Ewangelia według św. Łukasza

Łukasz 1

¹ Wielu podjęło się spisania historii wydarzeń, które miały miejsce wśród nas, ² zgodnie z tym, co nam przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa, ³ Ja również postanowiłem, po usilnych staraniach, by zrozumieć wszystko dokładnie od początku, napisać ci o tym ciągły opis, znakomity Teofilu, ⁴ abyście mogli poznać pewność nauk, które otrzymaliście. ⁵ Za czasów Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan, imieniem Zachariasz, z oddziału Abiasza, a jego żona, jedna z córek Aarona, nazywała się Elżbieta. ⁶ Oboje byli sprawiedliwi przed Bogiem i postępowali nienagannie według wszystkich przykazań i ustaw Pana. ⁷ Nie mieli dzieci, ponieważ Elżbieta była bezpłodna, a oboje byli już w podeszłym wieku. ⁸ Gdy Zachariasz pełnił przed Bogiem obowiązki kapłańskie według porządku swojej klasy, ⁹ Został on wybrany przez los, zgodnie ze zwyczajem przestrzeganym przez kapłanów, aby wejść do świątyni Pańskiej i tam złożyć ofiarę kadzidła. ¹⁰ A całe mnóstwo ludu było na zewnątrz i modliło się w godzinie kadzenia. ¹¹ A oto anioł Pański ukazał mu się, stojąc po prawej stronie ołtarza kadzenia. ¹² Gdy Zachariasz go ujrzał, przeraził się i chwycił go strach. ¹³ Lecz anioł rzekł do niego: Nie bój się, Zachariaszu! Twoja prośba została wysłuchana: żona twoja Elżbieta urodzi ci syna, któremu nadasz imię Jan. ¹⁴ Będzie on dla was źródłem radości i wesela, a wielu będzie się cieszyć z jego narodzin., ¹⁵ bo będzie wielki w oczach Pana. Nie będzie pił wina ani żadnego trunku, bo będzie napełniony Duchem Świętym już w łonie matki swojej. ¹⁶ On nawróci wielu spośród dzieci Izraela do Pana, Boga swego, ¹⁷ A on sam pójdzie przed Nim w duchu i mocy Eliasza, aby nakłonić serca ojców ku dzieciom, a nieposłusznych ku mądrości sprawiedliwych, aby przygotować Panu lud doskonały.» ¹⁸ Zachariasz rzekł do anioła: «Skąd mogę wiedzieć, że tak się stanie? Przecież ja jestem stary i moja żona jest w podeszłym wieku».» ¹⁹ Anioł mu odpowiedział: «Ja jestem Gabriel, który stoję przed Bogiem. Zostałem posłany, aby z tobą rozmawiać i oznajmić ci tę radosną nowinę. ²⁰ A oto będziesz niemy i nie będziesz mógł mówić aż do dnia, w którym się to stanie, bo nie uwierzyłeś moim słowom, które się spełnią w swoim czasie.» ²¹ Ludzie jednak czekali na Zachariasza i byli zaskoczeni, że tak długo pozostał w świątyni. ²² Lecz wyszedłszy na zewnątrz, nie mógł do nich mówić. I zrozumieli, że miał widzenie w świątyni, które im oznajmił znakami, i pozostał niemy. ²³ Gdy dni jego posługi dobiegły końca, wrócił do domu. ²⁴ Jakiś czas później Elżbieta, jego żona, poczęła i pozostała w ukryciu przez pięć miesięcy, mówiąc: ²⁵ «To jest łaska, jaką okazał mi Pan, gdy wejrzał na mnie, aby zdjąć ze mnie hańbę wśród ludzi».» ²⁶ W szóstym miesiącu Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, ²⁷ z dziewicą, która była zaręczona z mężem z rodu Dawida, imieniem Józef, a dziewica miała na imię Żonaty. ²⁸ Anioł wszedł do miejsca, gdzie ona była, i powiedział jej:« Pozdrowienia, pełen łaski, Pan jest z tobą, Jesteś błogosławiony wśród kobiety. » ²⁹ Żonaty Kiedy go zobaczyła, zaniepokoiły ją jego słowa i zastanawiała się, co mogło znaczyć to pozdrowienie. ³⁰ Anioł rzekł do niego: «Nie bój się, Żonaty, ponieważ znalazłeś łaskę u Boga. ³¹ Oto poczniesz w swym łonie i porodzisz syna, któremu nadasz imię Jezus. ³² Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego. Pan Bóg da Mu tron Jego ojca Dawida i będzie panował nad domem Jakuba na wieki. ³³ a jego panowaniu nie będzie końca.» ³⁴ Żonaty Rzekł do anioła: «Jakże się to stanie, skoro jestem dziewicą?» ³⁵ Anioł odpowiedział Jej: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym”. ³⁶ Twoja krewna Elżbieta również poczęła syna w podeszłym wieku i obecnie jest to jej szósty miesiąc, ona, którą uważa się za niepłodną: ³⁷ Bo dla Boga nie ma nic niemożliwego.» ³⁸ Żonaty I rzekła: Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa. I odszedł od niej anioł. ³⁹ Wtedy, Żonaty Wyruszył więc i pośpieszył do górskiej krainy, do pewnego miasta w Judzie. ⁴⁰ I weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. ⁴¹ Teraz, gdy Elżbieta usłyszała powitanie Żonaty, Dziecię poruszyło się w jej łonie, a ona została napełniona Duchem Świętym. ⁴² I podniósłszy głos, zawołała: «Błogosławiony jesteś między narodami». kobiety i błogosławiony owoc Twojego łona. ⁴³ A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? ⁴⁴ Bo zaledwie Twój głos doszedł moich uszu, gdy mnie pozdrowiłeś, moje dziecko w łonie podskoczyło z radości. ⁴⁵ Błogosławiona, która uwierzyła, bo spełnią się słowa powiedziane jej od Pana.» ⁴⁶ I Żonaty powiedział: «Wielbi dusza moja Pana. ⁴⁷ I raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim, ⁴⁸ Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy. Zaiste, odtąd wszystkie pokolenia będą mnie nazywać błogosławioną, ⁴⁹ bo wielkie rzeczy uczynił we mnie Ten, który jest potężny, a którego imię jest święte ⁵⁰ i czyj miłosierdzie rozciąga się z pokolenia na pokolenie, na tych, którzy się go boją. ⁵¹ Okazał moc swego ramienia, rozproszył tych, którzy pysznili się zamysłami swoich serc., ⁵² Zrzucił władców z tronu, a wywyższył pokornych., ⁵³ Nasycił dobrami głodnych i bogatych, a odprawił ich z pustymi rękami. ⁵⁴ Zatroszczył się o swego sługę Izraela, pamiętając o swoim miłosierdziu, ⁵⁵ jak obiecał naszym ojcom, Abrahamowi i jego potomstwu na wieki».» ⁵⁶ Żonaty pozostał u Elżbiety przez około trzy miesiące, a potem wrócił do domu. ⁵⁷ Nadszedł jednak czas, kiedy Elżbieta miała urodzić i urodziła syna. ⁵⁸ Jej sąsiedzi i krewni, dowiedziawszy się, że Pan okazał jej miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. ⁵⁹ Ósmego dnia przyszli obrzezać chłopca i nadali mu imię Zachariasz, na cześć jego ojca. ⁶⁰ Ale jego matka odezwała się: «Nie» – powiedziała – „ale będzie się nazywał John”.» ⁶¹ Powiedzieli mu: «W twojej rodzinie nie ma nikogo o takim imieniu».» ⁶² I pytali ojca na migi, jak chce mieć na imię. ⁶³ Przyniesiono mu tabliczkę i napisał: «Jan jest jego imię», a wszyscy byli zdumieni. ⁶⁴ W tej samej chwili otworzyły się jego usta, rozwiązał się jego język i przemówił, błogosławiąc Boga. ⁶⁵ Strach ogarnął wszystkich mieszkańców okolicznych terenów, a po górach Judei opowiadano historie o tych cudach. ⁶⁶ Wszyscy, którzy o tym usłyszeli, rozważali to w swoich sercach i mówili: «Kimże więc będzie to dziecko? Bo ręka Pańska była z nim».» ⁶⁷ A Zachariasz, ojciec jego, napełniony został Duchem Świętym i prorokował tymi słowami: ⁶⁸ Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, bo nawiedził i odkupił lud swój. ⁶⁹ I że wywyższył róg, aby nas zbawić, w domu Dawida, swego sługi, ⁷⁰ Jak obiecał przez usta swoich świętych i proroków z czasów starożytnych. ⁷¹ Aby nas ocalić przed naszymi wrogami i przed władzą wszystkich tych, którzy nas nienawidzą. ⁷² Aby okazać miłosierdzie naszym ojcom i pamiętać o swoim świętym przymierzu, ⁷³ zgodnie z przysięgą, którą złożył Abrahamowi, ojcu naszemu, że nam to zapewni, ⁷⁴ Bez strachu, uwolnieni od mocy naszych wrogów, służyliśmy mu, ⁷⁵ ze świętością i sprawiedliwością godną Jego spojrzenia, każdego dnia naszego życia. ⁷⁶ Ty zaś, dziecko, prorokiem Najwyższego będziesz zwany, bo pójdziesz przed Panem, aby przygotować Mu drogi, ⁷⁷ aby nauczyć swój lud rozpoznawania zbawienia w odpuszczeniu grzechów: ⁷⁸ przez serdeczne miłosierdzie naszego Boga, przez które wschodzące słońce nawiedziło nas z wysoka, ⁷⁹ aby oświecić tych, którzy siedzą w ciemności i cieniu śmierci, aby kierować naszymi krokami drogą pokój. » ⁸⁰ A chłopiec rósł i wzmacniał się duchem, i przebywał na pustyni aż do dnia, w którym ukazał się przed Izraelem.

