Ewangelia według św. Łukasza, komentowana werset po wersecie

Rozdział 21

Łukasza 21, 1-4 = Marek 12:41-44.

Łukasza 21.¹ Jezus, spojrzawszy w górę, zobaczył bogaczy wrzucających swe ofiary do skarbony. Podniósłszy oczy, by przyjrzeć się nowej scenie, która rozgrywała się wokół Niego, św. Marek opowiada, że po przekleństwie faryzeuszów i uczonych w Piśmie, Jezus przyszedł i usiadł przy skarbcu świątyni. To właśnie tam znajdujemy Go ponownie po krótkiej przerwie. Kufer, skarb świątyni jak już powiedzieli św. Cyryl i Kwintus Kurcjusz (3, 13), wywodzi się z języka perskiego i greckiego i zostało tutaj użyte na określenie trzynastu kufrów w kształcie trąb, do których Żydzi wrzucali jałmużnę, którą przeznaczali na wydatki związane z kultem, upiększenie świątyni itp.

Łukasza 21.² Zobaczył też bardzo biedną wdowę, która wrzuciła do niej dwie małe monety., – Zobaczył też biedną wdowę. W tekście greckim słowo „ubogi” jest zdrobnieniem pełnym delikatności, które nie pojawia się nigdzie indziej w Nowym Testamencie. Dwie małe monety. To było niewiele więcej niż jeden nasz grosz. Zasady talmudyczne nie zezwalały na ofiarowanie ani jednej monety.

Łukasza 21 ³ I rzekł: Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich innych.⁴ Wszyscy bowiem ludzie składali Bogu ofiarę ze swego zbytku, ta zaś kobieta ze swego ubóstwa dała wszystko, co miała na utrzymanie.» – Nie jeden widz z pewnością uśmiechnął się z pogardą, gdy skromna wdowa wrzuciła swoją ofiarę do puszki: Jezus natomiast publicznie chwali ten czyn, ukazując całą jego hojność. Prawdę mówiąc… Uroczyste potwierdzenie, mające na celu lepsze uwypuklenie najważniejszej zasady, która zostanie przedstawiona poniżej. Ona włożyła więcej niż wszyscy inni. A jednak, według św. Marka, «wielu bogatych dawało dużo». Ale Bóg sądzi inaczej niż ludzie. «Bo jeśli jest gorliwość, to dobrze się dzieje z tym, co się ma, niezależnie od tego, czego się nie ma» (2 Kor 8,12). Sami poganie uznawali to sprawiedliwe kryterium. «Nie suma decyduje o tym, ile się da, ale stan tego, kto daje» (Ksenof. Anab. 7.7.36). Por. Memorab. 1.3.3. «Wielkoduszność nie jest mierzona wielkością daru, ale stosunkiem między nim a majątkiem obdarowanego» (Arystoteles, Etyka. 4, 2). Talmud opowiada, że arcykapłan, który surowo odmówił przyjęcia garści mąki ofiarowanej mu przez biedną kobietę na świątynię, został zganiony przez Boga w widzeniu i zmuszony do przyjęcia tej skromnej ofiary. «A jaka w tym zasługa?» zapytał nas kiedyś pewien dżentelmen, równie hojny, co bogaty. Dała ze swojego ubóstwa Czyn tej kobiety był więc prawdziwie bohaterski.« Najmniejsza suma pieniędzy jest najcenniejsza, ponieważ wydana kwota nie jest obliczana na podstawie tego, co zostało dane, ale na podstawie tego, co pozostało. Nikt nie dał więcej niż ten, kto nic nie zachował dla siebie., S. Ambroise De viduis, c. 5. Aniołowie Tylko Bóg i ja jesteśmy w stanie obliczyć, jak wysokie odsetki wygenerował grosz biednej wdowy.

Rozprawa o zburzeniu Jerozolimy i końcu świata. Łukasza 21, 5-36 = Mat. 24, 1-51; Ocena. 13, 1-37.

