1° Odbiorcy. List jest adresowany «do tych, którzy podzielali wiarę na wzór apostołów», czyli do chrześcijan. Z tych sformułowań, które wydają się ogólnikowe, niekiedy wnioskowano, że list został napisany dla całego chrześcijaństwa. Jednak fragment 3:1, w którym autor, Szymon Piotr, mówi swoim czytelnikom, że jest to drugi list, jaki im wysyła, wystarcza, aby obalić tę opinię; w istocie dowodzi on najdobitniej, że adresaci nie różnią się od tych, których dotyczył pierwszy list. Są to zatem chrześcijanie zamieszkujący pięć prowincji Azji Mniejszej wymienionych w 1 Liście Piotra 1:1. Nic w treści listu nie wskazuje na to, że adresaci nie są tacy sami, jak ci, których dotyczył pierwszy list Piotra.
2° Autentyczność i kanoniczność. – List od samego początku przedstawia się jako dzieło «Szymona Piotra, sługi i apostoła Jezusa Chrystusa» (1,1), a kilka fragmentów potwierdza to stwierdzenie w najbardziej przekonujący sposób. Autor w 1,14 wspomina, że Jezus Chrystus przepowiedział swoją rychłą śmierć, co bardzo prawdopodobnie pokrywa się z Ewangelią Jana 21,18-19; w 1,16 i nast. umieszcza siebie wśród naocznych świadków Przemienienia, a sugestywny opis tego cudu sam w sobie stanowi gwarancję prawdziwości tego stwierdzenia; w 3,15 nazywa św. Pawła swoim «umiłowanym bratem», czyli współpracownikiem w apostolstwie (por. również 2,20 i Mt 12,45; 2,14 i Mt 5,27 itd.). List ten zawiera myśli identyczne z pierwszym, zatem słusznie można mówić o «harmonii tematu»: zwróćmy uwagę zwłaszcza na wagę przywiązywaną do przyjścia Jezusa Chrystusa (por. 1 P 1, 7. 13 i n. oraz 2 P 1, 16; 3, 10 i n.) oraz sposób, w jaki religia chrześcijańska ukazana jest jako wypełnienie starożytnych proroctw (por. 1 P 1, 10-12 i 2 P 1, 19-20; 3, 2). Zakłada on również doskonałą znajomość Starego Testamentu, który jest często cytowany (por. 1 P 1, 19 i n.; 2, 5-7. 8. 15-16. 22; 3, 5-6. 8. 13). Wszędzie przypomina o żarliwym charakterze, autorytecie i gorliwości apostolskiej, sile i oryginalności Księcia Apostołów, tak że i on nieustannie tchnie «duchem świętego Piotra».
Jeśli odwołamy się do tradycji, nie znajdziemy takiej samej jednomyślności w świadectwach, jak w przypadku poprzedniego listu, a jednak znajdziemy w pełni satysfakcjonujące dowody. Nasz list był znany w Kościele bardzo wcześnie jako kompozycja kanoniczna. Święty Klemens papież Dość często do tego nawiązuje (por. zwłaszcza 1 Koryntian 9:4 i 11:1 z 2 Piotra 2:5 i nast.). Pastor Hermasa (Podobieństwo 6; por. 2 Piotra 2:1 i nast.), Didache (3, 6-8 i 4, 1; por. 2 Piotra 2, 10), św. Teofil z Antiochii ( Reklama Autol., 9; por. 2 Piotra 1:2) i św. Justyn (Dialog, 81 i 82; por. 2 P 1,21 i 3,8) zawierają wyraźne reminiscencje tego zjawiska. W III wieku Firmilian z Cezarei (Ep. ad Cypr., 6) mówi o ostrzeżeniach świętych Piotra i Pawła skierowanych do wiernych przed heretyckimi nauczycielami; jednak ta refleksja nie odnosi się do Pierwszego Listu św. Piotra, w którym nie ma wzmianki o fałszywych nauczycielach. Święty Ireneusz z Lyonu również cytuje kilka fragmentów z naszego listu i, według Euzebiusza (Historia Kościoła, (ok. 6, 14) Klemens Aleksandryjski wyjaśnił to w całości. Orygenes cytuje to kilkakrotnie (zob. zwłaszcza Strona 4 w Księdze Kapłańskiej I Comm. in lettertre ad Rom., 1, 8) jako dzieło św. Piotra; wspomina jednak o wątpliwościach, jakie tu i ówdzie istniały co do jego autentyczności (Ap. Euseb., LC., 6, 25, 8). Z kolei uczony Euzebiusz, twierdząc, że siedem listów katolickich tworzy całość, bardzo odmienną od pism apokryficznych (Historia Kościoła, 2, 23), umieszcza 2. List Świętego Piotra w gronie ἀντιλεγόμενα, czyli wśród ksiąg, które nie zostały powszechnie uznane za kanoniczne (Tamże., 3, 25 i 6, 25). Podobną obserwację poczynił święty Hieronim (De Vir. Ill., 1 ; list 120 do Hediba.); ale osobiście przedstawia się jako zdecydowany zwolennik autentyczności («Piotr napisał dwa listy, które nazywane są katolickimi» (Katalog. Skryptor. eklezjastaWątpliwości, o których mowa, są niewątpliwie przyczyną milczenia, jakie w kwestii tego listu zachowywali Kanon Muratoriego, św. Cyprian i Tertulian. Pojawiają się one również w pominięciu Drugiego Listu św. Piotra przez wczesną wersję syryjską. Stopniowo jednak zanikały, podobnie jak inne deuterokanoniczne części Nowego Testamentu; dlatego sobory w Rzymie (w 374 r.), Hipponie (393 r.) i Kartaginie (397 r.) oficjalnie zaliczają to pismo do ksiąg natchnionych.
