Psalm hebrajski nr 26
(Psalm 25 w Wulgacie)
1 O Dawidzie. Usprawiedliw mnie, Panie, bo postępowałem niewzruszenie. Ufam Panu, nie zachwieję się. 2 Doświadcz mnie, Panie, i zbadaj, zbadaj mój umysł i moje serce. Poddaj moje najgłębsze myśli ogniem i zobacz, czy Twój ogień, który wszystko oczyszcza, znajdzie w nich jakąś przewrotność. To jest protest przeciwko jego niewinności (w odniesieniu do poważnych przewinień) i jego sprawiedliwości. 3 Bo łaska Twoja jest przed moimi oczami i chodzę w prawdzie Twojej. 4 Nie zasiadałem z ludźmi kłamliwymi i nie chodzę z ludźmi obłudnymi. 5 Nienawidzę zgromadzenia złoczyńców i nie zasiadam z bezbożnymi. 6 Obmywam ręce moje w niewinności i otaczam ołtarz Twój, Panie. W tym stanie niewinności otoczę (stanę wokół) Twój ołtarz i złożę swoją ofiarę 7 aby podnieść głos chwały i opowiedzieć wszystkie Twoje cuda. którą Ja sam zabrzmię, przyłączając się do chórów Lewitów, którzy podczas składania ofiar śpiewali święte hymny. 8 Panie, miłuję przybytek domu Twego, miejsce, w którym przebywa Twoja chwała. Twój święty przybytek, który ku Twojej czci został wspaniale przyozdobiony. 9 Nie zabieraj duszy mojej z duszami grzeszników, życia mojego z życiem ludzi krwawych, 10 którzy mają w ręku niegodziwość, a prawica ich pełna jest przekupstwa. Ci, którzy pozwolili się skorumpować i zniewolili niewinnych. 11 Ja zaś chodzę w niewinności, wyzwól mnie i zmiłuj się nade mną!. Kiedy Dawid mówi o swojej niewinności, nie ma na myśli nieskazitelnej, doskonałej czystości, lecz jedynie względną niewinność w porównaniu z grzechami swoich wrogów i szczerością jego gorliwości w służeniu Bogu. W istocie, to, że nie ośmielał się twierdzić, iż jest nieskazitelnie czysty, jest zupełnie oczywiste z jego własnego przyznania się do niegodności (zob. Psalm 25,7). Nie polegał też na swojej niewinności, lecz jedynie miał nadzieję na tyle, na ile pozwalało mu czyste sumienie. 12 Stopa moja stoi na równej ziemi, będę błogosławił Pana w zgromadzeniach.
Psalm hebrajski nr 27
(Psalm 26 w Wulgacie)
1 O Dawidzie. Pan jest moim światłem i moim zbawieniem; kogo mam się lękać? Pan jest twierdzą mojego życia; kogo mam się lękać? 2 Gdy napadali na mnie złoczyńcy, by pożreć moje ciało, gdy moi przeciwnicy i wrogowie nacierali, potykali się i upadali. 3 Choćby wojsko rozbiło obóz przeciwko mnie, moje serce się nie ulęknie; choćby wybuchła przeciwko mnie wojna, nawet wtedy będę pełen ufności. Pokładam ufność w Bożej pomocy. Czystość sumienia podtrzymuje i ożywia nadzieję. 4 O jedno proszę Pana, o to zabiegam: abym mógł mieszkać w domu Pańskim po wszystkie dni życia mego, abym korzystał z łask Pańskich i spoglądał na Jego świątynię. Niech zawsze będę żył blisko Boga tak pomocnego jak Ty 5 Bo On da mi schronienie w swym przybytku w dzień niedoli, ukryje mnie w ukryciu swego namiotu, postawi mnie na skale. 6 Wtedy podniesie się moja głowa nad mych wrogów, którzy mnie otaczają. Złożę ofiary dziękczynne w Jego przybytku, zaśpiewam i zagram Panu. 7 Panie, wysłuchaj głosu mojego, gdy wołam do Ciebie, zmiłuj się nade mną i odpowiedz mi. 8 Serce moje mówi o Tobie: «Szukaj mojego oblicza»; oblicza Twojego, Panie, szukam. 