Łukasza 21.⁵ Niektórzy mówili, że świątynia była ozdobiona pięknymi kamieniami i bogatymi ofiarami. Jezus powiedział: – Na pierwszy rzut oka, według św. Łukasza, można by pomyśleć, że ta nowa scena wciąż rozgrywa się na dziedzińcach; ale dwie pozostałe Ewangelie synoptyczne mówią nam, że w chwili jej rozpoczęcia Jezus przekraczał próg świątyni (Mateusz: «Jezus wyszedł»; Marek: «gdy Jezus wyszedł»). Skrócił zatem; ale łatwo jest uzupełnić jego relację. Trzeba by celowo szukać sprzeczności w Ewangeliach, aby na podstawie tej i podobnych wersji wnioskować, że autorzy Pisma Świętego są ze sobą w konflikcie. Prawda jest taka, że mówią z różnym stopniem precyzji. «Niewielu», którzy zwrócili uwagę Zbawiciela na piękno i bogactwo świątyni, to nie kto inny, jak uczniowie. Ozdobiony pięknymi kamieniami… Zobacz, odnośnie tych wspaniałych monolitów, Ewangelię według św. Marka. – Ozdobiony bogatymi darami. .szczególny szczegół. Świadczy o tym użycie odpowiedniego greckiego słowa darowizny, Klasyczne w tym sensie są święte dary, które najsłynniejsze i najróżniejsze postacie (między innymi August, Julia, Ptolemeusz Euergetes itp.) uważały za zaszczyt złożyć Świątyni Jerozolimskiej, aby uczynić ją «sanktuarium o ogromnym bogactwie», według Tacyta, Dzieje 5.8. Głównymi darami były, oprócz niezliczonych pucharów, koron i tarcz, złoty łańcuch ofiarowany przez Agryppę, stół i świecznik królowej Heleny z Adiabeny, a nade wszystko ogromna złota winorośl, misternie wykonana, z kiściami winogron sięgającymi wysokości mężczyzny, którą Herod Wielki umieścił nad portykiem. Zobacz Talmud, Middot 3.8; 2 Machabejska 3.2; 5.16; Flawiusz Józef Flawiusz, Dawne dzieje Żydów, 13, 3; Wojna Żydzi, 5, 5, 4.

Łukasza 21.⁶ «Nadejdą dni, gdy ze wszystkiego, na co tu patrzysz, Nie zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie został przewrócony.. » Jezus dał swoim uczniom straszną odpowiedź. Nadejdą dni :po około 40 latach. – Nie pozostanie tu kamień na kamieniu.. Zobacz 19, 44 i komentarz.

Łukasza 21.⁷ Zapytali Go więc: «Nauczycielu, kiedy to nastąpi i jaki będzie znak, że już wkrótce się to stanie?» – Święty Łukasz ponownie streszcza wydarzenia. Jezus siedzi teraz na Górze Oliwnej, otoczony czterema najbliższymi uczniami: Piotrem i Andrzejem, Jakubem i Janem, i to oni zapytują Go poufale, prosząc o wyjaśnienie złowrogich słów wypowiedzianych na progu świątyni. Zobacz fragmenty równoległe. Kiedy to się wydarzy i pod jakim znakiem?…? Dwa pytania, na które Zbawiciel nie odpowie w ten sam sposób: na pierwsze udzieli jedynie niejasnej i pośredniej odpowiedzi, ponieważ nie uznał za stosowne pouczać apostołów w tej kwestii; ale udzieli cennych informacji w odniesieniu do drugiego.

Łukasza 21.⁸ Jezus odpowiedział: «Strzeżcie się, abyście nie zostali zwiedzeni. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: Ja jestem Mesjaszem, a czas jest bliski. Nie chodźcie za nimi”. – Uważaj, aby nie dać się uwieść.. Uderzający i uroczysty początek, obecny we wszystkich trzech wersjach. Ponieważ wielu przyjdzie… Jezus jasno wskazuje swoim uczniom niebezpiecznych ludzi, którzy mogliby ich uwieść. Pod moim imieniem, To znaczy, uzurpując sobie moje imię. Czas jest bliski. Szczegół charakterystyczny dla św. Łukasza: czas par excellence, czas wyznaczony na inaugurację królestwa mesjańskiego. Więc nie podążaj za nimi. To zalecenie Jezusa jest kolejną specjalnością naszego ewangelisty. – Oto pierwsze preludium, które polega na pojawianiu się fałszywych Chrystusów.

Łukasza 21.⁹ A gdy usłyszycie o wojnach i powstaniach, nie bójcie się. To musi się najpierw stać, ale koniec nie nadejdzie szybko.» – Drugie preludium: ogromne wstrząsy w świecie polityki. – Wojny i bunty. Greckie słowo «wojny» jest przeciwstawiane odosobnionym bitwom. Odpowiednie greckie słowo «bunty» dosłownie oznacza niepokoje lub powstania. (Zobacz 1 Koryntian 14:33; Jakuba 3:16). Nie bój się, pełen energii wyraz, z którym zetkniemy się jeszcze później, 24, 37; dosłownie: nie bądź poruszony, nie denerwuj się. – Te rzeczy muszą się wydarzyć. Dlatego pozostań spokojny w ramionach Bożej Opatrzności i oczekuj końca. jak tylko jest niuansem charakterystycznym dla św. Łukasza.