3° Okazja napisania listu i jego cel. – W odstępie czasu od wysłania pierwszego listu we wspólnotach chrześcijańskich Azji Mniejszej doszło do bardzo poważnego wydarzenia: heretycy, których postępowanie było nie mniej przewrotne niż ich doktryna, zinfiltrowali je i zagrozili ich całkowitemu zepsuciu. Ci ludzie, poganie z pochodzenia i nawróceni na religię Chrystusa, powrócili do pogańskich zwyczajów, bezwstydnie oddając się najbardziej poniżającym występkom. Próbowali uwieść swoich braci chrześcijan pochlebnymi przemówieniami, w których wychwalali wolność przyniesioną przez Jezusa Chrystusa, jakby upoważniała ona do wszelkiego rodzaju nadużyć (por. 1, 18 i 19). Przestali wierzyć, że światem rządzi wyższa inteligencja i że nastąpi powtórne przyjście Chrystusa (por. 3, 4), po którym nastąpi wieczna kara dla niegodziwych (por. 3, 9). Być może posunęli się nawet do zaprzeczenia boskości naszego Pana (por. 2, 1 i Juda 4).
Cel, jaki przyświecał świętemu Piotrowi w napisaniu tego drugiego listu, jest jasno wskazany w samym liście; jest on sformułowany w ostatnich wersach, 3, 17 i 18, zarówno w kategoriach negatywnych, jak i pozytywnych. Książę Apostołów chciał ostrzec swoich czytelników przed tym nowym niebezpieczeństwem, które im groziło, niebezpieczeństwem znacznie większym niż to, które skłoniło go do napisania pierwszego listu.
4° Omówiona tematyka i podział. – W opisanych właśnie okolicznościach konieczne było przypomnienie chrześcijanom Azji o potrzebie prowadzenia bardzo świętego życia, a następnie bezpośrednie ostrzeżenie ich przed pokusami, na które mogliby być wystawieni przez fałszywych nauczycieli. Właśnie to czyni autor listu.
Po bardzo krótkim pozdrowieniu (1,1-2) napomina swoich czytelników do nieustannego wzrastania w cnotach chrześcijańskich: Boże błogosławieństwa i obietnice zobowiązują ich do tego (1,3-11). Czuje się osobiście wezwany do udzielenia im tego napomnienia, ponieważ wie, że Jego koniec jest bliski (1,12-15). Sugeruje im, jako motyw do świętości, pewność głoszonej im doktryny i sam tę pewność demonstruje poprzez nauki apostołów i starożytnych proroków (1,16-21). Następnie daje żywy, realistyczny i szczegółowy opis haniebnego postępowania heretyckich nauczycieli (2,1-22). Na koniec obala błędy tych przestępców w kilku punktach (3,1-10) i kończy stwierdzeniem, że chrześcijanin musi być zawsze przygotowany na sąd Boży, który nastąpi niespodziewanie (3,11-18).
Z tych trzech części: 1° Konieczność i powody wzrastania w praktykowaniu cnoty, 1, 1-21; 2° Opis moralności i maksym heretyków, 2, 1-22; 3° Rzeczywistość drugiego przyjścia Jezusa Chrystusa i niektóre szczegóły dotyczące końca świata, 3, 1-18.