Łukasz 2

¹ W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, nakazujące przeprowadzenie spisu ludności na całej ziemi. ² Pierwszy spis ludności odbył się, gdy dowództwo sprawował Kwiryniusz. Syria. ³ I każdy miał być liczony, każdy w swoim mieście. ⁴ Józef udał się z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodziny Dawida, ⁵ być liczonym z Żonaty jego żona, która była w ciąży. ⁶ Ale gdy tam byli, nadszedł dla niej czas rozwiązania. ⁷ I porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. ⁸ W okolicy mieszkali pasterze, którzy nocowali na polach, czuwając nad swoimi stadami. ⁹ Nagle stanął przy nich anioł Pański i blask chwały Pańskiej ich ogarnął, tak że bardzo się przestraszyli. ¹⁰ Lecz anioł rzekł do nich: Nie bójcie się, bo zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego ludu. ¹¹ Dziś bowiem narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan, w mieście Dawidowym. ¹² A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Noworodka, owiniętego w pieluszki i leżącego w żłobie.» ¹³W tej właśnie chwili przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga i mówiły: ¹⁴ «Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli».» ¹⁵ Gdy aniołowie, Gdy wstąpili do nieba, pasterze, zostawiwszy ich, mówili między sobą: «Chodźmy dalej, Betlejem Rozważmy to wydarzenie, które miało miejsce i o którym Pan nam oznajmił.» ¹⁶ Poszli tam w pośpiechu i znaleźli Żonaty, Józef i nowonarodzone Dzieciątko leżące w żłobie. ¹⁷ Gdy Go ujrzeli, opowiedzieli o objawieniu, jakie im uczyniono odnośnie tego Dziecka. ¹⁸ A wszyscy, którzy ich słuchali, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali. ¹⁹ Złoto Żonaty Zachowywał starannie wszystkie te sprawy i rozważał je w swoim sercu. ²⁰A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co widzieli i słyszeli, jak im to było powiedziane. ²¹ A gdy nadszedł ósmy dzień i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, które nadał Mu anioł, zanim się poczęło w łonie Matki. ²² A gdy według Prawa Mojżeszowego dopełniły się dni ich oczyszczenia, Żonaty I Józef przyprowadził dziecko do Jerozolimy, aby je przedstawić Panu ²³ zgodnie z tym, co jest napisane w Prawie Pańskim: «Każdy pierworodny syn będzie poświęcony Panu»,» ²⁴ i złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa gołębie, według przepisu Prawa Pańskiego. ²⁵ A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był on sprawiedliwy i bogobojny, i oczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. ²⁶ Duch Święty objawił mu, że nie umrze, dopóki nie ujrzy Mesjasza Pańskiego. ²⁷ Wszedł więc do świątyni, natchniony Duchem Świętym. A gdy rodzice wnieśli Dzieciątko Jezus, aby przestrzegać dotyczących Go przepisów, ²⁸ On także przyjął Go w ramiona i błogosławił Boga, mówiąc: ²⁹ Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze swemu w pokoju, według słowa swego, ³⁰ odkąd moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, ³¹ które przygotowałeś na oczach wszystkich narodów: ³² światło, które rozproszy ciemność narodów i chwałę Izraela, Twojego ludu. ³³ Ojciec i matka Dziecka byli pełni podziwu słysząc to, co o Nim mówiono. ³⁴ I błogosławił im Symeon i rzekł do nich: Żonaty, jego matka: «To Dziecko jest na świecie po to, by upaść i zmartwychwstanie licznej w Izraelu i być znakiem, któremu można zaprzeczyć, ³⁵ »Miecz przeniknie twoją duszę, a myśli ukryte w sercach wielu zostaną ujawnione”.» ³⁶ Była tam także prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera. Była ona bardzo stara, bo siedem lat żyła z mężem od czasu swego dziewictwa. ³⁷ Pozostając wdową i mając osiemdziesiąt cztery lata, nie opuszczała świątyni, służąc Bogu dniem i nocą w postach i modlitwach. ³⁸ Ona także, przybyłszy o tej porze, zaczęła chwalić Pana i mówić o Dzieciątku wszystkim tym, którzy byli w Jerozolimie i oczekiwali odkupienia. ³⁹ A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta, Nazaretu. ⁴⁰ Chłopiec jednak rósł i nabierał sił, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na nim. ⁴¹ Ale jego rodzice co roku jeździli do Jerozolimy na święto Paschy. ⁴² Gdy doszedł do dwunastego roku życia, udali się tam zgodnie ze zwyczajem tego święta, ⁴³ A gdy wrócili do domu, a dni świąteczne już minęły, Dziecię Jezus pozostało w mieście, a Rodzice tego nie zauważyli. ⁴⁴ Sądząc, że jest z ich towarzyszami podróży, szli cały dzień, a potem szukali go wśród krewnych i znajomych. ⁴⁵ Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy, aby Go szukać. ⁴⁶ Po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział wśród nauczycieli, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. ⁴⁷ A wszyscy, którzy go słuchali, byli zachwyceni jego inteligencją i odpowiedziami. ⁴⁸ Gdy go ujrzeli, zdumieli się, a Jego Matka rzekła do Niego: «Synu, czemuś nam to uczynił? Twój ojciec i ja z wielkim bólem szukaliśmy Cię».» ⁴⁹ A On im odpowiedział: «Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?» ⁵⁰ Ale oni nie rozumieli, co im mówił. ⁵¹ Poszedł więc z nimi i przybył do Nazaretu, i był im posłuszny. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te sprawy w swym sercu. ⁵² Jezusowi zaś przybywało mądrości, wzrostu i łaski u Boga i u ludzi.