Łukasza 21¹⁰ Potem rzekł do nich: Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. ¹¹ Będą wielkie trzęsienia ziemi, zarazy i głód w różnych miejscach, a na niebie pojawią się przerażające zjawiska i niezwykłe znaki. – WIĘC…formuła przejściowa, mająca na celu podkreślenie idei, które nadejdą. Jezus podejmuje i rozwija swoją przepowiednię z wersetu 9. Duże trzęsienia ziemi. Trzecie preludium. Do wstrząsów politycznych, zasygnalizowanych w nowej formie w wersecie 10, dodane zostaną wstrząsy natury. Wielkie wstrząsy fizyczne często zbiegają się z wielkimi kryzysami w historii. – Poniżej szczegół:, przerażające zjawy na niebie (straszne zjawy) i niezwykłe znaki (Zjawiska poprzedzające kryzys) są charakterystyczne dla św. Łukasza. „Wyraźne znaki zapowiadały oblężenie i zniszczenie Jerozolimy, gdyż gwiazda w kształcie miecza i kometa wisiały nad miastem przez cały rok; w środku nocy najpotężniejsze bramy świątyni otworzyły się same i – co wydawało się bajeczne, ale zostało opowiedziane przez wiarygodnych świadków – przed zachodem słońca widziano rydwany i oddziały uzbrojonych wojowników pędzące ulicami i otaczające miasta”. Józef Flawiusz, Wojny żydowskie, 6, 5. Por. Tacyt, Dzieje 5, 13; 4 Ezd 5, 4.

Łukasza 21.¹² Lecz przed tym wszystkim podniosą na was ręce i będą was prześladować. Wlec was do synagog i więzień oraz wodzić do królów i namiestników z powodu mojego imienia. – Nowy, szczególny szczegół. Św. Mateusz mówi niejasno «wtedy»; wręcz przeciwnie, z relacji św. Łukasza dowiadujemy się, że prześladowania skierowane przeciwko Kościołowi, czy to przed zniszczeniem państwa żydowskiego, czy przed końcem świata, musiały lub muszą poprzedzać wszelkie inne preludia («przed tym wszystkim»), to znaczy wojny, rewolucje imperiów itd. Miało to rzeczywiście miejsce, jak widzimy w Dziejach Apostolskich, przed zniszczeniem Jerozolimy: znak ten spełnił się przede wszystkim. Tak samo będzie w ostatnich dniach świata. Położymy na tobie ręce…Szczegóły tych gwałtownych prześladowań są w naszej Ewangelii liczniejsze niż w dwóch pozostałych. Co więcej, było to wcześniejsze proroctwo Jezusa skierowane do Dwunastu. Por. 12,11; Mt 10,17 i nast. Będziesz przeniesiony przed królów.…Zarówno władze pogańskie, jak i żydowskie, traktowały pierwszych konwertytów z największym okrucieństwem. – Słowa z powodu mojego imienia odnieś się do całego wersetu.

Łukasza 21.¹³ To wam się przydarzy, abyście mogli świadczyć o Mnie. – To się tobie przydarzy… Dobre tłumaczenie greckiego czasownika, który występuje tylko tutaj i w Liście do Filipian 1:19 i który zazwyczaj wskazuje na pomyślny finał. Te słowa Jezusa niosą zatem pocieszenie. Abyś mógł dać swoje świadectwo. Niektórzy sugerują: prawdy (abym był Chrystusem); inni: ich przewrotności ; Inni, bardziej prawdopodobni: twojej wiary. Czytamy u św. Marka, z pewnym niuansem: «to będzie dla nich świadectwem».

Łukasza 21.¹⁴ Dlatego też podkreślcie, że nie należy z góry planować obrony., – Dlatego włóżcie to do waszych serc, To znaczy: podejmij tę stanowczą decyzję. Nie musisz medytować z wyprzedzeniem. …Tekst grecki jest tu tak zwięzły, że nie daje się przetłumaczyć. Por. równoległy fragment w Ewangelii św. Marka (13,11). Uczniowie Jezusa nie powinni w swojej obronie powoływać się na sztuczki retoryczne. Będą mieli do dyspozycji potężniejszą pomoc niż ludzka elokwencja.

Łukasza 21.¹⁵ Ja bowiem dam wam mowę i mądrość, na którą żaden z waszych wrogów nie będzie mógł odpowiedzieć ani się oprzeć. – Jakie widoczne jest tu podkreślenie ponieważ ja… – dam ci… Bardzo ekspresyjna metonimia, występująca we wszystkich językach. Por. na temat tej idei: 12,11-12; Mt 10,19-20; Wj 4,15-16; Jr 1,9. Mądrość. Pan obdarzy swój lud myślami, a nie słowami. Twoi przeciwnicy nie będą w stanie się oprzeć. Zobacz w Dziejach Apostolskich 4:14; 6:10 dosłowne spełnienie tej obietnicy i nieodparty wpływ argumentów, które Duch Święty natchnął Apostołów. Jakże często później pogańscy sędziowie byli uciszani przez odpowiedzi męczenników! Twoi wrogowie. Odpowiednie greckie wyrażenie jest bliskie św. Pawłowi i św. Łukaszowi: tylko oni używają go w Nowym Testamencie. – Forma, jaką nadał myśli Jezusa w tym wersecie, jest unikalna dla naszego ewangelisty. Por. Mk 13,11.

