Psalm hebrajski nr 136
(Psalm 135 w Wulgacie)
1 Wysławiajcie Pana, bo dobry jest, bo łaska Jego trwa na wieki. 1. Psalmista nawołuje lud do chwalenia Boga (wersety 1-3); 2. za cuda, które uczynił podczas sześciu dni stworzenia (wersety 4-9); 3. za wyzwolenie Izraela z Egiptu (wersety 10-15); 4. za dar Ziemi Obiecanej (wersety 16-22); 5. za dary, którymi obdarza każdego człowieka (wersety 23-26). Psalm ten jest wyjątkowy, ponieważ refren wstawiany jest między każdym wersetem (26 razy): bo Jego łaska trwa na wieki. Solista niewątpliwie śpiewał każdą zwrotkę, a chór natychmiast podjął refren, który był jak responsorium w naszych litaniach. Wydaje się, że psalm ten śpiewano w świątyni jako śpiew alternatywny, tak że zwrotka na końcu każdego wersetu stanowiła refren powtarzany przez drugą grupę Lewitów lub lud, podobnie jak zwrotki w odpowiedzi na nasze litanie. 2 Dziękujcie Bogu bogów, bo Jego łaska trwa na wieki. Dziękujcie Panu panów, bo Jego łaska trwa na wieki. Bóg bogów; Pan panów; tymi wyrażeniami Psalmista miał na myśli, że Bóg jest wyższy od wszelkiej władzy, jakiejkolwiek natury, w niebie, na ziemi, a nawet w piekle. Słowo „bogowie” w szczególności jest często używane w odniesieniu do sędziów i urzędników. Zobacz Wulgatę, Psalm 81,1. 4 Temu, który sam jeden czyni wielkie cuda, bo Jego łaska trwa na wieki. 5 On stworzył niebiosa w mądrości, bo Jego łaska trwa na wieki. Zobacz Księgę Rodzaju 1:1. 6 On rozpostarł ziemię nad wodami, bo Jego łaska trwa na wieki. Zobacz Psalmy, List do Hebrajczyków 24. 7 On uczynił wielkie światła, bo na wieki Jego łaska. 8 Słońce, aby panowało nad dniem, bo na wieki Jego łaska. 9 Księżyc i gwiazdy, aby panowały nad nocą, bo na wieki Jego łaska. 10 Temu, który pobił pierworodnych w Egipcie, bo na wieki Jego łaska. Zobacz Wyjścia 12:29. — Ich pierworodny; zamiast jego pierworodny. Słowo „ich” jest w liczbie mnogiej, ponieważ Egipt, nazwa, do której się odnosi, nie powinien być tu rozumiany jako ziemia, gleba, ale jako mieszkańcy. 11 Wyprowadził Izraela spośród nich, bo na wieki Jego łaska. Zobacz Wyjścia 13:17. 12 Mocną ręką i wyciągniętym ramieniem, bo na wieki Jego łaska. 13 On rozdzielił Morze Czerwone, bo na wieki Jego łaska. 14 On przeprowadził przez nie Izraela, bo na wieki Jego łaska. 15 I wtrącił faraona i jego wojsko do Morza Czerwonego, bo na wieki Jego łaska. 16 On prowadził swój lud przez pustynię, bo na wieki Jego łaska. 17 On poraził wielkich królów, bo na wieki Jego łaska. 18 I zgładził potężnych królów, bo na wieki Jego łaska. 19 Sichona, króla Amorytów, bo na wieki Jego łaska. 20 I Oga, króla Baszanu, bo na wieki Jego łaska. 21 On dał ich ziemię w dziedzictwo, bo na wieki Jego łaska. 22 W dziedzictwo Izraelowi, słudze swemu, bo na wieki Jego łaska. 23 On o nas pamiętał w naszym uniżeniu, bo na wieki Jego łaska. 24 I wyrwał nas z rąk naszych ciemiężców, bo na wieki Jego łaska. On nas odkupił itd.; wyzwolił nas z niesprawiedliwości naszych wrogów. 25 Temu, który daje pokarm wszystkiemu, co żyje, bo na wieki Jego łaskawość. 26 Dziękujcie Bogu niebios, bo na wieki Jego łaskawość.