Łukasz 3

¹W piętnastym roku panowania Tyberiusza Cezara, gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, Filip, jego brat, tetrarchą Iturei i kraju Trachonu, a Lizaniasz tetrarchą Abileny, ² Za czasów arcykapłanów Annasza i Kajfasza doszło Jana, syna Zachariasza, na pustyni słowo Pańskie. ³ I obchodził okolicę Jordanu, głosząc chrzest nawrócenia i odpuszczenia grzechów, ⁴ jak napisano w Księdze Wyroczni proroka Izajasza: Głos usłyszany na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego!. ⁵ Każda dolina zostanie zasypana, każda góra i wzgórze zostaną obniżone, kręte drogi staną się proste, a wyboiste wyrównane. ⁶ I wszelkie ciało ujrzy zbawienie Boże.» ⁷ Mówił do tych, którzy przychodzili, aby przyjąć od niego chrzest: «Plemię żmijowe, kto wam powiedział, żebyście uciekali przed nadchodzącym gniewem? ⁸ Wydajcie więc godne owoce nawrócenia i nie próbujcie mówić sobie: Abraham jest naszym ojcem, bo powiadam wam, że nawet z tych kamieni Bóg może wzbudzić dzieci Abrahamowi. ⁹ Siekiera już jest przyłożona do korzenia drzew. Dlatego każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i wrzucone w ogień.» ¹⁰ I ludzie pytali go: «Co więc należy uczynić?» ¹¹ On mu odpowiedział: «Kto ma dwie suknie, niech da jedną temu, który nie ma; a kto ma żywność, niech uczyni tak samo».» ¹² Przychodzili także celnicy, żeby przyjąć chrzest, i pytali Go: Nauczycielu, co mamy czynić?« ¹³ Powiedział im: «Nie żądajcie niczego ponad to, co wam nakazano».» ¹⁴ Żołnierze także pytali go: «A co mamy robić?» Odpowiedział: «Powstrzymajcie się od wszelkiej przemocy i oszustwa, zadowalajcie się swoim żołdem».» ¹⁵ Gdy lud czekał w oczekiwaniu i wszyscy w sercach zastanawiali się, czy Jan może być Mesjaszem, ¹⁶ Jan powiedział do wszystkich: «Ja chrzczę was wodą, lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. ¹⁷ On trzyma widły do wiejadła i oczyści swój klepisko, i zbierze pszenicę do swojej stodoły, a plewy spali w ogniu nieugaszonym.» ¹⁸ Poprzez te napomnienia i wiele innych podobnych głosił ludziom dobrą nowinę. ¹⁹ Lecz tetrarcha Herod, zganiony przez niego za Herodiadę, żonę swego brata, i za całe zło, którego się dopuścił, ²⁰ Dodał tę zbrodnię do wszystkich innych i uwięził Jeana w więzienie. ²¹ A gdy cały lud dopiero co przyjął chrzest, Jezus także został ochrzczony, a gdy się modlił, otworzyły się niebiosa, ²² A Duch Święty zstąpił na Niego w postaci cielesnej, w postaci gołębicy, a z nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie».» ²³ Jezus miał około trzydziestu lat, gdy rozpoczął swoją działalność. Uważano, że był synem Józefa, syna Helego., ²⁴ syna Mattata, syna Lewiego, syna Melchiego, syna Janneha, syna Józefa, ²⁵ syn Mattathiasa, syn Amosa, syn Nahuma, syn Hesliego, syn Naggégo, ²⁶ syna Maatha, syna Mattatiasza, syna Szemeja, syna Josecha, syna Judy, ²⁷ syn Joanana, syna Resy, syna Zorobabela, syna Szealtiela, syna Neriego, ²⁸ syn Melchiego, syn Addiego, syn Kosama, syn Elmadama, syn Hery, ²⁹ syna Jezusa, syna Eliezera, syna Jorima, syna Mattata, syna Lewiego, ³⁰ syna Symeona, syna Judy, syna Józefa, syna Jonatana, syna Eliakima, ³¹ syna Melei, syna Menny, syna Mattaty, syna Natana, syna Dawida, ³² syna Jessego, syna Obeda, syna Booza, syna Salmona, syna Nachszona, ³³ syna Amminadaba, syna Arama, syna Chesrona, syna Pereca, syna Judy, ³⁴ syna Jakuba, syna Izaaka, syna Abrahama, syna Teracha, syna Nachora, ³⁵ syn Saruga, syn Reu, syn Pelega, syn Ebera, syn Salé, ³⁶ syna Kainama, syna Arpachszada, syna Sema, syna Noego, syna Lamecha, ³⁷ syna Metuszelacha, syna Enocha, syna Jareda, syna Malaleela, syna Kainama, ³⁸ syn Enosa, syn Seta, syn Adama, syn Boga.

Łukasz 4

¹ Jezus pełen Ducha Świętego powrócił znad Jordanu i Duch Święty wyprowadził Go na pustynię, ²Przez czterdzieści dni był wystawiony na pokusy diabła. Nic w tych dniach nie jadł, a kiedy minęły, poczuł głód. ³ Wtedy rzekł do Niego diabeł: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby stał się chlebem».» ⁴ Jezus mu odpowiedział: «Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem Bożym».» ⁵ A diabeł wziął Go na wysoką górę i pokazał Mu w jednej chwili wszystkie królestwa ziemi, ⁶ i rzekł do niego: Dam ci całą tę władzę i całą chwałę tych królestw, bo została mi przekazana i daję ją, komu chcę. ⁷ »Jeśli pokłonisz się przede mną, będzie całkowicie twoja”.» ⁸ Jezus mu odpowiedział: «Napisane jest: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz».» ⁹ Demon zaprowadził Go z powrotem do Jerozolimy, postawił na narożniku świątyni i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół”. ¹⁰ Bo napisano: Aniołowie jego otrzymali rozkaz o tobie, aby cię strzegli. ¹¹ i wezmą cię w ręce, abyś nie uraził swojej nogi o kamień.» ¹² Jezus mu odpowiedział: «Napisane jest: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego».» ¹³ Diabeł wystawił go na próbę pod każdym względem, po czym na jakiś czas od niego odstąpił. ¹⁴ Potem powrócił Jezus do Galilei w mocy Ducha, a sława o Nim rozeszła się po całej okolicy. ¹⁵ Nauczał w ich synagogach i wszystkie Go chwaliły. ¹⁶ Przybywszy do Nazaretu, gdzie się wychował, w dzień szabatu wszedł do synagogi, według swego zwyczaju, i powstał, aby czytać. ¹⁷ Dano mu Księga proroka Izajasza A rozwinąwszy go, znalazł miejsce, gdzie było napisane: ¹⁸ «Duch Pański spoczywa na mnie, ponieważ mnie namaścił i posłał mnie, abym głosił dobrą nowinę ubogim, i abym uzdrawiał skruszonych w sercu”., ¹⁹ abym ogłosił wyzwolenie jeńcom i przejrzenie niewidomym, abym uciśnionych wypuścił na wolność, abym ogłosił rok łaski Pańskiej».» ²⁰ Zwinąwszy księgę, oddał ją słudze i usiadł. Wszyscy zaś w synagodze wpatrywali się w Niego. ²¹ Potem zaczął im mówić: «Dziś uszy wasze usłyszały spełnienie się tego fragmentu Pisma».» ²² A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym wdzięku słowom, które płynęły z ust Jego, i mówili: «Czyż nie jest to syn Józefa?» ²³ I rzekł do nich: «Z pewnością przytoczycie mi tę przypowieść: Lekarzu, ulecz samego siebie, a powiecie mi: Czyń tu, w swojej ojczyźnie, to, co jak słyszeliśmy, uczyniłeś w Kafarnaum».» ²⁴ I dodał: «Zaprawdę, powiadam wam: Żaden prorok nie jest dobrze przyjmowany w swojej ojczyźnie. ²⁵ Zaprawdę powiadam wam: Wiele wdów było w Izraelu za dni Eliasza, kiedy niebo pozostawało zamknięte przez trzy i pół roku i wielki głód panował w kraju, ²⁶ A jednak Eliasz nie został posłany do żadnej z nich, tylko do wdowy w Sarepcie, w krainie Sydon. ²⁷ Podobnie było wielu trędowatych w Izraelu za czasów proroka Elizeusza, a jednak żaden z nich nie został uzdrowiony, oprócz Naamana Syryjczyka.» ²⁸ Gdy to usłyszeli, wszyscy w synagodze zapłonęli gniewem. ²⁹ I powstawszy, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili Go aż na urwisty brzeg góry, na której ich miasto było zbudowane, aby Go zrzucić. ³⁰ On zaś, przeszedłszy pośród nich, odszedł. ³¹ Udał się do Kafarnaum, miasta w Galilei, i tam nauczał w szabaty. ³² A nauka Jego wprawiała ich w zdumienie, bo mówił jak ktoś mający władzę. ³³ W synagodze był człowiek opętany przez złego ducha, który głośno wołał:, ³⁴ mówiąc: «Zostaw mnie w spokoju, co nas z Tobą łączy, Jezusie z Nazaretu? Przyszedłeś nas zgubić? Wiem, kim jesteś: Świętym Bożym».» ³⁵ Lecz Jezus surowo mu rzekł: «Milcz i wyjdź z niego». Wtedy zły duch powalił go na ziemię w samym środku zgromadzenia i wyszedł z niego, nie wyrządzając mu żadnej szkody. ³⁶ A wszyscy się zdumiewali i mówili między sobą: «Co to znaczy? Z władzą i mocą rozkazuje duchom nieczystym, i wychodzą».» ³⁷ A jego sława rozprzestrzeniła się po całym kraju. ³⁸ Potem Jezus wstał, wyszedł z synagogi i poszedł do domu Szymona. Teściowa Szymona zaś miała wysoką gorączkę. I modlili się do Niego za nią. ³⁹ Pochyliwszy się nad chorą kobietą, rozkazał gorączce i opuściła ją, a ona natychmiast wstała i zaczęła im usługiwać. ⁴⁰ Gdy słońce zaszło, wszyscy, którzy mieli w domu chorych, bez względu na ich chorobę, przyprowadzili ich do Jezusa, a On na każdego z nich położył rękę i uzdrowił ich. ⁴¹ Także złe duchy wychodziły z wielu, krzycząc i mówiąc: «Ty jesteś Syn Boży!», a On kazał im milczeć, ponieważ wiedziały, że On jest Mesjaszem. ⁴² Gdy tylko nastał świt, wyszedł i udał się na miejsce pustynne. Tłum ludzi szukał Go, a gdy przyszli do Niego, chcieli Go zatrzymać, żeby nie odszedł od nich. ⁴³ Lecz On rzekł do nich: «Muszę głosić królestwo Boże także innym miastom, bo po to zostałem posłany».» ⁴⁴ A Jezus nauczał w synagogach Galilei.

