Psalm hebrajski nr 61
(Psalm 60 w Wulgacie)
1 Dyrygentowi chóru Dawidowego grającemu na instrumentach strunowych. Dawid, uciekając przed Saulem lub Absalomem, prosił Boga o zachowanie godności królewskiej dla siebie i swoich potomków, a zwłaszcza dla potomka, który miał się od niego narodzić – Mesjasza, o którym został pouczony (Ps. Hbr 2). Chrześcijanin zanosi tę samą modlitwę do Boga w chwilach udręki, rozpalając w sobie nadzieję na przyszłe szczęście i wieczność Królestwa Bożego. 2 Boże, usłysz moje wołanie, zważ na moją modlitwę! 3 Z krańców ziemi wołam do Ciebie, w udręce serca mojego wprowadź mnie do skały, której nie mogę dosięgnąć. Dawid był wtedy albo ścigany przez Saula, albo uciekał przed Absalomem. Chrześcijanin będzie pamiętał jego ziemski pobyt, który jest jak wygnanie, albo inne udręki. 4 Bo Ty jesteś moją ucieczką, twierdzą warowną przeciwko wrogowi. 5 Chciałbym mieszkać w Twoim namiocie na wieki, szukać schronienia pod osłoną Twoich skrzydeł. Selah. Będę się modlić ponownie i na zawsze w Twoim sanktuarium. 6 Bo Ty, Boże, wysłuchaj moich ślubów, bo dałeś mi dziedzictwo tych, którzy czczą Twoje imię. Imię jest tym, co wyróżnia istotę, dlatego nadaje się je samej istocie. 7 Dodaj dni do dni króla, aby jego lata przedłużały się z pokolenia na pokolenie. 8 Niech na wieki zasiada na tronie przed Bogiem. Rozkaż swojej dobroci i wierności, aby go zachować. Król będzie wtedy na zawsze z Bogiem. Ponieważ każdy chrześcijanin króluje z Jezusem Chrystusem i jest, w porządku natury, królem, który ma świat u swoich stóp, jest zatem również królem i czytając ten fragment, przypomni sobie o wiecznym szczęściu, którym będzie się cieszył z Bogiem. 9 Wtedy będę na wieki sławił imię Twoje i każdego dnia będę wypełniał swoje śluby.
Psalm hebrajski nr 62
(Psalm 61 w Wulgacie)
1 Do dyrygenta chóru… Idithun, psalm Dawida. 2 Tak, dusza moja znajduje pokój w Bogu, od Niego przychodzi moja pomoc. 3 Tak, On jest moją skałą i zbawieniem, On moją twierdzą, więc nie zachwieję się doszczętnie. 4 Dokądże będziecie atakować człowieka, aby go obalić razem, jak chwiejny płot, jak kruszący się mur? 5 Tak, spiskują, aby go powalić z jego wysokości; rozkoszują się kłamstwem; błogosławią swoimi ustami i przeklinają w swoich sercach. Sela. 6 Tak, duszo moja, powierz się w pokoju Bogu, bo moja nadzieja pochodzi od niego. 7 Tak, On jest moją skałą i moim zbawieniem; On jest moją twierdzą, nie zachwieję się. 8 Moje zbawienie i moja chwała spoczywają w Bogu; skała mojej siły, moja ucieczka, jest w Bogu. 9 Ufajcie mu w każdym czasie, o narody; wylewajcie przed nim wasze serca; Bóg jest naszą ucieczką. Sela. 10 Tak, śmiertelnicy są marnością, synowie ludzcy są kłamstwem; na wadze powstaliby wszyscy razem, lżejsi od tchnienia. Kiedy ludzie są ważeni na wadze sprawiedliwości, wznoszą się, ponieważ są nic nie ważni, jak rzeczy najbezwartościowsze. Związek z tym, co poprzedza i co następuje, jest następujący: Pokładajcie nadzieję w Bogu (w. 9); ludzie nie budzą ufności; nie pokładajcie nadziei ani w niesprawiedliwości, ani w bogactwie, które czynią ich potężnymi. 11 Nie pokładajcie ufności w przemocy i nie pokładajcie nadziei w kradzieży. Choćby wasze bogactwa rosły, nie przywiązujcie do nich serca. Zobacz 1 Koryntian 7:30-31. 12 Bóg przemówił słowem lub dwoma, które usłyszałem: „Moc należy do Boga, 13 także do Ciebie, Panie, życzliwość.»Bo Ty odpłacasz każdemu według jego uczynków”.
