Pierwszy List św. Jana

Udział

Rozdział 1

1 To, co było od początku, co słyszeliśmy, co widzieliśmy na własne oczy, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce, o Słowie życia,
2 Bo życie się objawiło, a my je widzieliśmy i o nim świadczymy, i głosimy wam życie wieczne, które było w niebie. w ciągu Ojcze, a co nam zostało objawione —
3 Oznajmiamy wam to, cośmy widzieli i słyszeli, abyście i wy mieli współuczestnictwo z nami, a nasza wspólnota z Ojcem i z Jego Synem Jezusem Chrystusem.
4 A piszemy wam o tym, aby radość wasza była pełna.

5 A oto wieść, którą nam przekazał i którą wam z kolei głosimy: Bóg jest światłością i nie ma w Nim żadnej ciemności.
6 Jeśli mówimy, że mamy z Nim społeczność, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie postępujemy zgodnie z prawdą.
7 Jeśli zaś chodzimy w światłości, tak jak On sam trwa w światłości, wtedy mamy społeczność między sobą, a krew Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu.

8 Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, oszukujemy samych siebie i nie ma w nas prawdy.
9 Jeśli wyznajemy nasze grzechy, Bóg Wierny jest Bóg i sprawiedliwy, aby odpuścić nam grzechy i oczyścić nas od wszelkiej nieprawości.
10 Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, czynimy Go kłamcą i nie ma w nas Jego słowa.

Rozdział 2

1 Dzieci moje, piszę wam to, abyście nie grzeszyli. A jeśliby ktoś zgrzeszył, mamy Orędownika u Ojca, Jezusa Chrystusa, sprawiedliwego.
2 On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, i nie tylko za nasze, lecz także za grzechy całego świata.

3 A po tym poznajemy, że Go znamy, jeśli przykazania Jego zachowujemy.
4 Kto mówi, że Go zna, a przykazań Jego nie przestrzega, ten jest kłamcą i nie ma w nim prawdy.
5 Lecz jeśli ktoś zachowuje Jego słowo, w tym miłość Boża prawdziwie się dokonuje; po tym poznajemy, że jesteśmy w nim.
6 Kto mówi, że w Nim trwa, powinien sam postępować tak, jak On postępował.

7 Umiłowani moi, nie piszę do was o nowym przykazaniu, ale o przykazaniu starym, które otrzymaliście od początku. A przykazaniem starym jest słowo, które słyszeliście.
8 Z drugiej strony piszę wam o nowym przykazaniu, które sprawdziło się w Chrystusie Jezusie i w was, ponieważ ciemność ustępuje, a prawdziwa światłość już świeci.
9 Kto mówi, że żyje w światłości, a brata swego nienawidzi, do dziś jest w ciemności.
10 Kto miłuje swego brata, trwa w światłości i nie ma w nim nic, co by mogło się potknąć.
11 Lecz kto nienawidzi swego brata, żyje w ciemności i w ciemności chodzi, nie wiedząc, dokąd idzie, gdyż ciemność zaślepiła jego oczy.

12 Piszę do was, dzieci, bo odpuszczone są wam grzechy wasze dla imienia Jego.
13 Piszę do was, ojcowie, bo poznaliście Tego, który jest od początku. Piszę do was, młodzieńcy, bo zwyciężyliście Złego.
14 Napisałem do was, dzieci, bo poznaliście Ojca. Napisałem do was, ojcowie, bo poznaliście Tego, który jest od początku. Napisałem do was, młodzieńcy, bo jesteście mocni i Słowo Boże trwa w was, i zwyciężyliście Złego.
15 Nie miłujcie świata ani tego, co jest na świecie. Jeśli ktoś miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca.
16 Bo wszystko, co jest na świecie, a więc pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha życia, nie pochodzi od Ojca, ale od świata.
17 Świat przemija i jego pożądliwości, ale kto pełni wolę Bożą, żyje na wieki.