Łukasz 5

¹ Pewnego dnia, napierany przez tłum, który chciał usłyszeć słowo Boże, stał nad brzegiem Jeziora Galilejskiego, ² Zobaczył dwie łodzie zacumowane przy brzegu; rybacy wyszli na brzeg, aby wyprać sieci. ³ Wszedł więc do jednej łodzi, która należała do Szymona, i poprosił go, żeby odbił nieco od brzegu. Potem, usiadłszy, nauczał lud z łodzi. ⁴ Gdy przestał mówić, rzekł do Szymona: «Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów».» ⁵ Szymon Mu odpowiedział: «Mistrzu, całą noc pracowaliśmy i nic nie złowiliśmy. Ale na Twoje słowo zarzucę sieci».» ⁶ Zarzuciwszy sieć, złowili tak wielką ilość ryb, że zaczęła się ona rwać. ⁷ Dali znak swoim towarzyszom, którzy byli w drugiej łodzi, żeby przyszli im z pomocą. Przypłynęli i napełnili obie łodzie tak mocno, że zaczęły tonąć. ⁸ Widząc to Szymon Piotr upadł Jezusowi do nóg i rzekł: «Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem grzesznikiem».» ⁹ Bo strach ogarnął jego i wszystkich, którzy mu towarzyszyli, z powodu połowu ryb, jakiego dokonali, ¹⁰ To samo dotyczyło Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, wspólników Szymona. Jezus rzekł do Szymona: «Nie bój się, bo odtąd ludzi będziesz łowił».» ¹¹ Natychmiast przyciągnęli łodzie do brzegu, zostawili wszystko i poszli za Nim. ¹² Gdy przebywał w pewnym mieście, pewien człowiek pokryty trądem, zobaczywszy Jezusa, upadł twarzą na ziemię i prosił Go: «Panie, jeśli chcesz, możesz mnie uzdrowić».» ¹³ Jezus wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: «Chcę, bądź uzdrowiony!» i natychmiast trąd zniknął. ¹⁴ I zabronił mu mówić o tym komukolwiek, lecz rzekł: «Idź, pokaż się kapłanowi i złóż ofiarę za swe uzdrowienie, którą przepisał Mojżesz, aby dać świadectwo przed ludem».» ¹⁵ Jego sława rozprzestrzeniała się coraz bardziej, a wielkie tłumy przychodziły, aby go słuchać i szukać uzdrowienia ze swoich chorób. ¹⁶ Dla niego oznaczało to udanie się na pustynię i modlitwę. ¹⁷ Pewnego dnia, gdy nauczał, siedzieli przy Nim faryzeusze i uczeni w Piśmie ze wszystkich wiosek Galilei, Judei i Jerozolimy, a moc Pańska była w nich i mogła ich uzdrawiać. ¹⁸ A potem jacyś ludzie, niosąc na łóżku sparaliżowanego mężczyznę, próbowali go wnieść i położyć przed nim. ¹⁹ A nie mogąc się przedostać z powodu tłumu, weszli na dach i przez dachówkę spuścili chorego z noszami na środek wszystkich, przed Jezusa. ²⁰ Widząc ich wiarę, rzekł: «Człowieku, twoje grzechy są odpuszczone».» ²¹ Wtedy uczeni w Piśmie i faryzeusze zaczęli się zastanawiać i mówić: «Któż On jest, że bluźni? Któż może odpuszczać grzechy oprócz samego Boga?» ²² Jezus, znając ich myśli, przemówił do nich tymi słowami: «Co myślicie w sercach swoich? ²³ Co jest łatwiej powiedzieć: Twoje grzechy są odpuszczone, czy powiedzieć: Wstań i chodź? ²⁴ Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów — rzekł do paralityka: »Mówię ci: wstań, weź swoje łoże i idź do domu».» ²⁵ W tej chwili stanął przed nimi, wziął łóżko, na którym leżał, i poszedł do domu, wielbiąc Boga. ²⁶ I wszyscy się zdumieli, wielbili Boga i pełni bojaźni mówili: «Widzieliśmy dzisiaj cudowne rzeczy».» ²⁷ Potem Jezus wyszedł i ujrzał celnika imieniem Lewi, siedzącego w komorze celnej, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną!» 28 On zostawił wszystko, wstał i poszedł za Nim. ²⁹ Lewi wyprawił mu wielką ucztę w swoim domu, a za stołem siedziała liczna grupa celników oraz innych ludzi. ³⁰ Na to szemrali faryzeusze i ich uczeni w Piśmie i mówili do Jego uczniów: Dlaczego jecie i pijecie z celnikami i rybacy ? » ³¹ Jezus im odpowiedział: «Nie zdrowi potrzebują lekarza, ale chorzy. ³² Nie przyszedłem wzywać sprawiedliwych do pokuty, ale rybacy. » ³³ Wtedy rzekli do Niego: «Dlaczego uczniowie Jana i faryzeusze dużo poszczą i modlą się, Twoi zaś jedzą i piją?» ³⁴ On im odpowiedział: «Czy możecie nakłonić przyjaciół oblubieńca do postu, dopóki oblubieniec jest z nimi?» ³⁵ Przyjdą dni, kiedy zabiorą im Oblubieńca, i w owych dniach będą pościć.» ³⁶ Następnie przedstawił im jeszcze następujące porównanie: «Nikt nie przyszywa łaty z nowego ubrania do starego. W przeciwnym razie nowe ubranie rozerwie się i łata z nowego ubrania nie będzie pasować do starego. ³⁷ Nikt nie wlewa młodego wina do starych bukłaków. W przeciwnym razie młode wino rozerwie bukłaki i wycieknie, a bukłaki zostaną zniszczone. ³⁸ Ale nowe wino należy wlać do nowych bukłaków, a jedno i drugie będzie trwałe. ³⁹ I nikt, po wypiciu starego wina, nie chce od razu wina młodego, ponieważ powiedziano: »Stare wino jest lepsze”.»