9 Nie zakrywaj przede mną swego oblicza, nie odpędzaj w gniewie swego sługi; byłeś moim pomocnikiem. Nie opuszczaj mnie i nie porzucaj mnie, Boże, mój Zbawicielu. 10 Bo mój ojciec i moja matka (czyli moi najbliżsi krewni, dla których wymienieni są tutaj ojciec i matka) Oni mnie opuścili, ale Pan mnie przygarnie. 11 Panie, naucz mnie drogi swojej, prowadź mnie prostą ścieżką z powodu tych, którzy mnie szpiegują. 12 Nie wydawaj mnie w gniew moich przeciwników, bo powstali przeciwko mnie fałszywi świadkowie i ci, którzy zioną przemocą. 13 O, gdybym nie wierzył, gdybym widział, życzliwość Pana, w krainie żyjących. na ziemi, która jest w ten sposób oznaczona (Izajasz 538. Ps. Hebr. 52:7, 116:9); i w tym samym czasie w życiu przyszłym 14 Ufaj Panu! Bądź odważny i niech serce twoje będzie mocne. Ufaj Panu!. Święty śpiewak podnieca się, cierpliwość i spójności.
Psalm hebrajski nr 28
(Psalm 27 w Wulgacie)
1 Dawida. Do Ciebie, Panie, wołam, Opoko moja, nie bądź głuchy na głos mój, abym, gdy będziesz milczał, nie stał się jak ci, którzy schodzą do grobu. Nie odwracaj się ode mnie bez odpowiedzi, jakbym zstąpił do grobu i został skazany na wieczne potępienie, gdzie modlitwy nie są już wysłuchiwane. 2 Usłysz głos mojego błagania, gdy wołam do Ciebie, gdy podnoszę ręce moje ku Twojej świętej świątyni. Hebrajczycy, modląc się, zwracali się w stronę świątyni; jednak świątynię można również rozumieć jako niebo (1 Królów 8:22). 3 Nie wciągaj mnie razem z bezbożnymi i z czyniącymi nieprawość, którzy mówią o pokoju swoim bliźnim, lecz w sercu mają złość. Nie dozwól mi umrzeć śmiercią grzeszników, a zwłaszcza hipokrytów. Rybacy Umierają śmiercią prawdziwą i absolutną, nawet w ciele; bo chociaż ich ciała zostaną wskrzeszone, to zmartwychwstaną jedynie na wieczne męki. Wręcz przeciwnie, śmierć osoby umierającej w stanie łaski jest jedynie przejściem do lepszego życia, gdzie zarówno dusza, jak i ciało zostaną uwielbione (zob. Obj. 20:4, 5, 6). 4 Odpłać im według ich uczynków i według złości ich czynów; odpłać im według dzieła ich rąk i daj im zapłatę, na którą zasługują. Jest to mniej życzenie, a bardziej przepowiednia, którą Duch Święty natchnął świętego Pieśniarza, aby przywrócić bezbożnym surowy sąd, który niechybnie zostanie na nich wydany, jeśli się nie nawrócą. 5 Bo nie zważają na dzieła Pana (Jego miłosierna wizyta, tysiąckrotnie powtarzane wezwanie Jego łaski. Zobacz Łukasza 19, 41. 42), według dzieła rąk swoich, zniszczy je i nie odbuduje. 6 Błogosławiony Pan, bo usłyszał głos mego błagania. 7 Pan jest moją siłą i tarczą, moje serce Mu ufa. Doznałem pomocy, dlatego się raduje moje serce i będę Go chwalił pieśnią moją. 8 Pan jest mocą ludu swego, twierdzą zbawienia dla swego pomazańca. 9 Ocal swój lud i błogosław swojemu dziedzictwu. Ludzie, którzy są twoją własnością (5 Mojż. 9:29). Bądź ich pasterzem i opiekuj się nimi na zawsze.
