Psalm hebrajski nr 11
(Psalm 10 w Wulgacie) 1 Do dyrygenta chóru Dawida: W Panu pokładam ufność, jakże możesz mówić do duszy mojej: Uciekaj na górę swoją jak ptak?. Według większości egzegetów, Dawid skomponował ten psalm podczas prześladowań, jakich doznał z rąk Saula (2 Krl 26,1 i nast.). Jego przyjaciele radzili mu szukać schronienia w górach, ale on odpowiedział, że pokłada ufność w Bogu. 2 Bo oto bezbożni napinają łuk swój, napinają strzałę swoją, by w cieniu strzelać do ludzi prawego serca. 3 Gdy fundamenty się zawalą, co mogą zrobić sprawiedliwi? Co zrobi prawy człowiek w tak ekstremalnej sytuacji, gdy prawo i porządek zostaną obalone? 4 Pan w swojej świętej świątyni, Pan, którego tron jest w niebie, ma otwarte oczy, powieki jego badają synów ludzkich. Święty śpiewak odpowiada: Bóg widzi wszystko ze swego tronu w niebie. 5 Pan doświadcza sprawiedliwych, a niegodziwych i tych, którzy kochają przemoc, nienawidzi. 6 Ześle na niegodziwych sidła, ogień i siarkę oraz wiatr palący. To jest kielich, który będzie im przydzielony. Porównaj Hioba 20:23. Idąc za przykładem św. Bazylego i św. Chryzostoma, Psalmista pragnie podkreślić za pomocą tych wszystkich przykładów mnogość, szybkość i niszczycielską siłę kar, którymi Bóg zwykł karać niegodziwych. 7 Bo Pan jest sprawiedliwy, miłuje prawo, prawi zobaczą Jego oblicze.
Psalm hebrajski nr 12
(Psalm 11 w Wulgacie)
1 Do dyrygenta chóru, w oktawie, psalm Dawida. 2 Ratuj nas, Panie, bo pobożni odeszli, wierni zniknęli spośród ludzi. 3 Kłamią jeden drugiemu, mówią pochlebczymi wargami i fałszywą duszą. 4 Niech Pan wytępi wszystkie pochlebcze wargi i język mówiący zuchwale, 5 tych, którzy mówią: „Mamy siłę w naszym języku, nasze wargi należą do nas – któż jest nad nami panem?” Takim językiem zawsze posługiwali się uczeni błędu; zawsze twierdzili, że za pomocą swej próżnej wiedzy i fałszywej elokwencji zdołają zwyciężyć nad prawdą powierzoną nieomylności Kościoła. 6 Z powodu ucisku uciśnionych, z powodu jęku ubogich, teraz powstanę – mówi Pan – i przyniosę im zbawienie, którego pragną. 7 Słowa Pana są słowami czystymi, jak srebro oczyszczone w piecu na ziemi, siedmiokroć oczyszczone. szczególnie jego obietnice, a w konsekwencji te, które złożył w wersecie 6 8 Ty, Panie, będziesz ich strzegł, zachowasz ich na wieki od tego pokolenia. O tych światowych ludziach i ich zepsuciu. Zobacz Księga Eklezjasty 1, 4. 9 Wśród nich bezbożni chodzą zuchwale; ilekroć oni się wywyższają, tylekroć synowie ludzcy będą poniżeni. Jest to ostatnia cecha, za pomocą której Psalmista charakteryzuje panowanie niegodziwych.
Psalm hebrajski nr 13
(Psalm 12 w Wulgacie)
1 Pieśń Dawida dla dyrygenta chóru. Okazja, dla której powstał ten psalm, nie jest znana. Niektórzy łączą go z prześladowaniami Saula. Zobacz Psalmy 4 w Liście do Hebrajczyków. 2 Jak długo, Panie, będziesz o mnie zapominał? Jak długo będziesz ukrywał przede mną swoje oblicze? 3 Dokądże będę knuł w duszy mojej i smucił się w sercu moim przez cały dzień? Dokądże mój wróg będzie się na mnie nastawiał? 4 Wejrzyj na mnie i wysłuchaj mnie, Panie, Boże mój, oświeć moje oczy, abym nie zasnął w śmierci., To znaczy: ożyw mnie (Ezd 9,8) lub udziel mi ulgi (1 Sm 14,27). Zaiste, ciemność okrywa oczy przygnębionych (Treny 5,17), czyli: oświeć moje oczy, abym znalazł sposób na ucieczkę i nie umarł. Chrześcijanin w swojej modlitwie będzie również pamiętał o wrogach swojej duszy i prosił o oświecenie, aby nie umarł śmiercią grzechu. 5 Aby mój wróg nie powiedział: „Zwyciężyłem go”, a moi przeciwnicy nie cieszyli się z mojego upadku. 6 Ja zaś ufam Twojej łaskawości, moje serce raduje się z Twojej pomocy, będę śpiewał Panu za Jego dobroć wobec mnie. Imię Pana jest samym Panem, czyli Panem, którego poznajemy przez sam fakt, że został nazwany.