Łukasz 6

¹ Pewnego szabatu, gdy Jezus przechodził przez pola pszenicy, jego uczniowie zrywali kłosy, gniecili je w rękach i zjadali. ² Niektórzy faryzeusze rzekli do nich: «Dlaczego czynicie to, czego nie wolno w szabat?» ³ Jezus im odpowiedział: «Czy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy był głodny on i jego towarzysze? ⁴ Jak wszedł do domu Bożego, wziął poświęcony chleb, zjadł go i dał tym, którzy z nim byli, skoro mogli go jeść tylko kapłani?» ⁵ I dodał: «Syn Człowieczy jest Panem także szabatu».» ⁶ W inny szabat Jezus wszedł do synagogi i nauczał. A był tam człowiek, który miał uschłą prawą rękę. ⁷ A uczeni w Piśmie i faryzeusze śledzili Go, czy uzdrawia w szabat, aby mieć pretekst do oskarżenia Go. ⁸ On jednak, przeniknąwszy ich myśli, rzekł do człowieka z uschłą ręką: «Wstań i stań na środku!» I podniósł się i stanął. ⁹ Wtedy Jezus rzekł do nich: «Pytam was, czy wolno w szabat dobrze czynić, czy źle czynić? Życie ocalić, czy je odebrać?» ¹⁰ Potem, spojrzawszy na wszystkich, rzekł do człowieka: «Wyciągnij rękę». Wyciągnął ją, i ręka jego została uzdrowiona. ¹¹ Oni jednak, pełni gniewu, knuli, co zrobić z Jezusem. ¹² W tym czasie udał się w góry, aby się modlić i spędził tam całą noc, modląc się do Boga. ¹³ Gdy nastał dzień, przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których nazwał apostołami: ¹⁴ Szymona, którego nazwał Piotrem, i brata jego Andrzeja, Jakuba i Jana, Filipa i Bartłomieja, ¹⁵ Mateusz i Tomasz, Jakub, syn Alfeusza, i Szymon, zwany Zelotą, ¹⁶ Juda, brat Jakuba i Judasza Iskarioty, który stał się zdrajcą. ¹⁷ Zszedłszy z nimi, zatrzymał się na płaskowyżu. Tam znajdował się tłum Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei, z Jerozolimy oraz z całej okolicy nadmorskiej Tyru i Sydonu. ¹⁸ Przyszli, aby Go posłuchać i uzyskać uzdrowienie ze swoich chorób. Ci, których dręczyły duchy nieczyste, zostali uzdrowieni. ¹⁹ A wszyscy ci ludzie starali się Go dotknąć, ponieważ emanowała z Niego moc, która uzdrawiała ich wszystkich. ²⁰ Potem spojrzał na swoich uczniów i rzekł do nich: «Błogosławieni jesteście wy, ubodzy, albowiem do was należy królestwo niebieskie. ²¹ Błogosławieni, którzy teraz łakniecie, albowiem będziecie nasyceni. Błogosławieni, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie. ²² Błogosławieni jesteście, gdy ludzie was znienawidzą i wykluczą spośród siebie, gdy was znieważą i gdy odrzucą wasze imię jako złe z powodu Syna Człowieczego. ²³ Radujcie się w owym dniu i skaczcie z radości, bo oto wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak bowiem ojcowie ich czynili prorokom. ²⁴ Ale biada wam!, Jesteś bogaty, bo masz swoją pociechę. ²⁵ Biada wam, którzy teraz jesteście syci, bo będziecie głodni. Biada wam, którzy się teraz śmiejecie, bo będziecie się smucić i płakać. ²⁶ Biada wam, gdy wszyscy będą dobrze mówić o was. Bo tak samo postępowali ich przodkowie z fałszywymi prorokami. ²⁷ Lecz wam, którzy słuchacie, powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą. ²⁸ Błogosławcie tym, którzy was przeklinają i módlcie się za tych, którzy was źle traktują. ²⁹ Jeśli cię ktoś uderzy w jeden policzek, nadstaw mu i drugi! A jeśli ktoś bierze twoją szatę, nie zabraniaj mu zabrać ci i szaty. ³⁰ Daj każdemu, kto cię prosi, i jeśli ci zabiorą własność twoją, nie żądaj zwrotu. ³¹ Postępuj wobec innych tak, jak chciałbyś, żeby oni postępowali wobec ciebie. ³² Jeśli kochasz tych, którzy kochają ciebie, jakie uznanie otrzymasz w zamian? Rybacy Kochają tych, którzy ich kochają. ³³ A jeśli będziesz czynił dobro tym, którzy ci czynią dobro, jakie otrzymasz uznanie? Rybacy Oni robią to samo. ³⁴ A jeśli pożyczacie tym, od których spodziewacie się zwrotu, jakaż to dla was wdzięczność? Przecież i grzesznicy pożyczają grzesznikom, oczekując zwrotu w całości. ³⁵ Wy zaś miłujcie waszych nieprzyjaciół, dobrze czyńcie i pożyczajcie, niczego się nie spodziewając, a wielka będzie wasza nagroda i będziecie synami Najwyższego, który jest dobry dla niewdzięcznych i niegodziwych. ³⁶ Bądźcie więc miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny. ³⁷ Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni, nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni, przebaczajcie, a będzie wam odpuszczone. ³⁸ Dawajcie, a będzie wam dane. Miarą dobrą, natłoczoną, utrzęsioną i opływającą wsypią wam w zanadrza. Bo jaką miarą mierzycie, taką i wam odmierzą.» ³⁹ Porównał ich do siebie: «Czyż niewidomy może prowadzić niewidomego? Czyż obaj nie wpadną do dołu?” ⁴⁰ Uczeń nie jest ponad mistrzem, ale każdy uczeń, gdy skończy naukę, będzie jak jego mistrz. ⁴¹ Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a belki we własnym oku nie dostrzegasz? ⁴² Albo jak możesz mówić swemu bratu: «Bracie, pozwól, że usunę drzazgę z twego oka”, gdy sam belki w swoim oku nie widzisz? Obłudniku, wyjmij najpierw belkę ze swego oka, a potem pomyśl, aby usunąć drzazgę z oka twego brata. ⁴³ Zaiste, nie ma dobrego drzewa, które by wydawało złe owoce, ani złego drzewa, które by wydawało dobre owoce., ⁴⁴ Każde drzewo poznaje się po owocach. Nie zrywa się fig z cierni, nie wycina się winogron z jeżyn. ⁴⁵ Dobry człowiek wydobywa dobre rzeczy z dobrego skarbca swego serca, a zły człowiek wydobywa złe rzeczy ze złego skarbca swego serca. Bo usta mówią, czym serce jest pełne. ⁴⁶ Czemu nazywacie Mnie Panie, Panie, a nie czynicie tego, co mówię? ⁴⁷ Pokażę wam, do kogo należy każdy, kto przychodzi do mnie, słucha moich słów i wprowadza je w życie. ⁴⁸ To tak, jak z człowiekiem, który budując dom, najpierw głęboko kopał i położył fundament na skale. Gdy przyszła powódź, potok uderzył w ten dom i nie zdołał go zachwiać, bo jego fundament był na skale. ⁴⁹ Lecz ten, kto słucha, a nie wprowadza w czyn, podobny jest do człowieka, który zbudował swój dom na ziemi, bez fundamentu. Przyszedł potok i uderzył w niego, i natychmiast się zawalił, a ruina tego domu była wielka.»