Łukasza 21.¹⁶ Zdradzą was nawet wasi rodzice, wasi bracia, wasi krewni i wasi przyjaciele, i wielu z was skazani zostanie na śmierć. – Są to prześladowania wewnętrzne, następujące po prześladowaniach publicznych i oficjalnych. Zostaniesz dostarczony. Nawet twoi rodzice i przyjaciele będą cię prześladować. Por. 1,34; 12,53, gdzie już widzieliśmy, jak w rodzinach wkrada się rozłam z okazji chrześcijaństwo. – Twoi rodzice, Twoi bliscy…Określenie (w kolejności malejącej) czterech typów ludzi, od których zazwyczaj możemy oczekiwać wyłącznie uczucia. Zabiją wielu z was. Czterej apostołowie, którzy usłyszeli to proroctwo – św. Piotr, św. Andrzej, św. Jakub i św. Jan – później ponieśli śmierć męczeńską.

Łukasza 21.¹⁷ Wszyscy będziecie znienawidzeni z powodu mojego imienia. – Powszechność prześladowań: będziesz znienawidzony przez wszystkich. Por. 12,7; Mt 10,30. «Tak więc nawet gdy będą o was mówić źle, nazywając was złoczyńcami…» – pisał już św. Piotr do pierwszych wierzących (1 P 2,12; por. 2 P 4,18). Jednak niesprawiedliwie prześladowane ofiary mogą znaleźć pocieszenie w myśli, że cierpią z powodu imienia Jezusa.

Łukasza 21.¹⁸ Jednak nie spadnie Ci ani jeden włos z głowy, – Obietnica szczególnej ochrony w czasie prześladowań. Spotkaliśmy się już gdzie indziej (12,7; Mt 10,30) z tym zapewnieniem danym uczniom przez Jezusa. Malowniczy sposób, w jaki zostało ono wyrażone, wyraźnie oddaje to poczucie bezpieczeństwa. Co więcej, było to przysłowiowe wyrażenie, od dawna używane wśród Żydów. Por. 1 Sm 14,45; 2 Sm 14,11; 1 Krl 1,52. Zob. także Dz 27,34. Ale czy w tym przypadku nie stoi to w sprzeczności z wersetem 16, gdzie czytamy: «Wielu z was zabiją»? Wielu racjonalistów tak twierdziło. Jednakże, jak szczerze przyznają inni racjonaliści, antylogia jest jedynie pozorna i łatwo ją rozwiązać, zastępując ją jakąś domniemaną ideą, na przykład: «Dopóki jesteście pożyteczni w służbie Bogu» lub: «Bez woli Bożej» (de Wette); lub odnosząc ten werset do Kościoła jako całości: «Chrześcijaństwo nie dozna żadnej szkody, nawet jeśli wielu ludzi straci życie» (Godet); lub rozumiejąc to sformułowanie w sensie duchowym: «Wasze zbawienie jest jednak pewne»; lub wreszcie, według pana Schegga, widząc tu regułę, a powyżej (w. 16) wyjątek. Wydaje nam się, że jest to najlepsze rozwiązanie problemu. Nie jest to wcale subtelne i bardzo dobrze harmonizuje z historią, która ukazuje nam Pana cudownie chroniącego rzesze wiernych w czasie prześladowań, jednocześnie dopuszczając męczeństwo wielu.

Łukasza 21.¹⁹ przez twoją konsekwencję, zbawicie swoje dusze. – Słowa te występują wyłącznie w Ewangelii św. Łukasza, choć Pan Jezus wypowiadał je także przy innych okazjach (por. 9,14; Mt 16,25), a w równoważnej formie występują w równoległych fragmentach Ewangelii św. Mateusza (24,13) i św. Marka (13,13). Ocalisz swoje dusze. A co lepsze, według greckiego tekstu, «zyskacie». Wasze dusze, a zatem wieczne zbawienie.

Łukasza 21.²⁰ Ale gdy zobaczysz wojska oblegające Jerozolimę,, Wiedzcie więc, że jego spustoszenie jest bliskie. – Gdy stanowi przejście do nowej serii strasznych przewidywań. Jerozolima otoczona przez armię. W języku greckim liczba mnoga to «przez wojska», co oznacza dużą liczbę atakujących. W rzeczywistości Jerozolima została zaatakowana z trzech stron jednocześnie, przez trzy kolumny oblężnicze, z których każda reprezentowała inną armię. Wydaje się, że św. Łukasz celowo zastąpił tym bardzo wyraźnym szczegółem typowo żydowskie wyrażenie «ohyda spustoszenia», używane przez św. Mateusza i św. Marka do opisu znaków poprzedzających zniszczenie Jerozolimy. Przynajmniej zachował słowo „spustoszenie” na końcu zdania.