18 Dzieci moje, to już ostatnia godzina. Słyszeliście, że Antychryst nadchodzi, bo oto teraz pojawiło się wielu Antychrystów. Stąd wiemy, że to już ostatnia godzina.
19 Wyszli spośród nas, lecz nie byli z nas. Gdyby bowiem byli z nas, pozostaliby z nami. Wyszli z tego, aby było jasne, że nie wszystkie są nasze.
20 Ale ty otrzymałeś namaszczenie od Świętego i wiesz wszystko.
21 Napisałem do was nie dlatego, że nie znacie prawdy, ale dlatego, że ją znacie i że wiesz że z prawdy nie wynika żadne kłamstwo.
22 Kto jest kłamcą, jeśli nie ten, który przeczy, że Jezus jest Mesjaszem? Ten jest Antychrystem, który zaprzecza Ojcu i Synowi.
23 Kto nie uznaje Syna, nie ma i Ojca; kto uznaje Syna, ma i Ojca.
24 A co do was, niech w was pozostanie to, co słyszeliście od początku. Jeżeli w was pozostanie to, co słyszeliście od początku, to i wy trwacie w Synu i w Ojcu.
25 A obietnica, którą On nam dał, to życie wieczne.

26 To właśnie miałem wam napisać o tych, którzy was zwodzą.
27 A namaszczenie, które od niego otrzymaliście, trwa w was i nie potrzebujecie, aby was ktoś uczył. Ale jak jego namaszczenie poucza was o wszystkim, tak nauka ta jest prawdziwa, a nie kłamstwem. I jak was nauczyło, trwajcie w nim.
28 A teraz, dzieci moje, trwajcie w Nim, abyśmy, gdy się objawi, mieli ufność i abyśmy nie zostali odrzuceni od Niego ze wstydem przy Jego przyjściu.

29 Jeśli wiecie, że On jest sprawiedliwy, wiedzcie też, że każdy, kto postępuje sprawiedliwie, z Niego się narodził.

Rozdział 3

1 Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i rzeczywiście nimi jesteśmy. Rzeczywiście Jeśli świat nas nie zna, to dlatego, że nigdy nas nie znał.
2 Umiłowani moi, teraz jesteśmy dziećmi Bożymi i kim będziemy? Dzień jeszcze się nie objawiło. Wiemy jednak, że gdy objawi się to, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest.

3 Każdy, kto pokłada w Nim tę nadzieję, oczyszcza się, tak jak On jest czysty.
4 Każdy, kto popełnia grzech, narusza prawo, bo grzech jest bezprawiem.
5 Wiecie jednak, że Jezus ukazał się po to, aby zgładzić grzechy, i że grzechu w Nim nie ma.
6 Kto w Nim trwa, nie grzeszy; każdy, kto grzeszy, nie widział Go i nie poznał Go.

7 Dzieci, niech was nikt nie zwodzi. Kto postępuje sprawiedliwie, jest sprawiedliwy, tak jak On jest sprawiedliwy.
8 Kto grzeszy, jest z diabła, bo diabeł trwa w grzechu od początku. Syn Boży objawił się po to, aby zniszczyć dzieła diabła.
9 Żaden człowiek, który narodził się z Boga, nie będzie trwał w grzechu, gdyż trwa w nim nasienie Boże; taki nie może trwać w grzechu, bo narodził się z Boga.
10 Po tym poznajemy dzieci Boga i dzieci diabła: Każdy, kto postępuje niesprawiedliwie, nie jest dzieckiem Boga, jak i ten, kto nie miłuje swego brata.

11 Bo taka jest wieść, którą słyszeliście od początku, abyśmy się wzajemnie miłowali,;
12 Nie jak Kain, który należał do Złego i zabił swego brata. A dlaczego go zabił? Bo jego własne uczynki były złe, a uczynki jego brata sprawiedliwe.
13 Nie bądźcie zaskoczeni, Mój Bracia, jeśli świat was nienawidzi.
14 Wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, bo miłujemy naszych braci. Kto nie miłuje, trwa w śmierci.
15 Każdy, kto nienawidzi swego brata, jest zabójcą, a wiecie, że żaden zabójca nie nosi w sobie życia wiecznego.