Psalm hebrajski nr 63
(Psalm 62 w Wulgacie)
Psalm 1 Dawida. Gdy przebywał na pustyni judzkiej. W czasie, gdy ukrywał się przed Saulem. 1 Samuela 22:5. 2 Boże, Ty jesteś moim Bogiem, szukam Cię usilnie; moja dusza pragnie Ciebie, moje ciało omdlewa za Tobą, jak w ziemi wyschniętej, spragnionej, bez wody. 3 Ujrzałem Cię w świątyni, aby zobaczyć Twoją potęgę i Twoją chwałę. Podobnie jak Dawid, wszyscy sprawiedliwi są na ziemi jak na pustyni, gdzie wody pocieszenia i prawdziwego pokoju płyną tylko wtedy, gdy Bóg im je daje. 4 Bo łaska Twoja lepsza jest niż życie, Niech usta moje śpiewają Twoją chwałę. Przywilej bycia przed Tobą w Twoim sanktuarium, poczucie Twojej cudownej obecności, jest lepsze od poczucia siły życiowej, lepsze od samego życia. 5 Będę Cię błogosławił przez całe życie moje, w imię Twoje będę wznosił ręce moje. 6 Dusza moja nasycona jest jak szpik i tłuszcz, radość Na moich ustach, moje usta Cię chwalą. Jestem przeszczęśliwy radość Twojej obecności w Twojej świątyni. Tłuszcz tutaj jest obrazem radość. 7 Gdy myślę o Tobie na moim posłaniu, rozmyślam o Tobie podczas straży nocnych. Psalmista wyraża żarliwość, z jaką tęskni za Bogiem. Kiedy, jak mówi, myślę o Tobie podczas straży nocnych, już nie śpię, lecz mój umysł i serce są zajęte Twoją miłością i łaską aż do rana. Noc dzieliła się na trzy straże, a później na cztery (por. Sdz 7,19; Mt 14,25). 8 Bo Ty jesteś moją pomocą i raduję się w cieniu Twoich skrzydeł. 9 Do Ciebie lgnie moja dusza, Twoja prawica mnie wspiera. 10 Lecz oni czyhają na moje życie, zstąpią do głębin ziemi. 11 Pod miecz ich wydadzą, staną się łupem szakali. 12 A król będzie się radował w Bogu, a wszyscy, którzy na niego przysięgają, będą się chlubić, bo usta kłamców zostaną zamknięte.
Psalm hebrajski nr 64
(Psalm 63 w Wulgacie)
1 Psalm Dawida, dyrygentowi chóru. 2 Boże, usłysz mój głos, gdy wołam; broń życia mego przed moim groźnym wrogiem, 3 chroń mnie przed knowaniami złoczyńców, przed zgrają niegodziwców, 4 którzy ostrzą swój język jak miecz, przygotowują strzały, gorzkie słowa, Ich strzały: ich trujące, bolesne, szkodliwe słowa 5 Aby strzelać nimi w cieniu przeciwko niewinnemu, strzelają nimi przeciwko niemu niespodziewanie, bez strachu. 6 Są zdecydowani, aby wykonać swoje nikczemne plany; wspólnie knują, aby zastawić pułapki, mówiąc: „Któż ich zobaczy?” 7 Knują tylko zło: „Jesteśmy gotowi”, mówią, „nasz plan jest dobrze ułożony”. Najgłębsze wnętrze człowieka i jego serce są głęboką otchłanią. 8 Lecz Bóg wystrzelił przeciwko nim strzały: nagle zostali zranieni. 9 Zostali rzuceni na ziemię, strzały ich języków spadły na nich. Wszyscy, którzy ich widzą, potrząsają głowami. Ich języki będą ich podburzać jednych przeciwko drugim, tak że wszyscy, którzy ich zobaczą, będą kręcić głowami, a wszystkich ludzi ogarnie strach. 10 Wszyscy ludzie są przepełnieni bojaźnią, głoszą dzieła Boże, rozumieją, czego On dokonał. Bóg pokrzyżował zgubne plany moich wrogów i za to należy Mu się chwała. 11 Sprawiedliwi radują się w Panu i ufają Mu, a wszyscy prawi w sercu chlubią się Nim.
