania: jak pogodzić pilność sprawiedliwość społeczna, Groźba obojętności, pokusa indywidualizmu? Odpowiedź leży w zrównoważonej czujności, żywej wierze, która przekłada się na konkretne działania, odrzuceniu obojętności i zaangażowaniu na rzecz sprawiedliwości.
Równowaga polega na tym, by nie ulegać lękowi ani katastrofizmowi, a jednocześnie pozostać zaangażowanym w aktywne oczekiwanie. Czujność nie powinna stać się źródłem niepokoju, lecz sposobem życia nacechowanym rozwagą i współczuciem.
Modlitwa: akt nadziei
Żywa modlitwa, którą warto obserwować i mieć nadzieję
«Panie, abym nie był zaskoczony Twoim powrotem, daj mi mądrość, abym czuwał w Miłość, sprawiedliwość i prostota.
Wzmocnij we mnie nadzieję, abym nie opóźniał nawrócenia i zobowiązania.
Pomóż mi słuchać Twojego Słowa, wybierać sprawiedliwość i pokój.
Wzmocnij moje serce w obliczu prób i uczyń moje życie przestrzenią ufnego oczekiwania.
Niech zawsze będę gotowy rozpoznać Twoją obecność w każdej chwili, w każdym człowieku.
Amen.»
Apel o aktywną czujność i zaangażowanie
Życie w oczekiwaniu na powrót Chrystusa nie oznacza poddania się bierności. Chrześcijańska czujność musi być ucieleśniona w każdym akcie sprawiedliwości, w każdym geście miłości. Objawienie Syna Człowieczego, gdy nadejdzie, ostatecznie odsłoni pełnię zbawienia, ale musi rozpocząć się tu i teraz, w naszym konkretnym życiu. Bądźmy zatem czynnymi świadkami, jasnowidzącymi strażnikami, wiernymi nadziei, która nie zawodzi.
Praktyczny
- Zacznij każdy dzień od medytacji Łukasza 17,26-37.
- Zaangażować się w akt sprawiedliwości społecznej.
- Znajdź czas na wdzięczność podczas codziennej modlitwy.
- Uczestnictwo w procesie rozeznanie duchowe.
- Życie w trzeźwości, aby przyjąć objawienie.
Odniesienia
- Łukasza 17,26-37, 21,28
- Święty Augustyn, «Miasto Boga»
- Jérôme André, «Teologia czujności»
- P. Ricœur, «Sprawiedliwość i doczesność»
- Duchowość ignacjańska, ćwiczenia w rozeznawaniu
- Encyklopedia teologii biblijnej