Łukasza 21.²¹ Ci, którzy są w Judei, niech uciekają w góry; ci, którzy są w mieście, niech z niego wyjdą; a ci, którzy są na wsi, niech do niego nie wchodzą. – To właśnie dzięki temu pilnemu zaleceniu Jezusa Chrześcijanie mieszkańcy Judei musieli uciec przed niewypowiedzianymi okrucieństwami oblężenia. Ci, którzy będą w mieście…należy rozumieć, że znajduje się w środku Jerozolimy, zgodnie z wersetem 20, a nie w środku Judei, co byłoby tautologią. Szczegół specyficzny dla św. Łukasza. Ci, którzy są na wsi, w przeciwieństwie do miasta; według innych, ale gorzej, na prowincji. To kolejny szczegół charakterystyczny dla naszego ewangelisty. Nie wchodzą do miasta. W czasie wojny mieszkańcy wsi skłonni są szukać schronienia w pobliskich twierdzach, gdy zbliżają się wojska wroga (por. Jr 4, 5-6). Okoliczność ta, w połączeniu z coroczną pielgrzymką paschalną, doprowadziła do ogromnego napływu Żydów do Jerozolimy, gdzie ginęli w męczarniach. Wielu, którzy próbowali uciec, zostało bezlitośnie zamordowanych przez bezwzględnego zabójcę Szymona z Gerazy (por. Flawiusz Józef Flawiusz). Wojna Żydzi, 4, 9, 10.

Łukasza 21.²² Albowiem będą to dni kary, aby się wypełniło wszystko, co jest napisane. – Nowa osobliwość św. Łukasza. Jezus wskazuje, dlaczego trzeba uciekać daleko od Jerozolimy: aby uniknąć podzielenia smutnego losu tego winnego miasta. Dni kary Dni zemsty Bożej, upadek Jerozolimy, zostały nieodwołalnie i dawno temu postanowione. Aby wszystko co napisane się wypełniłoGroźby Pana były słyszane przez Żydów już od czasów Mojżesza (Księga Powtórzonego Prawa 28), a późniejsi prorocy uroczyście je powtarzali. (Zobacz Księgę Daniela 9:26 i następne; Księgę Zachariasza 11; 14:42).

Łukasza 21.²³ Biada ciężarnym i karmiącym w owych dniach, bo wielki ucisk będzie na ziemi i wielki gniew przeciwko tym ludziom.– Podobnie jak w dwóch pozostałych Ewangeliach synoptycznych, jest to Nieszczęście pełen współczucia. To «nieszczęście» wynika z przerażających szczegółów, o których wspomina jedynie św. Łukasz (ww. 23b i 24). Wielki niepokój Są to bardzo wyraziste słowa w tekście greckim, używane do opisania ogromnego cierpienia. Na Ziemi :prawdopodobnie w węższym sensie, to znaczy na ziemi żydowskiej, w Palestynie, co wynika jasno z następujących słów: złość na tych ludzi. Zaimek «ce» ma wydźwięk pogardliwy i straszny.