Psalm hebrajski nr 137
(Psalm 136 w Wulgacie)
1 Nad rzekami Babilonu siedzieliśmy i płakaliśmy, wspominając Syjon. Psalm w stylu elegijnych psalmów Dawida lub lamentacji proroka Jeremiasza. Psalm został skomponowany przez Izraelitę, który niedawno powrócił z niewoli babilońskiej. Ubolewa on nad tym, że podczas gdy Izraelici przebywali jeszcze w Babilonie, wszelkie pieśni religijne musiały ustać. Na końcu wypowiada przekleństwa przeciwko wrogom Jerozolimy, którzy byli również wrogami Boga. Rzeki Babilonu: na brzegach Eufratu, Tygrysu, Haborasu itd. Żydzi lubili osiedlać się na brzegach rzek, aby mieć łatwy dostęp do wody niezbędnej do różnych oczyszczeń i ablucji; dlatego też ich miejsca modlitwy zazwyczaj znajdowały się w pobliżu rzek. Chrześcijanin może, używając słów tego psalmu, ubolewać nad różnymi rodzajami niewoli, w którą popadł na ziemi. 2 Zawiesiliśmy nasze harfy na wierzbach w jej dolinach. 3 Bo tam ci, którzy nas trzymali w niewoli, żądali od nas, naszych ciemiężców, hymnów i pieśni radosnych: «Zaśpiewajcie nam pieśń Syjonu!» 4 Jakżeż możemy śpiewać pieśń Pańską w obcej krainie? 5 Jeśli kiedykolwiek zapomnę o tobie, Jeruzalem, niech osłabnie moja prawica. Jeśli zapomnę o tobie, jeśli się ciebie zaprę, co mogłoby się zdarzyć, gdybym śpiewał święte hymny używane w kulcie naszego Boga, na nieczystej ziemi, itd. 6 Niech język mój przyschnie mi do podniebienia, jeśli zapomnę o tobie i nie będę uważał Jerozolimy za największą moją radość. Niech mój język pozostanie spokojny, niemy itd. 7 Wspomnij, Panie, na synów Edomu, gdy w dniu zburzenia Jerozolimy mówili: «Zburzcie ją, zniszczcie ją aż do jej fundamentów».» Panie, ukarz Edomitów za nieszczęście, które spotkało Jerozolimę. Edomici byli w zmowie z Chaldejczykami, którzy zniszczyli Jerozolimę (zob. Ezechiela 25:12 i nast.; Abdiasza 10 i nast.). 8 Córo Babilonu, skazana na zagładę, szczęśliwy, kto ci odpłaca za zło, które nam wyrządziłaś. Miasta są niczym córki królestw, społeczności, które je zbudowały. Z drugiej strony, same są stworzone dla tych królestw, czy społeczności, jak w tym przypadku Babilon dla królestwa Babilonu. Błogosławiony mściciel Boży (ten, którego Bóg użyje do dokonania swojej pomsty). Tym mścicielem był Cyrus, który założył rozległe imperium perskie na ruinach Babilonu. 9 Błogosławiony, kto chwyta twoje dzieci i rozbija je o kamień. Błogosławiony, kto cię zwycięża bronią. Rozbijanie dzieci o kamienie, co kiedyś było okrutnym zwyczajem akceptowanym w wojna (Izajasza 13:16, 4; Królów 8:12) jest tutaj użyte na ogół w znaczeniu: zdobyć, porwać szturmem.
Psalm hebrajski nr 138
(Psalm 137 w Wulgacie)
1 Dawida. Będę Cię chwalił całym sercem, będę Ci grał na harfie przed aniołami. Większość uczonych uważa, że Dawid skomponował ten psalm jako pieśń dziękczynną, gdy uwolniony od wszystkich wrogów, został uznany za króla przez wszystkie plemiona i otrzymał od Boga obietnicę dotyczącą wielkiego Potomka, który miał z niego pochodzić, oraz wieczności jego panowania (2 Sm 7). Słowami tego psalmu chrześcijanie dziękują Bogu szczególnie za łaskę odkupienia i wyrażają nadzieję na Bożą pomoc w walce ze wszystkimi wrogami ich zbawienia. 2 Chcę oddać pokłon w Twojej świętej świątyni i wielbić Twoje imię, z powodu Twojej dobroci i wierności, bo dałeś wspaniałą obietnicę, ponad wszelką chwałę Twojego imienia.Wywyższyłeś ponad wszystko swoje święte imię przez wielką obietnicę, którą mi złożyłeś (2 Samuela 7), a którą wypełnisz. 3 W dniu, w którym Cię wzywałem, wysłuchałeś mnie, przywróciłeś siłę i odwagę mojej duszy. 4 Wszyscy królowie ziemi będą Cię wielbić, Panie, gdy usłyszą słowa z ust Twoich. Wszystkie Twoje obietnice, wszystkie Twoje pocieszające objawienia na rzecz zbawienia całego świata. 5 Będą sławić drogi Pana, bo wielka jest chwała Pana. Drogi Pana: cechy Jego kochającej Opatrzności (Teodoret). 6 Bo wywyższony jest Pan i widzi pokornych, lecz pysznych poznaje z daleka. Zobacz Ps. Hebrajczyków 113, 4. 7 Choć chodzę w udręce, Ty strzeżesz mego życia; wyciągasz rękę przeciwko gniewowi moich wrogów, a Twoja prawica mnie wybawia. 8 Pan dokona tego, co dla mnie uczynił. Panie, Twoja łaska trwa na wieki; nie porzucaj dzieła rąk swoich. Pan dokończy dla mnie wszystko; On doprowadzi wszystko do końca. Panie, nie ustawaj w dziele zbawienia, które dla mnie rozpocząłeś; nie pozostawiaj go niedokończonego.