Łukasz 7

¹ Gdy Jezus dokończył przemówienie do ludu, wszedł do Kafarnaum. ² Pewien setnik miał chorego sługę, który był bliski śmierci, i bardzo go kochał. ³ Usłyszawszy o Jezusie, wysłał do Niego przywódców żydowskich z prośbą, aby przyszedł i uzdrowił jego sługę. ⁴ Gdy przyszli do Jezusa, prosili Go usilnie, mówiąc: «Godzien jest, żebyś mu to uczynił, ⁵ »Ponieważ kocha nasz naród i nawet zbudował naszą synagogę”.» ⁶ Jezus więc poszedł z nimi. Nie był już daleko od domu, gdy setnik posłał do Niego kilku przyjaciół, aby Mu powiedzieli: «Panie, nie trudź się, bo nie jestem godzien, abyś wszedł pod mój dach., ⁷ Dlatego nie uważałem się za godnego przyjść do ciebie, ale powiedz słowo, a mój sługa będzie uzdrowiony. ⁸ Bo ja sam jestem człowiekiem podległym władzy i mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: »Idź”, a idzie; a tamtemu: „Chodź”, a przychodzi; a tamtemu: „Zrób to”, a czyni.» ⁹ Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się widząc tego człowieka. Zwrócił się do tłumu, który szedł za Nim, i rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary».» ¹⁰ Po powrocie do domu setnika posłańcy zastali sługę, który zachorował i został uzdrowiony. ¹¹ Po pewnym czasie Jezus udał się do miasteczka Nain, a towarzyszyło Mu wielu uczniów i wielki tłum. ¹² Gdy zbliżył się do bramy miasta, zobaczył, że wynoszono zmarłego – jedynego syna jego matki, która była wdową. Towarzyszyło jej wielu mieszkańców miasta. ¹³ Gdy Pan ją zobaczył, ulitował się nad nią i rzekł do niej: «Nie płacz».» ¹⁴ Podszedłszy bliżej, dotknął trumny, a gdy żałobnicy się zatrzymali, powiedział: «Młody człowieku, rozkazuję ci wstać».» ¹⁵ Natychmiast zmarły wstał i zaczął mówić, a Jezus oddał go jego matce. ¹⁶ Wszyscy oni z bojaźnią wielbili Boga i mówili: «Wielki prorok objawił się wśród nas, a Bóg nawiedził lud swój».» ¹⁷ I rozeszła się ta wieść o Nim po całej Judei i po całej okolicznej krainie. ¹⁸ Uczniowie Jana opowiedzieli mu o tym wszystkim, ¹⁹ Przywołał dwóch z nich i wysłał ich do Jezusa z pytaniem: «Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też mamy oczekiwać kogoś innego?» ²⁰ Przyszli więc do Niego i powiedzieli: «Jan Chrzciciel posłał nas do Ciebie z zapytaniem: Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też mamy oczekiwać kogoś innego?» ²¹ W tym samym momencie Jezus uzdrowił wielu ludzi dotkniętych chorobami, słabościami lub złymi duchami, a także przywrócił wzrok kilku niewidomym. ²² Wtedy odpowiedział posłańcom: «Idźcie i oznajmijcie Janowi to, co widzieliście i słyszeliście: niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci doznają oczyszczenia, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, biedni są ewangelizowani. ²³ Błogosławiony ten, kto się mną nie gorszy.» ²⁴ Gdy posłańcy Jana odeszli, Jezus zaczął mówić do ludzi o Janie: «Coście wyszli na pustynię oglądać? Trzcinę kołyszącą się na wietrze? ²⁵ Po co wyszliście na pustynię? Po człowieka ubranego w miękkie szaty? A ci, którzy noszą piękne szaty i żyją w luksusie, przebywają w królewskich pałacach. ²⁶ Więc co zobaczyłeś? Proroka? Tak, powiadam ci, i to kogoś więcej niż proroka. ²⁷ O nim napisano: Oto Ja posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby poprzedzał Cię i przygotował Ci drogę. ²⁸ Powiadam wam bowiem: Między narodzonymi z niewiast nie ma proroka większego od Jana Chrzciciela, lecz najmniejszy w królestwie Bożym większy jest niż on. ²⁹ Wszyscy ludzie, którzy go słuchali, łącznie z celnikami, usprawiedliwiali Boga przez przyjęcie chrztu Janowego., ³⁰ podczas gdy faryzeusze i uczeni w Piśmie odrzucili plan Boży wobec nich i nie przyjęli chrztu od Jezusa.» ³¹ «Do kogo więc” – kontynuował Pan – „mam porównać ludzi tego pokolenia? Do kogo są oni podobni?” ³² Są oni jak dzieci, które siedzą na rynku i wołają jedno do drugiego: Graliśmy wam na flecie, a nie tańczyliście, śpiewaliśmy wam pieśni żałobne, a nie płakaliście. ³³ Przyszedł bowiem Jan Chrzciciel; nie jadł chleba i nie pił wina, a wy mówicie: „Zły duch go opętał”. ³⁴ Przyszedł Syn Człowieczy: je i pije, a wy mówicie: Oto żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników. ³⁵ Ale Mądrość została usprawiedliwiona przez wszystkie swoje dzieci.» ³⁶ Pewien faryzeusz zaprosił Jezusa do siebie na posiłek. Jezus poszedł do jego domu i zajął miejsce przy stole. ³⁷ A oto kobieta, która prowadziła w mieście życie rozwiązłe, dowiedziawszy się, że przebywa za stołem w domu faryzeusza, przyniosła flakon alabastrowy pełen olejku, ³⁸ A stanąwszy za Nim u Jego stóp, płacząc, zaczęła łzami oblewać ich twarze, a włosami swej głowy je wycierać; i całowała je, i namaszczała je olejkiem. ³⁹ Na ten widok faryzeusz, który Go zaprosił, rzekł sam do siebie: Gdyby Ten był prorokiem, wiedziałby, kim jest ta kobieta, która się Go dotyka, i że jest grzesznicą.« ⁴⁰ Wtedy Jezus odezwał się do niego i rzekł: «Szymonie, mam ci coś do powiedzenia». «Nauczycielu, mów» – rzekł. ⁴¹ Wierzyciel miał dwóch dłużników, jeden był mu winien pięćset denarów, a drugi pięćdziesiąt. ⁴² Ponieważ nie mieli jak spłacić długu, darował im obojgu. Który z nich będzie go kochał bardziej?» ⁴³ Szymon odpowiedział: «Sądzę, że ten, któremu większą kwotę darował». Jezus mu rzekł: «Dobrze osądziłeś».» ⁴⁴ Potem zwrócił się do kobiety i rzekł Szymonowi: «Widzisz tę kobietę? Wszedłem do twego domu, a ty nie polałeś Mi nóg wodą; ona zaś łzami je otarła i włosami otarła. ⁴⁵ Nie dałeś mi pocałunku, ale ona, odkąd wszedłem, nie przestawała całować moich stóp. ⁴⁶ Ty nie namaściłeś mi głowy olejkiem, ona zaś namaściła moje stopy olejkiem. ⁴⁷ Dlatego powiadam ci: Odpuszczono jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała. A ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje.» ⁴⁸ Potem rzekł do kobiety: Twoje grzechy są odpuszczone.« ⁴⁹ A siedzący z Nim przy stole zaczęli mówić sami do siebie: «Któż On jest, że nawet grzechy odpuszcza?» ⁵⁰ Jezus zaś rzekł do kobiety: «Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju».»