Psalm hebrajski nr 65
(Psalm 64 w Wulgacie)
1 Psalm Dawida, pieśniarzowi. W tym Psalmie Bóg jest wychwalany za wszystkie błogosławieństwa, którymi obdarza ziemię. Według niektórych, został on skomponowany przez Dawida jako hymn dziękczynny na Święto Żniw (Wj 23,16). Wielu egzegetów katolickich uważa go za psalm prorocki, zawierający wyraz wdzięczności Kościoła utworzonego z narodów (w. 3). Chrześcijanin, który modli się nim, będzie pamiętał o łaskach otrzymanych dla ciała i duszy. 2 Tobie, Boże, należy się wszelka chwała, na Syjonie wypełniają się śluby ku Twojej czci. 3 O Ty, który słyszysz modlitwę, wszyscy ludzie przychodzą do Ciebie. Wszyscy ludzie zwrócą się ku Tobie, a pewnego dnia wszystkie narody nawrócą się do Ciebie. Izajasz 66:23. 4 Wiele nieprawości ciąży na mnie: Ty odpuszczasz nam występki. Psalmista rozpoczyna swój hymn dziękczynno-chwalebny szczerym wyznaniem, że on i jego lud są winni, ponieważ każda modlitwa, która nie wypływa z pokornego i skruszonego serca, jest odrzucana przez Boga. 5 Błogosławiony, kogo wybierasz i do którego zbliżasz się, by zamieszkał w Twoich dziedzińcach. Niech nasycimy się dobrami Twojego domu, Twojej świętej świątyni. Łaski, którymi obdarzasz swoją świątynię. 6 Ty, Boże naszego zbawienia, odpowiadasz nam cudami w swojej sprawiedliwości, nadziejo krańców ziemi i mórz dalekich. Ty, w którym wszystkie narody, wszystkie kraje i wszystkie wyspy pokładają swą nadzieję. 7 On utwierdza góry swoją siłą, przepasuje się swoją mocą, 8 On ucisza gniew mórz, gniew ich fal i zgiełk ludów. Po przywołaniu Pana pokora aby spełnić jego prośbę (ww. 3-4) i głośno oświadczywszy, że szczęście polega na stawieniu się przed Bogiem i modleniu się do Niego, psalmista rozpoczyna swój hymn pochwalny (7-14). 9 Mieszkańcy dalekich krajów są pełni bojaźni wobec Twoich cudów, Ty sprawiasz radość aż po krańce ziemi, na wschód i na zachód. W krainach, gdzie pojawia się świt, i w tych, gdzie ukazuje się zmierzch, wszędzie na Zachodzie i Wschodzie, odkrywane są ślady twoich błogosławieństw. 10 Nawiedziłeś ziemię, by ją wzbogacić, napełniasz ją bogactwem. Boskie źródło napełnia się wodą: Ty przygotowujesz ziarno, użyźniając je w ten sposób. Rosa i deszcz spadające z nieba są obrazami boskiej łaski. 11 Ty nawadniasz jego bruzdy, wyrównujesz jego grudy, zmiękczasz go deszczami, błogosławisz jego pędom. 12 Ty wieńczysz rok swoim darem, a twoje kroki są pełne dobrodziejstw. Gruby tutaj jest obraz radość. 13 Nawodnione są pastwiska pustynne, a góry okrywają się weselem. 14 Łąki okrywają się trzodami, a doliny zdobią się kłosami. Wszyscy się radują i śpiewają.