Psalm hebrajski nr 139
(Psalm 138 w Wulgacie)
1 Psalm Dawida, dyrygentowi chóru. Panie, zbadałeś mnie i znasz, Zobacz Psalm 4. W tym pięknym psalmie święty śpiewak maluje obraz wszechwiedzy Boga. Po złożeniu wyznania wiary w tym punkcie, oświadcza, że jest zdecydowany nienawidzić wrogów Boga (którzy swoimi uczynkami zaprzeczają, że Bóg wie wszystko), a na koniec modli się do Pana, aby wskazał mu właściwą drogę (aby mógł podobać się Bogu, przed którym nic się nie ukryje). 2 Wiesz, czy siedzę, czy stoję, możesz z daleka przejrzeć moje myśli. Całe moje życie i postępowanie są ci znane. 3 Przyglądasz się mi, gdy chodzę i leżę, i wszystkie moje drogi są ci znane. Wiesz wszystko, kontrolujesz wszystkie moje działania. 4 Zanim słowo pojawi się na moim języku, Ty, Panie, już znasz je w całości. 5 Otaczasz mnie zewsząd i kładziesz na mnie swą rękę. Ty wiesz wszystko, co dzieje się teraz i co wydarzyło się w przeszłości. To Ty mnie wspierasz i chronisz. 6. Nauka jest dla mnie zbyt cudowna, zbyt wzniosła, abym mógł ją osiągnąć. Twoja nieskończona nauka, twoja wszechwiedza, itd. 7 Dokąd ucieknę przed duchem Twoim, dokąd ucieknę przed obliczem Twoim? 8 Jeśli wstąpię do nieba, tam jesteś; jeśli położę się w Szeolu, tam jesteś. Szeol: kraina umarłych. 9 Jeśli wezmę skrzydła jutrzenki i zamieszkam na krańcach morza, Morze jest skierowane w stronę regionu zachodniego. Znaczenie: Gdybym miał lecieć z prędkością świtu ze Wschodu do najdalszych krain Zachodu, towarzyszyłbyś mi i byłbyś wszędzie u mego boku. 10 Tam znów będzie mnie wiodła Twoja ręka i Twoja prawica mnie chwyci. Gdziekolwiek pójdziesz, zawsze będziesz obecny i będziesz wiedział, co mnie dotyczy. 11 I mówię: Przynajmniej ciemność mnie okryje i noc będzie jedynym światłem, które mnie będzie otaczać. Powiedziałem sobie: Ciemność może ukryć mnie przed Twoim wzrokiem, a moje przestępcze czyny popełnione w ciemności pozostaną ukryte. Lecz nawet ciemność ujawni wszystkie moje czyny i wszystkie moje uczucia, bo nawet noc jest światłem wokół mnie. 12 Nawet ciemność nie ma dla Ciebie ciemności. Noc jak dzień jaśnieje, a ciemność jest dla Ciebie jak światło. 13 Ty bowiem utworzyłeś moje nerki, Ty utkałeś mnie w łonie mej matki. Wy mnie stworzyliście i zachowujecie, dlatego możecie wiedzieć wszystko. 14 Wysławiam Cię, bo cudownie mnie stworzyłeś. Cudowne są Twoje dzieła i dusza moja raduje się w ich uznawaniu. 15 Istota moja nie była ukryta przed Tobą, gdy powstawałem w ukryciu, utkany w głębi ziemi. w łonie mojej matki. 16 Byłem zaledwie bezkształtnym nasieniem, a Twoje oczy mnie widziały i w Twojej księdze zapisane były wszystkie dni, które były dla mnie przeznaczone, zanim jeszcze którykolwiek z nich nadszedł. Twoje oczy widziały moją jeszcze nieukształtowaną istotę, moją masę, materię, z której zostałem uformowany itd. Dni są określone, zanim którykolwiek z nich (dni) jeszcze nadejdzie. 17 Boże, jakże miłe są mi Twoje myśli! Jak wielka jest ich liczba! 18 Gdybym je zliczył, przewyższyłyby liczbę ziaren piasku. Kiedy się budzę, wciąż jestem z Tobą. Jakże niepojęte są dla mnie Twoje myśli, Boże (Twoja wszechwiedza i mądrość)! Jakże ogromna jest ich suma (jak bardzo każdy jest nimi przepełniony). Gdybym je zliczył (te myśli o Twojej wszechwiedzy i mądrości), przewyższyłyby one liczbę piasku morskiego: wstaję (rano, po nocnym rozmyślaniu nad ich mnogością) i wciąż jestem z Tobą (w rozmyślaniu nad Twoimi myślami). 