Łukasz 8

¹ Potem Jezus wędrował po miastach i wioskach, głosząc Ewangelię i głosząc dobrą nowinę o Królestwie Bożym. Dwunastu towarzyszyło Mu, ² a także kilka kobiet, które zostały uwolnione od złych duchów i chorób: Żonaty, znanej jako Magdala, z której wyszło siedem demonów, ³ Joanna, żona Chusa, zarządcy u Heroda, Zuzanna i kilka innych osób, które wspierały go ze swoich środków. ⁴ A gdy zebrał się wielki tłum i ludzie z różnych miast przyszli do Niego, opowiedział Mu przypowieść: ⁵ «Siewca wyszedł siać. A gdy siał, jedno ziarno padło na drogę i zostało podeptane, a ptaki niebieskie wydziobały je. ⁶ Inna część upadła na kamień i gdy ją podniesiono, natychmiast wyschła, ponieważ nie miała wilgoci. ⁷ Inna część wpadła w ciernie, a ciernie, które wyrosły razem z nią, udusiły ją. ⁸ Inna część padła na ziemię dobrą i gdy wykiełkowała, wydała plon stokrotny». Wypowiadając te słowa, rzekł głośno: «Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha».» ⁹ Uczniowie Jego zapytali Go, co oznacza ta przypowieść: ¹⁰ «Wam dano poznać tajemnicę królestwa Bożego, innym zaś głosi się je w tajemnicy” – rzekł. przypowieści, tak że patrząc, nie widzą i słuchając, nie rozumieją. ¹¹ Oto co oznacza ta przypowieść: Ziarnem jest słowo Boże. ¹² Ci, którzy są na drodze, to ci, którzy słyszą słowo, ale potem przychodzi diabeł i zabiera je z ich serc, aby nie uwierzyli i nie zostali zbawieni. ¹³ Ci, w których ziarno zostało zasiane na skale, to ci, którzy, słysząc słowo, przyjmują je z radością, lecz nie mają korzenia: wierzą do czasu, a w godzinie próby odstępują. ¹⁴ To, co padło na ciernie, symbolizuje tych, którzy po usłyszeniu słowa stopniowo pozwalają, aby troski, bogactwa i przyjemności życia przytłoczyły ich i nie osiągnęli dojrzałości. ¹⁵ Wreszcie to, co padło na dobrą ziemię, przedstawia tych, którzy usłyszeli słowo dobrym i szlachetnym sercem, zachowują je i wydają owoc dzięki wytrwałości. ¹⁶ Nikt nie zapala lampy i nie przykrywa jej naczyniem ani nie stawia pod łóżkiem; lecz stawia ją na świeczniku, aby ci, którzy wchodzą, widzieli światło. ¹⁷ Nie ma bowiem nic ukrytego, co nie miałoby być odkryte, ani nic tajemnego, co by w końcu nie wyszło na jaw. ¹⁸ Uważajcie więc, jak słuchacie. Temu bowiem, kto ma, będzie dodane; a temu, kto nie ma, zabiorą nawet to, co mu się wydaje, że ma.» ¹⁹ Matka i bracia Jezusa przyszli Go zobaczyć, lecz nie mogli wejść z powodu tłumu. ²⁰ Przyszli i powiedzieli Mu: «Twoja matka i bracia są na zewnątrz i chcą się z Tobą zobaczyć».» ²¹ On odpowiedział: Moją matką i moimi braćmi są ci, którzy słuchają słowa Bożego i wypełniają je.« ²² Pewnego dnia Jezus wsiadł do łodzi ze swoimi uczniami i powiedział do nich: «Przeprawmy się na drugą stronę jeziora». I wypłynęli w morze. ²³ Gdy płynęli, on zasnął, a wichura uderzyła w jezioro, łódź napełniła się wodą i znaleźli się w niebezpieczeństwie. ²⁴ Podeszli więc do Niego i obudzili Go, mówiąc: «Mistrzu, Mistrzu, giniemy!» On wstał, zgromił wicher i wzburzone fale. Uspokoiły się i nastał spokój. ²⁵ Potem rzekł do nich: «Gdzie jest wasza wiara?» Oni zaś zlękli się i zdumieli, mówiąc jeden do drugiego: «Kim właściwie On jest, że rozkazuje wiatrowi i jezioru, a są Mu posłuszne?» ²⁶ Następnie dotarli do kraju Gerazeńczyków, który leży naprzeciwko Galilei. ²⁷ Gdy Jezus wyszedł na brzeg, wyszedł Mu naprzeciw pewien człowiek z miasta, który od dawna był opętany przez demony. Nie miał na sobie ubrania ani innego mieszkania oprócz grobów. ²⁸ Gdy tylko ujrzał Jezusa, krzyknął i wstał, mówiąc donośnym głosem: «Czego chcesz ode mnie, Jezusie, Synu Boży Najwyższy? Proszę, nie dręcz mnie».» ²⁹ Jezus rzeczywiście nakazał duchowi nieczystemu wyjść z tego człowieka. Duch wielokrotnie go porywał i chociaż był skuty łańcuchami i kajdanami na nogach, rozrywał więzy, a demon wypędzał go na miejsca odludne. ³⁰ Jezus zapytał go: «Jak ci na imię?» Odpowiedział mu: «Na imię mi Legion», bo wielu złych duchów weszło w niego. ³¹ A demony prosiły Jezusa, aby nie kazał im iść do otchłani. ³² A oto na górze pasło się wielkie stado świń. Prosiły one Jezusa, żeby pozwolił im wejść, a On im na to pozwolił. ³³ Wyszedłszy więc z człowieka, weszły w świnie, a stado, uciekając, rzuciło się w dół po stromych zboczach do jeziora i tam utonęło. ³⁴ Na ten widok strażnicy uciekli i roznieśli wieść po mieście i okolicy. ³⁵ Ludzie wyszli, aby zobaczyć, co się stało. Przyszli do Jezusa i zastali człowieka, z którego wyszły złe duchy, siedzącego u Jego stóp, ubranego i przy zdrowych zmysłach. Strach ich ogarnął. ³⁶ Świadkowie opowiedzieli im także, w jaki sposób opętany został uwolniony. ³⁷ Wtedy wszyscy mieszkańcy krainy Gerazeńczyków prosili Go, żeby ich zostawił, gdyż bardzo się bali. Jezus wsiadł więc do łodzi, aby wrócić. ³⁸ Człowiek zaś, z którego wyszły złe duchy, prosił Go, żeby przyjął go do siebie. Lecz Jezus odprawił go, mówiąc: ³⁹ «Wróć do domu i opowiedz wszystkim, jak wiele Bóg dla ciebie uczynił». Poszedł więc i opowiedział całemu miastu, co Jezus dla niego uczynił. ⁴⁰ Kiedy Jezus powrócił, ludzie przywitali Go serdecznie, bo wszyscy na Niego czekali. ⁴¹ A oto człowiek imieniem Jairus, który był przełożonym synagogi, przyszedł, padł do nóg Jezusa i prosił Go, żeby wszedł do jego domu, ⁴² ponieważ miał jedyną córkę, około dwunastoletnią, która umierała. ⁴³ Gdy Jezus tamtędy przechodził i był napierany przez tłum, nadeszła kobieta, która od dwunastu lat cierpiała na upływ krwi i wydała wszystkie pieniądze na lekarzy, a żaden nie mógł jej uzdrowić, ⁴⁴ Podeszła do niego od tyłu i dotknęła frędzli jego płaszcza. Krwawienie natychmiast ustało. ⁴⁵ A Jezus rzekł: «Kto się Mnie dotknął?» Wszyscy zaprzeczyli, lecz Piotr i ci, którzy z nim byli, rzekli: «Mistrzu, tłum otacza Cię i ściska, a Ty pytasz: »Kto się Mnie dotknął?»» ⁴⁶ Ale Jezus powiedział: «Ktoś mnie dotknął, bo poczułem, że moc wyszła ze mnie».» ⁴⁷ Widząc, że została odkryta, kobieta drżąc, rzuciła się mu do stóp i opowiedziała wszystkim, dlaczego go dotknęła i jak natychmiast została uzdrowiona. ⁴⁸ A Jezus rzekł do niej: Córko, twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju.« ⁴⁹ Gdy On jeszcze mówił, przyszedł do Niego ktoś z domu przełożonego synagogi i powiedział: «Twoja córka umarła, nie trudź Nauczyciela».» ⁵⁰ Gdy Jezus to usłyszał, rzekł Ojcu: «Nie bój się, tylko wierz, a będzie zbawiona».» ⁵¹ Gdy wrócił do domu, nie pozwolił nikomu wejść z sobą, oprócz Piotra, Jakuba, Jana oraz ojca i matki dziecka. ⁵² A wszyscy płakali i żalili się nad nią. A Jezus rzekł: Nie płaczcie, bo nie umarła, tylko śpi.« ⁵³ I naśmiewali się z niego, choć doskonale wiedzieli, że ona nie żyje. ⁵⁴ Ale on, biorąc ją za rękę, powiedział głośno: «Dziecko, wstań».» ⁵⁵ I duch jej powrócił, i natychmiast wstała, a Jezus polecił jej dać jeść. ⁵⁶ Jego rodzice byli zachwyceni, ale poradził im, aby nikomu nie mówili o tym, co się wydarzyło.