5° Styl listu. – napisał święty Hieronim (Odc. 120 ad Hedib., (ok. 11): «Dwa listy przypisywane Piotrowi różnią się stylem, charakterem i strukturą słownictwa». Wyjaśnił tę różnicę, dodając: «co prowadzi nas do wniosku, że z powodu różnorodności spraw korzystał on z usług różnych interpretatorów». Fakt, na który zwrócił uwagę znakomity doktor, jest wyraźnie wyolbrzymiony; Klemens Aleksandryjski, Orygenes i Euzebiusz nie poczynili podobnych obserwacji. Jeśli chodzi o słownictwo, ten drugi list zawiera pięćdziesiąt cztery wyrażenia, które nie występują nigdzie indziej w Nowym Testamencie. Porównując oba pisma, widzimy, że pierwszy zawiera około trzystu sześćdziesięciu słów, których nie użyto w drugim; z drugiej strony, drugi zawiera około dwustu trzydziestu, których nie użyto w pierwszym. Niemniej jednak oba listy wykazują rzeczywiste podobieństwa w swoich wyrażeniach, a sporządzono dość długie listy charakterystycznych słów, których używają razem. Po obu stronach rzeczowniki abstrakcyjne są czasami używane w liczbie mnogiej; jest to dość niezwykła osobliwość. Dlatego też nie można wyciągnąć żadnych poważnych wniosków dotyczących autentyczności na podstawie samego stylu. Podobne różnice występują także pomiędzy poszczególnymi listami św. Pawła.
W drugim liście język pierwszego rozdziału jest na ogół jasny i łatwy, w pozostałych dwóch bywa jednak niejasny i niezręczny.
6° Czas i miejsce powstania utworu. Żaden z tych dwóch punktów nie został bezpośrednio wspomniany w liście; można je jednak wywnioskować z uwagi autora w 1,14 dotyczącej objawienia, jakie otrzymał od Jezusa Chrystusa, dotyczącego jego rychłej śmierci. Święty Piotr przeczuwa, że jego śmierć jest bliska; skoro zatem z największą wiarygodnością ustalono, że poniósł śmierć męczeńską w Rzymie w 67 roku, możemy wnioskować, że napisał ten list w stolicy cesarstwa w pierwszej połowie 67 roku lub pod koniec 66 roku. Z 2 P 3,1 wynika, że między naszym listem a pierwszym nie było zbyt długiej przerwy.
7° Drugi list św. Piotra w odniesieniu do listu św. Piotra Święty Juda. – Pewne jest, że istnieje niezwykłe pokrewieństwo między tymi dwoma pismami apostolskimi; nasi współcześni egzegeci katoliccy nie wahają się tego uznać, nie popadając jednak w przesadę niektórych autorów protestanckich i większości krytyków racjonalistycznych, według których Drugi List św. Piotra jest jedynie rozszerzoną kopią listu św. Piotra. Święty JudaPrawdą jest, że podobieństwa są rzadkie i prawie nieistotne w odniesieniu do pierwszego rozdziału 2 Listu św. Piotra (por. 2 Piotra 1:2 i Judy 1-2; 2 Piotra 2:15 i Judy 3), ale stają się znaczące w drugim rozdziale i w pierwszych trzech wersetach trzeciego rozdziału.
Oto lista głównych podobieństw:
2 Piotra 2:1-3 = Judy 4
2 Piotra 2:4 = Judy 6
2 Piotra 2:6 = Judy 7
2 Piotra 2:10-12 = Judy 8-10
2 Piotra 2:13 = Judy 12
2 Piotra 2:15 = Judy 11
2 Piotra 2:17 = Judy 13
2 Piotra 2:18 = Judy 16
2 Piotra 3:1-3 = Judy 17-18.
Porównaj także 2 Piotra 3:14 i Judy 24; 2 Piotra 3:18 i Judy 25.
Jeden z dwóch świętych pisarzy zapożyczył zatem od drugiego; nie ma co do tego wątpliwości. Jednak od wieków toczą się spory, bez porozumienia, co do tego, kto pierwszy skomponował ich dzieło. Niemniej jednak bardziej prawdopodobne jest, że pierwszeństwo należy do… Święty JudaOpinia ta opiera się na charakterze opisu fałszywych lekarzy w obu utworach. Opis ten jest znacznie krótszy w liście Święty Judaponieważ przedstawia heretyckie błędy takimi, jakimi były u zarania; Święty Piotr podaje więcej szczegółów, ponieważ później znacznie się rozwinęły. Niezrozumiałe byłoby, gdyby… Święty Juda po prostu skróciłby list św. Piotra, podczas gdy jest całkiem zrozumiałe, że Książę Apostołów, pisząc później, dodał nowe elementy i argumenty (por. 2 P 2,5; 3,5 i następne itd.). Ponadto św. Piotr wyjaśnia pewne niejasne wyrażenia Święty JudaZastępując je jaśniejszymi, uzupełniając je, uogólniając itd.: Porównaj 2 Piotra 2:1 i Judy 4; pierwszy dodaje cechę ἀγοράσαντα, „który wypowiedział”, co wyjaśnia ideę. Zobacz także 2 Piotra 2:13, gdzie niejasne słowo σπίλαδες z Judy 12 zmieniło się w σπῖλοι ϰαὶ μῶμοι; 2 Piotra 2:15 i co tam jest napisane Święty Juda, 11, o „nagrodzie” Balaama. Por. także 2 Piotra 2:17 i Judy 12-13; 2 Piotra 2:4-9 i Judy 5-7; 2 Piotra 2:12 i Judy 10.