Łukasza 21.²⁴ Zginą od ostrza miecza, zostaną uprowadzeni do niewoli u wszystkich narodów, a Jerozolima będzie deptana przez pogan, aż czasy pogan się dopełnią. Jezus wskazuje teraz, w jaki sposób objawi się gniew Boży. Padną od ostrza mieczaPiękna i potężna postać, często pojawiająca się w literaturze semickiej. Por. Rdz 34,26; Pwt 13,15; Jozue 8:24; Hebrajczyków 11:34. I zostaną wzięci do niewoli.. Według historyka Józefa Flawiusza, Wojna Spośród Żydów, 6, 9, 2, liczba Żydów, którzy zginęli w Jerozolimie, wyniosła 1 000 000; liczba jeńców, 97 000. «Gdy żołnierz znudził się zabijaniem, Tytus rozkazał, aby najsilniejsi i najlepiej zbudowani młodzieńcy zostali zachowani, aby ozdobić jego triumf. Co do innych, którzy mieli ponad 17 lat, wysłał ich do Egiptu do pracy w kopalniach. Tytus rozesłał dużą liczbę innych do prowincji, aby służyli w teatrach dla publicznej rozrywki, aby byli wystawiani na widok zwierząt itp. Ci, którzy nie mieli 17 lat, zostali sprzedani i zabrani jako niewolnicy do różnych miejsc». D. Calmet, hl. Przepowiednia zatem spełniła się co do joty. Wydawało się, że cały naród zebrał się w swojej stolicy, aby zostać wymordowanym lub zakutym w łańcuchy. A Jerozolima będzie podeptana…Tutaj proroctwo ponownie spełniło się w całej swojej surowości: Jerozolima została zdobyta, splądrowana i zdeptana na zmianę przez Rzymian, Persów, Saracenów, Franków i Turków. Żydzi, jej dawni panowie, byli tam jedynie tolerowani w zamian za daninę płaconą sułtanowi. A jednak po niewoli babilońskiej dokładnie ją ufortyfikowali: «Wokół góry Syjon zbudowali wysoki mur z potężnymi wieżami, aby poganie nie przyszli i nie zdeptali jej jak przedtem» (1 Mch 4,60). Okrutna ironia losu. Aż dopełnią się czasy pogan. Te ostatnie słowa wprowadzają pewną niejasność. Egzegeci nie są zgodni co do tego, co oznaczają «czasy pogan», których wypełnienie położy kres karze Izraela. Jest mało prawdopodobne, aby były to «aż do końca świata», jak sądzili Eutymiusz, F. Luc i inni. Okres dany poganom musi mieć dokładniejsze granice. Być może omawiane czasy oznaczają okres, w którym narody nieżydowskie z kolei dojrzeją do sądu, lub okres, w którym będą nadal wykonawcami boskiej pomsty, a jeszcze lepiej, jak wierzymy, dni, które zostaną im dane na nawrócenie. Takie było już zdanie Bedy Czcigodnego: «Dopóki pełnia pogan nie wejdzie do Kościoła Chrystusowego», a fragment z list do Rzymian, 11:25: «Ślepota dotknie Izraela po części, aż wejdzie pełnia pogan», wydaje się szczególnie przemawiać za tą interpretacją. Jednak wyrażenie to pozostaje nieco tajemnicze i trudno je bardziej wyjaśnić.

Łukasza 21²⁵ I będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi narody będą drżeć i trwożyć się z powodu szumu i huku morza. ²⁶ Ludzie więdną ze strachu, oczekując tego, co ma przyjść na całą ziemię, bo moce niebios zostaną wstrząśnięte. Podobnie jak dwaj pierwsi ewangeliści, św. Łukasz nagle przechodzi do ostatnich dni świata, prowadząc czytelników od tego, co bliskie, do tego, co dalekie. Zaczyna od wyraźnego skrócenia swojej relacji, ograniczając się do wzmianki o znakach na słońcu, księżycu i gwiazdach (por. Mt 24, 29; Mk 13, 24-25, gdzie opis Jezusa jest bardziej rozbudowany); następnie jednak wskazuje na kilka szczegółowych i bardzo wymownych szczegółów, zaczynając od słów: i na ziemi. – Na Ziemi :w przeciwieństwie do znaków na niebie. narody będą w udręce. Bardzo mocne wyrażenie w tekście oryginalnym, używane dosłownie lub w przenośni. – Słowa szum morza i fal wskaż, co sprawi, że narody będą zdezorientowane; fale będą się zbliżać z rykiem, grożąc pochłonięciem wszystkiego. – Podobnie jak w naszym wyjaśnieniu równoległego fragmentu w Ewangelii Mateusza (24:29), bierzemy te przepowiednie Jezusa dosłownie, przyznając jednocześnie, że są one wyrażone zgodnie z popularnymi ideami, a nie językiem uczonych. Prorocy opisują w ten sam sposób agonię świata, najwyższe drgawki, które obwieszczą jego rozpad. Por. Amos 8:9; Jl 2:30 i nast.; Iz 13:9-13; 34:2; Eze 32:7, 8 itd. Porównaj te piękne wersety Łukasza, które wyrażają podobne fakty: «Tak więc, gdy łańcuch, którym jest spętany świat, zostanie zerwany, gdy wieki, które tworzą życie wszechświata, znajdą swoją agonię, starożytny chaos ponownie chwyci swoją ogromną zdobycz; »Zobaczymy, jak gwiazdy nieba łączą się i walczą; ich płomienie gasną w oceanie, brzegi odmawiają dostępu morzu, a morze je wdziera się do nich…” (Farsalia, 1, 72) Mężczyźni zamarzli ze strachu. Ileż energii jest w jego języku! Nie mogę się doczekać : pełne niepokoju oczekiwanie, lęk przed zbliżającą się krzywdą. Moce niebios. Na temat tego wyrażenia patrz św. Mateusz. Ajschylos nazywa gwiazdy «lśniącymi małymi królami».

Łukasza 21.²⁷ Następnie ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłoku z wielką mocą i wielką chwałą. – Po pojawieniu się zjawisk opisanych w wersetach 25 i 26, Syn Człowieczy przyjdzie z wielką mocą i majestatem. Pierwsze przyjście Jezusa natomiast nastąpiło w słabości i’pokora.