Psalm hebrajski nr 29
(Psalm 28 w Wulgacie)
Psalm 1 Dawida. Oddajcie Panu, Synu Boży, oddajcie Panu chwałę i moc. Śpiewak święty najpierw wychwala, w sensie bezpośrednim, majestat i potęgę głosu Bożego (grzmotu) w naturze, ale rozumie także, w sensie bardziej odległym, wspaniałość i potęgę głosu Bożego w królestwie łaski (w Kościele); ponieważ tak jak cała natura jest obrazem Jego boskiego prawa, tak majestat i potęga gromu, opisane w tym psalmie, mogą być również uważane za obraz cnoty i wspaniałości słowa Bożego. 2 Oddajcie Panu chwałę Jego imienia (uznać, że jest wspaniały i potężny). Oddawajcie cześć Panu w świętych szatach. 3 Głos Pana rozbrzmiewa nad wodami, grzmi Bóg chwały, Pan nad wielkimi wodami. Według Ojców Kościoła, grzmot Pański jest, w najwyższym sensie, potężnym słowem Jego łaski. Siedmiokrotne powtórzenie grzmotu, opisane w wersetach 3-9, stanowi łatwą do uchwycenia analogię do siedmiu źródeł łaski (siedmiu sakramentów) Nowego Przymierza. To w wodach chrztu, w kąpieli odrodzenia, gdzie Bóg, z grzesznych stworzeń, czyni nas swoimi dziećmi, rozbrzmiewa najpierw słowo Boże. Inni, poprzez wody, słyszą głos ludów (Apokalipsa 7, 15), któremu głoszone było słowo Boże. 4 Głos Pana jest potężny, głos Pana jest majestatyczny. Grzmot uderza z siłą i wspaniałością. Słowo Boże objawia swoją moc i wspaniałość szczególnie w dwóch sakramentach: Bierzmowaniu i Ostatnim Namaszczeniu, które mają na celu umocnienie chrześcijanina: pierwszy, aby był niezachwiany w wyznawaniu wiary; drugi, aby cierpliwie znosił bóle choroby i śmierci. Inni rozumieją moc słowa Bożego w ogólności (zob. Hbr 4,12). 5 Głos Pana łamie cedry, Pan łamie cedry Liban, Błyskawica, po której następuje grzmot, roztrzaskuje nawet najwyższe drzewa, w tym cedry Liban. Pychę niegodziwych porównuje się do cedrów. Pychę tę łamie słowo Boże w boskim sakramencie pokuty, który godnie przyjmują tylko pokorni. Inni, przez cedry, rozumieją uczonych i wielkich tego świata, którzy skłonili swój intelekt i chwałę przed prawdą Ewangelii. 6 On sprawia, że skaczą jak młody byk, Liban i Sirion (szczyt Liban) jak młody bawół. 7 Głos Pana wznieca płomienie ognia, Zsyła płomienie ognia (błyskawice). W sensie duchowym to potężne słowo zostaje rozpoznane, przemieniając chleb w godny uwielbienia sakrament ołtarza i rozdzielając go w częściach, niczym płomienie miłości, pośród wiernych. Inni rozumieją je jako gorliwość, którą budzi słowo Boże. 8 Głos Pana wstrząsa pustynią, Pan wstrząsa pustynią Kadesz. Wzbudza emocje nawet na najstraszniejszych pustyniach, takich jak ta w Kadesz, którą Izraelici przemierzyli (Pwt 1,19). Pustynie przemieniają się i stają się urodzajne dzięki konsekracji kapłańskiej (sakramentowi święceń) lub dzięki słowu działającemu poprzez posługę kapłanów. Co więcej, pustynia symbolizuje ludzkość, która była pogrążona w nędzy, pogrążona w błędzie i grzechu. 9 Głos Pana sprawia, że jelenie rodzą, odziera lasy z liści, a w Jego świątyni wszyscy wołają: «Chwała!» W sensie duchowym ten głos Boga to łaska działająca poprzez sakrament małżeństwa, która sprawia, że poczęte i wychowane zostają dzieci dla Królestwa Bożego. Odziera gęste lasy z liści lub je wyrywa z korzeniami; tworzy kulturę i jest zasadą cywilizacji i człowieczeństwa. 10 Pan zasiadł na swym tronie w czasie potopu, Pan zasiadł na swym tronie, król na wieki. Bóg zasiada ponad potopem (panuje nad chmurami i burzami), Bóg, w swojej królewskiej roli, zasiada (panuje) na wieki. Ten psalm, który z literackiego punktu widzenia jest jednym z najwspanialszych utworów poezji hebrajskiej, zawiera opis jednej z burz, które niekiedy wybuchają z tak wielką siłą w południowej Palestynie i na pograniczu Arabii. 11 A Pan da siłę swemu ludowi, Pan pobłogosławi swemu ludowi swoją łaską. pokój.