16 Po tym poznaliśmy miłość, że On oddał za nas życie swoje. My także winniśmy oddać życie za braci.
17 Jeśliby ktoś posiadał dobra doczesne i widział, że brat jego cierpi niedostatek, a zamknął przed nim swe serce, jakże może w nim trwać miłość Boża?
18 Dzieci moje, miłujmy nie słowem i językiem, ale czynem i prawdą.

19 Po tym wiemy, że jesteśmy z prawdy, i możemy uspokoić nasze serca przed Bogiem;
20 Bo jeśli nasze serce nas oskarża, to Bóg jest większy od naszego serca i wie wszystko.
21 Umiłowani moi, jeśli serce nas nie oskarża, możemy zbliżyć się do Boga z ufnością.
22 O cokolwiek prosić będziemy, otrzymamy od Niego, ponieważ przestrzegamy Jego przykazań i czynimy to, co jest miłe w Jego oczach.
23 A przykazanie Jego jest takie, abyśmy wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie, tak jak nam nakazał.
24 Kto przestrzega Jego przykazań, trwa w Bogu, a Bóg w nim. A to, że trwa On w nas, poznajemy dzięki Duchowi, którego nam dał.

Rozdział 4

Mój Umiłowani, nie dowierzajcie każdemu duchowi, ale badajcie, czy duchy pochodzą od Boga, gdyż wielu fałszywych proroków pojawiło się na świecie.
2 Po tym poznajecie Ducha Bożego: wszelki duch, który wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, jest z Boga.;
3 A każdy duch, który nie wyznaje tego Jezusa, nie jest z Boga. To jest duch Antychrysta, o którego przyjściu słyszeliście i który już teraz jest na świecie.

4 Wy, dzieci moje, jesteście z Boga i zwyciężyliście ich, ponieważ Ten, który jest w was, większy jest od tego, który jest na świecie.
5 Oni są ze świata, dlatego mówią językiem świata, a świat ich słucha.
6 Lecz my jesteśmy z Boga. Kto zna Boga, słucha nas. Kto nie jest z Boga, nie słucha nas. W ten sposób poznajemy ducha prawdy i ducha błędu.

Mój Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga.
8 Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością.
9 On okazał nam swoją miłość przez to, że posłał na świat swego jedynego Syna, abyśmy życie mieli dzięki Niemu.
10 A w tym przejawia się miłość: nie w tym, że my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.

11 Mój Umiłowani, jeśli Bóg tak nas umiłował, to i my powinniśmy się wzajemnie miłować.

12 Nikt nigdy nie widział Boga. Jeżeli jednak miłujemy się wzajemnie, Bóg trwa w nas i miłość ku Niemu jest w nas doskonała.
13 Wiemy, że trwamy w Nim, a On trwa w nas, bo udziela nam ze swego Ducha.
14 Widzieliśmy i świadczymy, że Ojciec posłał nam Syna jako Zbawiciela świata.
15 Jeśli ktoś wyzna, że Jezus jest Synem Bożym, to Bóg trwa w nim, a on w Bogu.
16 A myśmy poznali i uwierzyli w miłość, jaką Bóg ma ku nam. Bóg jest miłością, a kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim.

17 A oto doskonałość miłości w nas: mamy niewzruszoną ufność w dzień sądu, bo taka jest Jezus Chrystus, Tacy też jesteśmy na tym świecie.
18 W miłości nie ma lęku, lecz doskonała miłość usuwa lęk, ponieważ lęk kojarzy się z karą. Kto się lęka, nie wydoskonalił się w miłości.
19 Miłujemy zatem Boga, bo Bóg sam pierwszy nas umiłował.