Łukasza 21.²⁸ Kiedy te rzeczy zaczną się dziać, wyprostujcie się i podnieście głowy, ponieważ wasze wyzwolenie jest bliskie.» – Cały ten werset jest unikalny dla św. Łukasza. – Kiedy te rzeczy zaczną się dziać Znaki ziemskie i niebieskie, o których właśnie wspomniano. Ponieważ znaki te mają trwać przez pewien czas, Jezus zwraca uwagę uczniów na «początek» ich pojawienia się. Gdy tylko je rozpoznacie, zgodnie z moją przepowiednią, mówi: «Spójrzcie i podnieście głowy». To znaczy: «Podnieście serca, bądźcie radośni i sprawiedliwi», mówi Cyceron (Pro Font. 11), mówiąc dosłownie i w przenośni. Ta piękna metafora opiera się na powszechnym doświadczeniu. „Ci, którzy są dobrzy i pogodni w duchu, i którzy mają dobrą nadzieję na uniknięcie zła, przyzwyczajeni są do podnoszenia głowy i patrzenia w górę. Ci, którzy są smutni i zmartwieni, i którzy nie mają nadziei na uniknięcie zła, spuszczają głowy i patrzą w dół na ziemię”, ks. Luc. Bo wasze wyzwolenie jest bliskie.. Ulubione wyrażenie św. Pawła. por. Rzymian 3, 24; 8:23; 1 Koryntian 1:30; Efezjan 1:7; Hebrajczyków 9:15; 11:35 itd. To, co będzie zmartwieniem reszty ludzkości, musi zatem przynieść radość innym. Chrześcijanie, ponieważ dla nich będzie to zapowiedź wybawienia, wiecznego szczęścia.

Łukasza 21²⁹ I powiedział im takie porównanie: «Spójrzcie na drzewo figowe i na wszystkie drzewa: ³⁰ Gdy tylko zaczną rosnąć, sami wiecie, po samym ich widoku, że lato jest już blisko. ³¹ Podobnie, kiedy widzisz, że dzieją się takie rzeczy, Wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże.. – Krótka przypowieść podsumowująca i podkreślająca za pomocą jasnego i prostego obrazu nauki zawarte w wersetach 25-28. I zaproponował im to porównanie. Ponownie (por. w. 10) św. Łukasz przerywa wypowiedź Jezusa formułą przejściową, charakterystyczną dla niego samego. Spójrz na drzewo figowe…Jezus przebywał wówczas na Górze Oliwnej, a drzewo to rosło tam bujnie, o czym świadczy nazwa Betfage, czyli «Dom Fig». Co więcej, roślinność już się tam zaczęła rozwijać (por. Mt 21,19). I wszystkie drzewa To osobliwość św. Łukasza. Pozostałe Ewangelie synoptyczne wspominają tylko o drzewie figowym. jak tylko zaczęły rosnąć, Oznacza to wytwarzanie kwiatów lub liści. Porównaj niuanse narracji równoległych. Podobnie, gdy widzisz…Morał przypowieści. Jest on wyrażony niemal identycznymi słowami w trzech Ewangeliach synoptycznych: nasz ewangelista ma tylko Królestwo Boże (królestwo Mesjasza w jego chwalebnym wypełnieniu) zamiast niejasnego sformułowania «u Twoich drzwi» stosowanego przez św. Mateusza i św. Marka.

Łukasza 21³² Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko spełni. ³³ Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą. – Zakończenie proroczej części Kazania, ww. 8-31. I tu ponownie widać uderzające podobieństwo między trzema relacjami. Zobacz wyjaśnienie w Ewangelii Mateusza. Moje słowa nie przeminą… „Bo czerpane z wieczności, posiadają w sobie moc trwania. Ale inne rzeczy, tj. niebo i ziemia, z samej swojej kondycji stworzeń wydobytych z nicości, są z konieczności same w sobie przeznaczone do zmiany i niebytu” – św. Hilary, Hom. in Evang. h. l

Łukasza 21.³⁴ Uważajcie, aby serca wasze nie były obciążone hulankami, pijaństwem i troskami doczesnymi, a ten dzień nie zaskoczy was nagle jak potrzask., – Uważaj. Zaimek jest emfatyczny. Jezus, odwołując się do zjawisk zewnętrznych, które właśnie zapowiedział na bliższą lub bliższą przyszłość, ponownie kieruje uwagę uczniów na nich samych. Aby wasze serca nie stały się ciężkieBardzo wyraziste sformułowanie. Obciążone serce jest ściągane na ziemię własnym ciężarem; nie jest w stanie wznieść się do wyższych sfer, do których Jezus by je poprowadził. Przez nadmierne jedzenie i picie Te dwa rzeczowniki były często łączone przez klasyków greckich i łacińskich. Zjawisko pijaństwa zostało doprowadzone do skrajności wśród ludów starożytnych (por. Cyceron, Att. 13, 52; Flp 2, 25; Verr. 5, 11; Seneka, ad Helvid. 9; Juwenalis, 6, 427 itd.). Upijanie się nie było uważane za upokarzające, nawet w wyższych sferach, lecz raczej za element «dobrego smaku». Jezus ostrzega swoich uczniów przed wszystkimi tymi okropnościami (por. 1 Tes 5, 6; 1 P 4, 7: bądźcie trzeźwi). Jezus dodaje: nadmierna, światowa troska o codzienne potrzeby życiowe również może uczynić serce ciężkim, niezdolnym do prawdziwej cnoty (por. 8, 14). I oby ten dzień nie zaskoczył Cię niespodziewanie.…Jeśli serce jest tak rozpieszczone lub zajęte, jak może być uważne? A jeśli nie jest uważne, nieuchronnie zostanie zaskoczone ostatnim dniem, zwanym tego dnia przez antonomasia.