Święty Piotr przeczytał więc list od Święty JudaA ponieważ musiał pisać przeciwko tym samym błędom, zapewne wykorzystał pewne fragmenty z tego dzieła. Nie ma w tym nic niezwykłego, zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę, jak udało mu się zachować osobisty i oryginalny charakter zapożyczeń.
2 Piotra 1
1 Piotr, apostoł Jezusa Chrystusa, do wybranych, cudzoziemców i rozproszonych po Poncie, Galacji, Kapadocji, Azji i Bitynii, 2 wybrani według uprzedniej wiedzy Boga Ojca, przez uświęcenie Ducha, ku posłuszeństwu wierze i ku udziałowi w pokropieniu krwi Jezusa Chrystusa, łaska i pokój niech wam będą coraz bardziej obfite. 3 Niech będzie błogosławiony Bóg, Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który według wielkiego miłosierdzia swego odrodził nas przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa z martwych ku nadziei żywej, 4 o dziedzictwo niezniszczalne, nieskalane i niewiędnące, zachowane dla was w niebie, 5 Tobie, którego moc Boża chroni przez wiarę ku zbawieniu, gotowemu objawić się w ostatniej chwili. 6 Myśląc o tym, radujecie się wielce, choć jeszcze przez krótki czas musicie znosić rozmaite próby, 7 aby wypróbowana wiara wasza, o wiele cenniejsza niż zniszczalne złoto, które przecież próbuje się w ogniu, stała się dla was powodem do chwały, czci i uznania przy objawieniu Jezusa Chrystusa. 8 Kochasz Go, choć Go nigdy nie widziałeś, wierzysz w Niego, choć Go teraz nie widzisz, i radujesz się niewysłowioną i chwalebną radością, 9 pewni, że zdobędziecie nagrodę waszej wiary, zbawienie waszych dusz. 10 To zbawienie było przedmiotem badań i rozmyślań proroków, których przepowiednie przepowiadały łaskę przeznaczoną dla ciebie, 11 Próbowali odkryć, na jaki czas i jakie okoliczności wskazywał Duch Chrystusa w nich, a które z góry świadczyły o cierpieniach przeznaczonych dla Chrystusa i o chwale, która miała po tym nastąpić. 12 Im to zostało objawione, że nie im samym, ale wam usługiwali, gdy im powierzono zadanie przekazywania wam dzisiaj zwiastowanych spraw przez tych, którzy mocą Ducha Świętego posłanego z nieba głosili wam Ewangelię – tajemnicę głęboką, gdzie aniołowie chęć zanurzenia swojego wzroku. 13 Dlatego przepasawszy biodra waszego ducha, bądźcie trzeźwi i połóżcie całą waszą nadzieję w łasce, która wam przypadnie w dniu objawienia Jezusa Chrystusa. 14 Jako posłuszne dzieci nie ulegajcie już dłużej złym pragnieniom, którym ulegaliście w czasie waszej niewiedzy, 15 Ale bądźcie też świętymi we wszelkim postępowaniu, jak Ten, który was powołał., 16 Napisano bowiem: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty.« 17 A jeśli Ojcem nazywacie Tego, który bezstronnie sądzi każdego według jego uczynków, 18 Żyjcie w bojaźni podczas waszego pobytu tutaj, jako obcy, wiedząc, że zostaliście uwolnieni od marnego sposobu życia odziedziczonego po waszych ojcach, nie przez rzeczy przemijające, jak srebro lub złoto, 19 ale przez drogocenną krew, krew nieskalanego i nieskalanego baranka, krew Chrystusa, 20 który został ustanowiony przed stworzeniem świata i objawił się dopiero w tych dniach ostatnich ze względu na was. 21 Dzięki niemu wierzysz w Boga, który Go wskrzesił z martwych i dał Mu chwałę, tak że wiara twoja jest także nadzieją twoją w Bogu. 22 Ponieważ będąc posłuszni prawdzie, oczyściliście swoje dusze i przez to zobowiązaliście się do szczerej miłości braterskiej, 23 Umiłujcie się wzajemnie gorąco, całym sercem, bo zostaliście odrodzeni nie z nasienia zniszczalnego, ale z niezniszczalnego, dzięki słowu Bożemu, żywemu i wiecznemu. 24 Bo wszelkie ciało jest jak trawa, a cała jego chwała jak kwiat trawy. Trawa usycha, a jej kwiat opada, 25 Lecz słowo Pana trwa na wieki. To jest słowo, którego dobrą nowinę wam oznajmiono.