19 Boże, czyż nie wytracisz bezbożnych? Mężowie krwi, odejdźcie ode mnie!. Aby przekazać myśl, że nienawidzi złych jako wrogów Boga, tak jak czci dobrych jako swoich przyjaciół, święty śpiewak przypomina kary, którymi Bóg ich uderza rybacy, To dowód na to, że sam Bóg brzydzi się niepoprawnymi niegodziwcami. Psalmista, mówiąc o tych niegodziwcach, ma na myśli przede wszystkim śmiertelnych wrogów z zewnątrz, którzy czyhają na okazję, by doprowadzić do upadku Izraelitów, i w ten sposób ogłaszają się szczególnymi wrogami Boga. Chrześcijanin będzie pamiętał o przebiegłych wrogach religii. 20 Mówią o tobie w sposób niegodziwy, nadużywają twego imienia, oni, twoi wrogowie. Niegodziwi mówią o tobie z oburzeniem, spiskują i przysięgają. Zobacz Ewangelia Mateusza 5, 35. Mogą to być wrogowie zewnętrzni lub bezbożni od wewnątrz. 21 Czyż nie powinienem, Panie, nienawidzić tych, którzy nienawidzą Ciebie, brzydzić się tymi, którzy powstają przeciwko Tobie? 22 Tak, nienawidzę ich z całej duszy; są moimi wrogami. 23 Zbadaj mnie, Boże, i poznaj moje serce; doświadcz mnie i poznaj moje myśli pełne niepokoju. aby zobaczyć, czy nie odczuwam wstrętu do niegodziwych, jako do waszych wrogów, i do ich uczynków. 24 Zobacz, czy kroczę drogą zgubną, i prowadź mnie drogą odwieczną. na drodze do wieczności, do życia wiecznego.
Psalm hebrajski nr 140
(Psalm 139 w Wulgacie)
1 Psalm Dawida, przełożony chóru. Według większości egzegetów, Dawid skierował modlitwę zawartą w tym psalmie do Boga, prosząc Go o pomoc w walce z niegodziwymi i przebiegłymi wrogami, w czasie gdy był prześladowany przez Saula i jego dworzan. Inni interpretują psalm jako wyraz narzekań Żydów po powrocie z niewoli babilońskiej, na nienawiść i wrogość Samarytan i innych ich wrogów (zob. Księga Nehemiasza). W tej ostatniej interpretacji tytuł brzmi: Psalm w stylu Dawida. 2 Panie, wybaw mnie od człowieka niegodziwego, zachowaj mnie od ludzi gwałtownych, 3 którzy knują w sercu złe zamiary i nieustannie podburzają wojna przeciwko mnie, 4 którzy ostrzą swój język jak wąż i mają jad żmii pod swoimi wargami. Sela. Ich słowa są pełne złośliwości, wypowiadają zgubne mowy. 5 Panie, zachowaj mnie od rąk niegodziwych, zachowaj mnie od mężów gwałtownych, którzy knują, aby mnie zwieść. 6 Pyszni zastawili na mnie sidła i pułapkę, zastawili sieci na mojej drodze, zasadzki na mnie zastawili. Sela. 7 Mówię do Pana: „Ty jesteś moim Bogiem”. Usłysz, Panie, głos moich próśb. 8 Panie Boże, mój potężny Zbawicielu, Ty osłaniasz moją głowę w dniu bitwy. 9 Panie, nie spełniaj pragnień niegodziwych, nie dopuść, by ich knowania się spełniły, bo są zbyt pyszni. Sela. 10 Niech nieprawość ich ust spadnie na głowy tych, którzy mnie oblegają, całe zło, które knują przeciwko mnie (Chryzostom) 11 Niech rozżarzone węgle potrząsną nad nimi, niech Bóg wrzuci ich w ogień, w otchłań, z której już nie powstaną. Zobacz Psalmy w Liście do Hebrajczyków 18:13. 12 Oszczerca bowiem nie zazna szczęścia na ziemi, a nieszczęście będzie ścigać gwałtownika. 13 Wiem, że Pan broni uciśnionego i sprawiedliwości ubogiemu. 14 Sprawiedliwy będzie wielbił Twoje imię, a prawi będą mieszkać przed Twoim obliczem.