Psalm hebrajski nr 30
(Psalm 29 w Wulgacie)
1 Psalm. Pieśń na poświęcenie domu Dawida. Najprawdopodobniej miało to miejsce podczas poświęcenia miejsca pod świątynię, która została później zbudowana, po wielkiej pladze (2 Samuela 24, 25; 1 Kronik 21, 6). 2 Wywyższam Cię, Panie, bo mnie wywyższyłeś; nie dałeś radości moim wrogom z mojego powodu. 3 Panie, Boże mój, wołałem do Ciebie, a Tyś mnie uzdrowił. Uchroniłeś moje ciało od słabości, a w przypadku choroby uzdrowiłeś. 4 Panie, wydobyłeś moją duszę z Szeolu, dałeś mi życie. Jestem daleko od tych, którzy schodzą do grobu. Nie pozwoliłeś, aby moja dusza zstąpiła do tamtego świata. 5 Śpiewajcie Panu, wierni Jego, czcijcie Jego świętą pamięć! 6 Bo gniew Jego trwa tylko chwilę, a łaska Jego całe życie. Płacz może trwać w nocy, a radość nadchodzi rankiem. 7 Powiedziałem z ufnością: «Nigdy się nie zachwieję». 8 Panie, łaską swoją utwierdziłeś moją górę. (zapewnił mi stan dobrobytu), Ukryłeś swoje oblicze, a ja się zatrwożyłem. 9 Panie, wołam do Ciebie, błagam Pana: 10 «Cóż Ci da krew moja, zsyłając mnie do grobu? Czy proch będzie Cię chwalił, czy będzie głosił Twoją wierność?” Czy człowiek, zredukowany do prochu, może Cię chwalić i nauczać innych Twojej prawdy? Czyż w przyszłym świecie nie będę prowadził życia pozbawionego wszelkiej radości, bezczynności, a w konsekwencji obcego chwaleniu Boga i głoszeniu Jego nauk? Izraelita musiał zadać sobie te pytania; chrześcijanin może, w wersecie 7, przypomnieć sobie życie w łasce; w wersecie 8 – błędy, jakie popełnił na drodze prawości; w wersecie 9 – westchnienia, inspirowane uczuciami Boga.pokora i pokutę, aby otrzymać pomoc; a w wersecie 10 przez krew, zepsucie i kurz należy rozumieć wieczne potępienie. 11 Wysłuchaj mnie, Panie, i zmiłuj się nade mną; Panie, pospiesz mi z pomocą! 12 Zamieniłeś mój smutek w radość, zdjąłeś ze mnie wór pokutny i przyodziałeś mnie weselem, 13 Aby dusza moja śpiewała Tobie i nie zamilkła. Panie, Boże mój, będę Cię wielbił na wieki.