Łukasza 21.³⁵ bo spadnie ona jak sieć na wszystkich, którzy zamieszkują powierzchnię całej ziemi. – Piękny i żywy obraz niespodziewanej zagłady. Tę samą metaforę znajdujemy w Księdze Izajasza 24:17; Rzymian 11, 9; 1 Tymoteusza 3:7, a zwłaszcza Księga Eklezjasty 9:12: «Człowiek nawet nie zna swojej godziny. Jak ryba złowiona w sieć zgubną, jak ptak złapany w sidła, tak jest z synami Adama, złapanymi przez godzinę zguby, która niespodziewanie na nich spada». W innych miejscach: 12:39, 40; 1 Tes. 6:3; Apokalipsa 3, 3; 16, 15 itd. Śmierć i sąd przedstawione są za pomocą postaci złodzieja, który pojawia się w najmniej oczekiwanym momencie. To nadejdzie jak sieć nad każdym…Jezus w ten sposób wskazuje na powszechność sądu. Zwróć uwagę na podkreślenie Wszystko, Wszystko.

Łukasza 21.³⁶ Dlatego czuwajcie i módlcie się nieustannie., abyście mogli uniknąć wszystkich nieszczęść, jakie nadejdą, i stanąć przed Synem Człowieczym. – Proszę :najważniejsze słowo tego praktycznego napomnienia. – Modlę się nieustannie. W tekście greckim czasownik „modlić się” nie jest tym, którego zazwyczaj używają inni ewangeliści do wyrażenia idei modlitwy: tylko św. Mateusz używa go raz (9,38); ale znajdujemy go piętnaście razy w pismach św. Łukasza i sześć razy w pismach św. Pawła. Zwróć uwagę na to powiązanie czujności i modlitwy (por. 18,1; Ef 6,18): ludzka roztropność byłaby niewystarczająca bez boskiej pomocy, jaką nam zapewnia modlitwa. Abyście zostali uznani za godnych ucieczki… por. 20, 26. – Stanąć przed Synem Człowieczym to znaczy zgodnie z Psalmem 1:5 i Malachiasza 3, 2. Stanąć z ufnością, by wiecznie chwalić i kochać Boga w niebie. To słodki i pocieszający horyzont, który Jezus przed nami otwiera.

Łukasza 21.³⁷ W ciągu dnia Jezus nauczał w świątyni, a na noc opuszczał ją na górze zwanej Oliwną. – nauczał w świątyni. Czas niedokonany wyraża zwyczaj, powtarzające się fakty. Por. 19, 47 i 48. Ponieważ kazanie eschatologiczne zostało wygłoszone we wtorek wieczorem, a Jezus od tego czasu nie powrócił do świątyni, ta notatka ma ewidentnie charakter retrospektywny; podsumowuje życie naszego Pana od Niedzieli Palmowej do Wielkiego Wtorku. W nocy wyszedł. Oryginalny tekst oznacza «nocował na dworze», co zazwyczaj nie stanowi problemu w Judei wczesną wiosną. Jednak św. Jan w 18,18 mówi nam, że noc aresztowania Jezusa była zimna. Według Ewangelii Mateusza 21,17 Jezus otrzymał’gościnność w Betanii w nocy z niedzieli na poniedziałek. Aby uniknąć pułapek wrogów, Zbawiciel każdej nocy opuszczał Jerozolimę.

Łukasza 21.³⁸ A cały lud już od rana przychodził do Niego do świątyni, aby Go słuchać. – Cały naród :wyrażenie emfatyczne. od rana. Cóż za godny podziwu obraz miłości tłumów do Jezusa! Z trudem doczekali się świtu i wczesnym rankiem zebrali się pod galeriami świątyni, aby być na miejscu, gdy tylko ukochany Doktor wznowi swoje nauczanie, przerwane poprzedniego dnia. Niestety. Dla wielu te szlachetne uczucia nie trwały długo. (por. 23,18).