2 Piotra 2
1 Odrzuciwszy więc wszelką złośliwość, fałsz, obłudę, zazdrość i wszelką obmowność, 2 Jak nowonarodzone niemowlęta, pragnijcie szczerze czystego duchowego mleka, aby mogło ono pożywić was ku zbawieniu., 3 jeśli «skosztowałeś, że dobry jest Pan».» 4 Przyjdźcie do Niego, do żywego kamienia, odrzuconego wprawdzie przez ludzi, ale wybranego i cennego w oczach Boga, 5 A wy sami, niby żywe kamienie, jesteście budowani w duchową świątynię, aby stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa. 6 Albowiem napisano w Piśmie: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany i kosztowny, a kto w nim pokłada ufność, nie będzie zawstydzony.« 7 Wy zatem, którzy wierzycie, bądźcie zaszczyceni, dla niewierzących zaś «kamień, który odrzucili budowniczowie, stał się kamieniem węgielnym, 8 kamień obrazy i skała zgorszenia», ci, którzy potykają się o Słowo, ponieważ nie byli posłuszni, rzeczywiście są przeznaczeni na to. 9 Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, nabytkiem Boga, abyście rozgłaszali dzieła potęgi Tego, który was powołał z ciemności do cudownej swojej światłości., 10 «Wy, którzy niegdyś nie byliście ludem Bożym, teraz jesteście ludem Bożym; wy, którzy nie dostąpiliście miłosierdzia, teraz dostąpiliście miłosierdzia».» 11 Umiłowani, proszę was, jako cudzoziemcy i przybysze, abyście wystrzegali się żądz ciała, które prowadzą do grzechu. wojna do duszy. 12 Postępujcie uczciwie wśród pogan, aby nawet gdy oskarżają was o zło, mogli, gdy to zobaczą, chwalić Boga za wasze dobre uczynki w dniu Jego nawiedzenia. 13 Bądźcie więc poddani każdej ludzkiej instytucji ze względu na Pana, czy to królowi jako suwerenowi, 14 albo do gubernatorów, jako delegaci od niego, aby wymierzać sprawiedliwość przestępcom i popierać dobrych ludzi. 15 Albowiem taka jest wola Boża, abyście swoim dobrym postępowaniem zamknęli usta głupcom, którzy was nie znają. 16 Postępujcie jak ludzie wolni, nie jak ci, którzy używają swojej wolności jako osłony dla swojej niegodziwości, lecz jak słudzy Boga. 17 Szanujcie wszystkich, miłujcie wszystkich braci, bójcie się Boga, czcijcie króla. 18 Słudzy, bądźcie poddani waszym panom z całym szacunkiem, nie tylko dobrym i łagodnym, ale także i surowym. 19 Albowiem Bogu podoba się, gdy człowiek dla Jego dobra ponosi niesprawiedliwą karę. 20 Bo cóż za zaszczyt, jeśli po popełnieniu zła cierpliwie znosisz chłostę? Lecz jeśli po uczynieniu dobra cierpisz ból i cierpliwie go znosisz, to podoba się to Bogu. 21 Do tego bowiem zostaliście powołani, bo i Chrystus cierpiał za was i zostawił wam wzór, abyście szli za Nim Jego śladami. 22 Ten, który «grzechu nie popełnił i w którego ustach nie znaleziono kłamstwa» 23 Ten, który, gdy go znieważano, nie odwzajemniał się zniewagą; który, gdy go znieważano, nie groził, ale powierzał się Temu, który sprawiedliwie sądzi, 24 On sam, w swoim ciele poniósł nasze grzechy na drzewo, abyśmy przestali być uczestnikami grzechów, a żyli dla sprawiedliwości – ranami Jego zostaliście uzdrowieni.« 25 Bo byliście jak owce błądzące, ale teraz nawróciliście się do Tego, który jest pasterzem i biskupem dusz waszych.