Psalm hebrajski nr 14
(Psalm 13 w Wulgacie)
1 Do dyrygenta chóru Dawida. Głupiec powiada w sercu swoim: „Nie ma Boga. Są zepsuci, obrzydliwości czynią, nie ma nikogo, kto by dobrze czynił”. Głupiec: ten, który nie tylko głosi błędne maksymy, ale także postępuje bezbożnie. Zobacz Izajasza 32:6. 2 Pan spogląda z nieba na synów ludzkich, badając, czy jest ktoś mądry, kto szuka Boga. 3 Wszyscy zboczyli z drogi, wszyscy się zepsuli, nie ma nikogo, kto by dobrze czynił, nie ma ani jednego. Nie wszyscy ludzie są tu uwzględnieni: werset 6 mówi o sprawiedliwym rodzie, małej liczbie, którzy, choć mają w sobie ludzkie słabości, nie zawodzą w prowadzeniu życia, które podoba się Bogu. 4 Czyż nie wszyscy złoczyńcy posiadają wiedzę? Pożerają mój lud, jak gdyby jedli chleb, a nie wzywają Pana. 5 Nagle drżą ze strachu, bo Bóg jest pośród sprawiedliwego pokolenia. Ci bezbożni ludzie żyli bez modlitwy, a doczesne nieszczęścia, których doświadczali lub które im groziły, napawały ich drżeniem, choć nie należy się ich obawiać, gdyż przynoszą one człowiekowi więcej pożytku niż szkody, a tym samym przyczyniają się do jego poprawy. 6 Chcesz pokrzyżować zamysły nieszczęśnika, lecz Pan jest jego ucieczką. Nie mają obecności Pana, który mieszka pośród sprawiedliwych, aby dodać im odwagi. 7 O, niech wybawienie dla Izraela nadejdzie z Syjonu! Gdy Pan odmieni losy swego ludu, Jakub będzie w radość, Izrael się raduje. O, niech zbawienie, Zbawiciel, Wybawiciel, wkrótce nadejdzie z Syjonu, aby wyzwolić nas z tego zepsucia i tego nędznego stanu (Tomasz). Jakub i Izrael to imiona patriarchy, od którego pochodzi naród żydowski, i reprezentują one sam naród.
Psalm hebrajski nr 15
(Psalm 14 w Wulgacie)
1 Psalm Dawida. Panie, kto może mieszkać w Twoim namiocie? Kto może mieszkać na Twojej świętej górze? Według większości egzegetów, Dawid zaśpiewał ten psalm z okazji przeniesienia Arki Przymierza i poświęcenia Nowego Przybytku (2 Sm 6, 2 i nast.; 1 Krn 15, 4 i nast.). Można go jednak również, nie odnosząc go do tego wydarzenia, uznać za odpowiedź na pytanie: Kto będzie cieszył się przychylnością społeczeństwa, łaską Bożą i szczęściem, jakie zazna w Jego obecności? W każdym razie niech chrześcijanin w modlitwie pamięta o tej ostatniej myśli. 2 Ten, kto postępuje niewinnie, czyni sprawiedliwość i mówi prawdę w sercu swoim. To znaczy, ten, kto unika zła i czyni dobro. Zobacz Psalm 37:27. 3 Nie rzuca oszczerstw językiem, nie wyrządza zła swemu bratu i nie rzuca obelg na swego bliźniego. Ten, czyje myśli są prawe, a mowa szczera. 4 W Jego oczach hańbi się niegodziwy, lecz czci tych, którzy boją się Pana. Jeśli przysiągł na swoją szkodę, nie zmienia jej. 5 Nie pożycza pieniędzy na lichwę ani nie bierze łapówki przeciw niewinnemu; ten, kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje. Zobacz Księgę Wyjścia 22:25. Księga Kapłańska 25:36. Łukasz 6, 35.