20 Jeśli ktoś mówi: »Miłuję Boga«, a nienawidzi swego brata, jest kłamcą. Jakże może miłować Boga, którego nie widzi, ten, kto nie miłuje swego brata, którego widzi?
21 A od Niego otrzymaliśmy takie przykazanie: »Kto miłuje Boga, niech miłuje też swego brata«.« 

Rozdział 5

1 Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem, narodził się z Boga, a każdy, kto miłuje Ojca, miłuje również Jego dziecko.
2 Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, jeśli miłujemy Boga i przestrzegamy Jego przykazań.
3 Bo to jest miłość: przestrzegać Jego przykazań. A przykazania Jego nie są uciążliwe,
4 Bo każdy, kto narodził się z Boga, zwycięża świat. A tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara.
5 A kto zwycięża świat, jeśli nie ten, kto wierzy, że Jezus jest Synem Bożym?

6 To jest ten sam Jezus Chrystus, który przyszedł przez wodę i krew – nie tylko przez wodę, ale przez wodę i krew. A Duch daje świadectwo, bo Duch jest prawdą.
7 Trzej bowiem są w niebie, którzy dają świadectwo: Ojciec, Słowo i Duch, a ci trzej są jednym.
8 A trzej są, którzy świadczą na ziemi: Duch, woda i krew, a ci trzej zgadzają się ze sobą.
9 Jeśli przyjmujemy świadectwo ludzi, świadectwo Boga jest większe. A jest to właśnie świadectwo Boga, który złożył świadectwo o swoim Synu.
10 Kto wierzy w Syna Bożego, ten ma w sobie świadectwo. Kto nie wierzy Bogu, uczynił Go kłamcą, bo nie uwierzył świadectwu, jakie Bóg dał o swoim Synu.
11 A świadectwo jest takie, że Bóg dał nam życie wieczne, a to życie jest w Jego Synu.
12 Kto ma Syna, ma życie; kto nie ma Syna Bożego, nie ma życia.

13 Napisałem wam to, abyście wiedzieli, że macie życie wieczne, wy, którzy wierzycie w imię Syna Bożego.

14 A taka jest ufność, którą mamy do Boga: że wysłuchuje On wszystkich naszych próśb zgodnych z Jego wolą.
15 A jeśli wiemy, że On nas wysłuchuje, o cokolwiek Go prosimy, pewni jesteśmy również, że otrzymamy to, o co prosimy.

16 Jeśli ktoś widzi, że jego brat lub siostra popełniają grzech, który nie sprowadza śmierci, niech się modli, a Bóg da mu życie. Istnieje grzech, który sprowadza śmierć; nie mówię, że powinniście się modlić w tej sprawie.
17 Wszelka nieprawość jest grzechem, lecz są grzechy, które nie prowadzą do śmierci.

18 Wiemy, że każdy, kto narodził się z Boga, nie grzeszy, lecz Narodzony z Boga strzeże siebie i Zły go nie dotyka.
19 Wiemy, że jesteśmy z Boga, ale że cały świat pogrążony jest w złu.
20 Ale wiemy, że Syn Boży przyszedł i obdarzył nas rozumem, abyśmy poznali prawdę. Bóg, i jesteśmy w tym prawdzie Bógistnienie w swoim Synu Jezusie Chrystusie. On jest prawdziwym Bogiem i życiem wiecznym.
21 Mój Wnuki, strzeżcie się bożków.

Augustin Crampon
Augustin Crampon
Augustin Crampon (1826–1894) był francuskim księdzem katolickim, znanym z przekładów Biblii, zwłaszcza nowego tłumaczenia Czterech Ewangelii, któremu towarzyszyły notatki i rozprawy (1864), a także pełnego tłumaczenia Biblii opartego na tekstach hebrajskim, aramejskim i greckim, opublikowanego pośmiertnie w 1904 roku.

Przeczytaj także

Przeczytaj także