2 Piotra 3
1 Podobnie, żony, bądźcie poddane swoim mężom, aby, jeśli który z nich nie jest posłuszny nauce, został pozyskany bez nauki przez postępowanie żon., 2 po prostu widząc Twoje czyste i pełne szacunku życie. 3 Niech waszą ozdobą nie będzie to, co zewnętrzne: kunsztownie splecione włosy, złote ozdoby ani krawiectwo szat, 4 A niewidzialnego człowieka ukrytego w sercu przyodziejcie niezniszczalną czystością łagodnego i cichego ducha. To jest prawdziwe bogactwo w oczach Boga. 5 Tak dawniej ozdabiały się święte kobiety, które pokładały nadzieję w Bogu, będąc poddane swoim mężom. 6 Sara posłuchała więc Abrahama, nazywając go Panem. A wy, jeśli dobrze czynicie i nie ulękniecie się żadnego zagrożenia, stałyście się jego córkami. 7 Mężowie, postępujcie mądrze ze swoimi żonami i okazujcie im szacunek jako ludziom słabszym, gdyż one są wraz z wami dziedzicami łaski życia, aby nic nie stało na przeszkodzie waszym modlitwom. 8 Niech na koniec zapanuje między wami jedność uczuć, współczująca życzliwość, braterska miłośćmiłosierne uczucie, pokora. 9 Nie oddawajcie złem za zło ani złorzeczeniem za złorzeczenie, lecz przeciwnie, złem za zło odpłacajcie błogosławieństwem. Do tego bowiem zostaliście powołani, abyście stali się dziedzicami błogosławieństwa. 10 «Kto chce miłować życie i oglądać dni dobre, niech powstrzyma swój język od zła, a swoje wargi od mówienia kłamstwa”., 11 aby odwrócił się od zła i czynił dobro, aby szukał pokój i ją ściga. 12 Bo oczy Pana zwrócone są na sprawiedliwych, a uszy Jego na ich modlitwę, lecz oblicze Pana przeciwko tym, którzy czynią zło.» 13 A kto może ci zrobić krzywdę, jeśli poświęcisz się czynieniu dobra? 14 Ale jeśli cierpicie dla sprawiedliwości, błogosławieni jesteście. Nie lękajcie się ich gróźb i nie dajcie się zaniepokoić., 15 Lecz w sercach waszych czcijcie Chrystusa Pana. Bądźcie zawsze gotowi do obrony przed każdym, kto domaga się od was uzasadnienia nadziei, którą macie. Czyńcie to jednak z łagodnością i szacunkiem., 16 Mając dobre sumienie, abyście w tym, co was oczernia, zawstydzili tych, którzy oczerniają wasze dobre postępowanie w Chrystusie. 17 Owszem, lepiej jest, jeśli Bóg pozwoli, cierpieć czyniąc dobrze, niż czyniąc źle. 18 Bo i Chrystus raz poniósł śmierć za nasze grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby nas nawrócić do Boga; według ciała wprawdzie został uśmiercony, lecz według ducha przywrócony życiu. 19 W tym też duchu poszedł głosić kazanie duchom w więzienie, rebelianci z przeszłości, 20 za dni Noego cierpliwość Dzieło Boże było kontynuowane podczas budowy arki, dzięki której mała grupa, mianowicie osiem osób, została uratowana przez wodę. 21 Ona jest tą, która zbawia cię także dzisiaj przez swoją zapowiedź: chrzest, nie obmycie, które usuwa nieczystości ciała, lecz prośbę skierowaną do Boga o czyste sumienie, zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. 22 Po wstąpieniu do nieba zasiada po prawicy Boga i wszyscy są mu poddani. aniołowie, księstwa i mocarstwa.
2 Piotra 4
1 Skoro więc Chrystus cierpiał w ciele, uzbrójcie się i wy tą samą myślą, wiedząc, że ten, kto cierpiał w ciele, zerwał z grzechem, 2 żyć w czasie, który mu pozostał w ciele, już nie według ludzkich pragnień, ale według woli Bożej. 3 Wystarczy, że w przeszłości wykonywaliśmy wolę pogan, żyjąc w nieładzie, pożądaniu, pijaństwie, orgiach, nadmiernym piciu i przestępczym kulcie bożków. 4 Teraz są zaskoczeni, że nie oddajesz się im w tej samej rozwiązłości i rzucają obelgami. 5 Ale zdadzą sprawę Temu, który jest gotów sądzić żywych i umarłych. 6 Dlatego też głoszono Ewangelię również umarłym, aby wprawdzie według ludzi podlegali potępieniu w ciele, lecz żyli w Duchu według Boga. 7 Ale koniec wszystkiego jest bliski. Bądźcie więc czujni i trzeźwi w modlitwie. 8 Nade wszystko zaś miejcie gorącą miłość jedni ku drugim, bo miłość zakrywa wiele grzechów. 9 Ćwiczcie między sobągościnność bez szemrania. 10 Każdy powinien wykorzystać otrzymany dar, aby służyć innym, jako wierni szafarze różnorodnej łaski Bożej. Jeśli ktoś przemawia, niech czyni to zgodnie ze słowami samego Boga., 11 Jeśli ktoś służy, niech to czyni z mocą, której Bóg udziela, aby we wszystkim był uwielbiony Bóg przez Jezusa Chrystusa, któremu chwała i moc na wieki wieków. Amen. 12 Umiłowani, nie dziwcie się ogniowi, który wybuchł wśród was, aby was wypróbować, jakby spotkało was coś nadzwyczajnego. 13 Ale cieszcie się, im bardziej jesteście uczestnikami cierpień Chrystusowych, abyście i przy objawieniu się Jego chwały cieszyli się radością. radość i radość. 14 Jeżeli jesteście znieważani z powodu imienia Chrystusa, jesteście błogosławieni, ponieważ Duch chwały, Duch Boży, spoczywa na was. 15 Niech nikt z was nie cierpi jako zabójca, złodziej, złoczyńca lub człowiek chciwy na cudzą własność. 16 Jeśli jednak cierpi jako chrześcijanin, niech się tego nie wstydzi, ale niech raczej wychwala Boga za to imię. 17 Oto bowiem nadchodzi czas, kiedy sąd rozpocznie się od domu Bożego. A jeśli zaczyna od nas, to jakiż będzie los tych, którzy nie są posłuszni ewangelii Bożej? 18 A jeśli sprawiedliwi z trudem dostąpią zbawienia, cóż stanie się z bezbożnymi i grzesznikami?« 19 Niech ci, którzy cierpią zgodnie z wolą Bożą, powierzają Mu swoje dusze jako wiernemu Stwórcy, czyniąc dobro.
2 Piotra 5
1 Napominam starszych wśród was, bo ja sam jestem starszym jak oni, świadkiem cierpień Chrystusa i będę ich uczestnikiem chwały, która ma się objawić: 2 Paście powierzoną wam trzodę Bożą, czuwając nad nią nie z przymusu, ale z własnej woli, nie dla zysku, ale z pobożnością, 3 nie jako władcy Kościołów, ale stając się wzorem dla trzody. 4 A gdy się objawi Książę Pasterzy, otrzymasz niewiędnący wieniec chwały. 5 Podobnie wy, młodsi, bądźcie ulegli starszym. Wszyscy okazujcie sobie nawzajem cześć.pokoraBo „Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje”. 6 Uniżcie się więc pod mocną ręką Bożą, aby was wywyższył, gdy nadejdzie czas., 7 Wszystkie wasze troski przerzućcie na Niego, gdyż On sam ma o was staranie. 8 Bądźcie trzeźwi, czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży, szukając kogo pożreć. 9 Przeciwstawcie się mu, mocni w wierze, wiedząc, że wasi bracia rozproszeni po całym świecie cierpią to samo co wy. 10 Bóg wszelkiej łaski, który was powołał do swojej wiecznej chwały w Chrystusie, po cierpieniu sam dokończy swego dzieła i utwierdzi was, wzmocni i uczyni niezłomnymi. 11 Jemu chwała i moc na wieki wieków, amen. 12 Stało się to za sprawą Sylvaina, brata, którego lojalność Wiem, że piszę do was te kilka słów, aby was napomnieć i zapewnić, że rzeczywiście jesteście utwierdzeni w prawdziwej łasce Bożej. 13 Kościół w Babilonie, wybrany razem z tobą i Markiem, moim synem, przesyła ci pozdrowienia. 14 Przywitaj się wzajemnie braterskim pocałunkiem. Pokój Bądź ze wszystkimi, którzy są w Chrystusie. Amen.
Notatki do Drugiego Listu Świętego Piotra
1.10 Zatem nasze powołanie i nasze wybranie są ze sobą powiązane i zależą od naszych dobrych uczynków. Bóg, przeznaczając nas do wiecznej szczęśliwości, przeznaczył nas do niej tylko w takim stopniu, w jakim przewidział, że będziemy współpracować z Jego łaską poprzez nasze dobre uczynki.
1.14 Zobacz Jana 21:19. — Jezus Chrystus przepowiedział świętemu Piotrowi, że umrze on śmiercią gwałtowną. Jednak oprócz tego ogólnego objawienia święty Piotr miał inne, szczegółowe objawienia, według wielu Ojców Kościoła.
1.16 Zobacz 1 Koryntian 1:17.
1.17 Zobacz Ewangelię Mateusza 17:5. Wspaniała chwała ; to znaczy z obłoku, na którym ukazała się chwała Boża w wielkim blasku.
1.19 Pewność starożytnych proroctw była mocniej ugruntowana w umysłach Żydów, którzy zawsze wierzyli w świadectwo proroków, ale mieli trudności z uwierzeniem w świadectwo Apostołów i którym Apostołowie musieli powiedzieć, aby ich przekonać: To, co wam głosimy, nie jest baśnią, ale to, co wam mówimy, widzieliśmy na własne oczy i to, co wam zapowiedzieli sami prorocy.
1.20 Zobacz 2 Tymoteusza 3:16.
2.4 Zobacz Hioba 4:18; Judy 1:6. W piekle, dosłownie, w kamieniu, słowo, którego święty Piotr mógł użyć do opisania piekła, ponieważ doskonale oddaje ono ideę piekła, jaką przekazuje nam religia. Niewątpliwie zapożyczył je od hellenistycznych Żydów, którzy stali się chrześcijanami.
2.5 Zobacz Księgę Rodzaju 7, 1.
2.6 Zobacz Księgę Rodzaju 19:25.
2.13 Wynagrodzenie Wieczne potępienie. Z tobą :pośredni wyrzut skierowany do niektórych chrześcijan.
2.14 Dzieci klątwy ; Hebraizm, na przykład: Skazany na klątwę.
2.15 Zobacz Judy 1:11. Balaam, syn Bosor lub Beor. (Skorzystając z darów króla Moabu, Balaam zamierzał przekląć Izraela, gdy osioł, na którym jechał, przemówił do niego i go powstrzymał.)
2.16 Zobacz Liczby 22, 28. Nieme zwierzę juczne, Osioł Balaama.
2.17 Zobacz Judy 1:12.
2.19 Zobacz Jana 8:34; Rzymian 6:16, 20.
2.20 Zobacz Hebrajczyków 6:4; Mateusza 12:45.
2.21 Święte prawo ; To znaczy, prawo Ewangelii. Znaczenie tego wersetu jest następujące: Byliby mniej przestępcami, gdyby nigdy nie poznali prawdy; nie musieliby bowiem wyrzucać sobie niewierności, niewdzięczności i odstępstwa.
2.22 Zobacz Księgę Przysłów 26:11.
3.3 Zobacz 1 Tymoteusza 4:1; 2 Tymoteusza 3:1; Judy 1:18.
3.4 Zobacz Ezechiela 12:27. — Większość heretyków, którzy pojawili się w czasach św. Piotra i po jego śmierci, zaprzeczała przyszłemu przyjściu Zbawiciela. ojcowie pokolenia, do którego należą szydercy. Ci ojcowie, współcześni Zbawicielowi, którzy żyli w tak gorącym oczekiwaniu na Jego chwalebny powrót (zob. Dzieje Apostolskie, (1:6), byli w większości martwi, nie będąc świadkami tego wydarzenia. Apostoł odpowie na te dwa stwierdzenia bezbożnych: świat już przeszedł wielką przemianę w wyniku potopu (wersety 5-7); Jezus Chrystus jedynie opóźnił swoje przyjście do tej pory dla dobra grzeszników, ale Jego powrót jest pewny. Na temat tego opóźnienia zob. Dżinsy, uwaga 21.22 i Mateusz uwaga 16.28.
3.6 Dlatego, to znaczy na niebiosa i ziemię, które dostarczyły wód potopu.
3.10 Zobacz 1 Tesaloniczan 5:2; Objawienie 3:3; 16:15. z zawartymi w nim dziełami, to znaczy wszystkie wytwory natury i sztuki.
3.13 Zobacz Izajasza 66:22. Jego obietnica : Widzieć Izajasz, 65, 17-25; Apokalipsa, 21, 1-5. ― Nowe niebo i nowa ziemia Świat nie zostanie zniszczony, ale oczyszczony ogniem i odnowiony (zob. 1 Koryntian, 7, 31. Por. Rzymianie, ( , 8, werset 19 i następne.) ― Sprawiedliwość ; sprawiedliwi. Obecny świat to «świat niegodziwych» (zob. 2 Pierre, 2, 5); «świat niesprawiedliwości» (zob. Jakub, 3, 6).
3.15 Zobacz Rzymian 2:4.