Łukasza 9

¹ Zgromadziwszy Dwunastu, Jezus dał im moc i władzę nad wszystkimi demonami oraz moc leczenia chorób. ² I wysłał ich, aby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorzy, ³ I rzekł do nich: «Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy; i nie miejcie dwóch sukien. ⁴ Do któregokolwiek domu wejdziesz, pozostań tam, dopóki go nie opuścisz. ⁵ A jeśli was nie przyjmą, wyjdźcie z tego miasta i strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo przeciwko nim.» ⁶ Uczniowie wędrowali od wioski do wioski, głosząc Ewangelię i dokonując uzdrowień wszędzie. ⁷ Jednakże tetrarcha Herod usłyszał o wszystkich czynach Jezusa i nie wiedział, co o tym myśleć. Niektórzy bowiem mówili: «Jan powstał z martwych»., ⁸ Inni mówią: «Eliasz się pojawił», inni zaś, że «jeden ze starożytnych proroków powstał z martwych».» ⁹ Herod rzekł: «Jana kazałem ściąć. Kim jest ten człowiek, o którym słyszę takie rzeczy?» I starał się Go zobaczyć. ¹⁰ Apostołowie wrócili i opowiedzieli Jezusowi wszystko, co uczynili. Zabrał ich ze sobą i oddalił się na miejsce odosobnione, w pobliżu miasta zwanego Betsaidą. 11 Gdy ludzie o tym usłyszeli, poszli za Nim. Jezus przyjął ich i mówił im o Królestwie Bożym, a chorych uzdrowił. ¹² Gdy dzień dobiegał końca, przystąpiło do niego Dwunastu i rzekło: «Odpraw ludzi, aby mogli rozejść się po okolicznych wioskach i osadach, i znaleźć schronienie i pożywienie, bo jesteśmy tu na pustkowiu».» ¹³ On odpowiedział: «Wy dajcie im jeść». Rzekli mu: «Mamy tylko pięć chlebów i dwie ryby, chyba że sami pójdziemy i kupimy tyle, żeby nakarmić wszystkich tych ludzi».» ¹⁴ Było bowiem około pięciu tysięcy mężczyzn. Jezus rzekł do swoich uczniów: «Każcie im usiąść grupami po pięćdziesięciu».» ¹⁵ Posłuchali go i kazali im usiąść. ¹⁶ Potem Jezus wziął pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił modlitwę dziękczynną, połamał i dawał swoim uczniom, aby usługiwali ludziom. ¹⁷ Wszyscy najedli się i nasycili, a z pozostałych kawałków zabrali dwanaście koszy. ¹⁸ Pewnego dnia, gdy modlił się na odludziu, a z Nim byli Jego uczniowie, zadał im pytanie: «Za kogo uważają Mnie tłumy?» ¹⁹ Oni odpowiedzieli: «Jan Chrzciciel, inni, że Eliasz, jeszcze inni, że któryś ze starożytnych proroków zmartwychwstał. ²⁰ »A wy za kogo Mnie uważacie?« – zapytał ich. Piotr odpowiedział: »Za Mesjasza Bożego”.» ²¹ Ale stanowczo nakazał im, aby nikomu o tym nie mówili. ²² «Trzeba» – dodał – „aby Syn Człowieczy wiele cierpiał i był odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; aby został zabity i trzeciego dnia zmartwychwstał”.» ²³ Potem zwracając się do wszystkich, rzekł: «Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje. ²⁴ Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa. ²⁵ Cóż bowiem za korzyść stanowi dla człowieka zyskać świat cały, a siebie utracić? ²⁶ A jeśli ktoś się Mnie i słów moich zawstydzi, tego Syn Człowieczy zawstydzi się, gdy przyjdzie w swojej chwale oraz w chwale Ojca i świętych aniołów. ²⁷ Zaprawdę, powiadam wam: Niektórzy z tych, co tu stoją, nie zaznają śmierci, aż ujrzą królestwo Boże.» ²⁸ Około ośmiu dni po wypowiedzeniu tych słów Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i poszedł na górę, aby się modlić. ²⁹ Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy uległ zmianie, a Jego szaty stały się olśniewająco białe. ³⁰ A potem rozmawiali z nim dwaj mężczyźni: byli to Mojżesz i Eliasz., ³¹ Ukazując się w chwale, rozmawiali o Jego śmierci, która miała nastąpić w Jerozolimie. ³² Piotr i jego towarzysze zostali zmorzeni snem. Mimo jednak, że czuwali, ujrzeli chwałę Jezusa i dwóch mężów, którzy z Nim byli. ³³ Gdy oni odchodzili od Niego, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawmy trzy szałasy: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co mówi. ³⁴ Gdy mówił te słowa, zjawił się obłok i osłonił ich, a uczniowie zlękli się, gdy weszli w obłok. ³⁵ A z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie».» ³⁶ Podczas gdy głos przemawiał, Jezus był sam. Uczniowie milczeli i nikomu nie opowiedzieli, co widzieli. ³⁷ Następnego dnia, gdy zeszli z góry, wielki tłum wyszedł na spotkanie Jezusa. ³⁸ I zawołał ktoś z tłumu: Nauczycielu, proszę cię, spójrz na mojego syna, bo to mój jedynak. ³⁹ Jakiś duch go porwał i natychmiast zaczął krzyczeć, duch zaczął nim gwałtownie szarpać, tak że piana pojawiła się na jego ustach, i ledwo go opuścił, poraniwszy go całego. ⁴⁰ Prosiłem twoich uczniów, żeby go wyrzucili, lecz nie mogli. ⁴¹ »O plemię niewierne i przewrotne” – odpowiedział Jezus – „jak długo będę z wami i będę was znosił? Przyprowadź tu swego syna”.» ⁴² Gdy dziecko podeszło bliżej, demon rzucił je na ziemię i zaczął nim gwałtownie potrząsać. ⁴³ Ale Jezus zgromił ducha nieczystego, uzdrowił dziecko i oddał je ojcu. ⁴⁴ A wszyscy zdumiewali się wielkością Boga. Gdy wszyscy podziwiali to, co czynił Jezus, rzekł do swoich uczniów: «Słuchajcie uważnie: Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi».» ⁴⁵ Lecz oni nie rozumieli tego słowa, bo było ono dla nich zakryte i bali się Go o nie pytać. ⁴⁶ Wtedy w ich umysłach pojawiła się myśl: który z nich jest największy. ⁴⁷ Jezus, widząc myśli ich serc, wziął małe dziecko i położył je obok siebie., ⁴⁸ I rzekł do nich: «Kto przyjmuje to dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Bo najmniejszy wśród was jest wielki».» ⁴⁹ Jan przemówił i rzekł: «Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto w Twoje imię wypędzał złe duchy, i staraliśmy się go powstrzymać, bo nie był jednym z nas».» ⁵⁰ Jezus mu odpowiedział: »Nie zabraniajcie mu, bo kto nie jest przeciwko wam, ten jest z wami”.» ⁵¹ Gdy zbliżyły się dni Jego zabrania z tego świata, postanowił udać się do Jerozolimy. ⁵² Wysłał przed sobą posłańców, którzy wyruszyli i przybyli do wioski samarytańskiej, aby przygotować na jego przybycie., ⁵³ Ale mieszkańcy nie chcieli Go przyjąć, gdyż zmierzał do Jerozolimy. ⁵⁴ Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: «Panie, czy chcesz, a sprowadzimy ogień z nieba, który ich zniszczy?» ⁵⁵ Jezus odwrócił się i zgromił ich tymi słowami: «Nie wiecie, jakiego ducha jesteście».» ⁵⁶ Syn Człowieczy nie przyszedł po to, aby niszczyć ludzkie życie, ale aby je ocalić». I udali się do innej wioski. ⁵⁷ Gdy byli w drodze, pewien człowiek powiedział do Niego: «Pójdę za Tobą, dokądkolwiek pójdziesz».» ⁵⁸ Jezus mu odpowiedział: Lisy mają nory i ptaki niebieskie gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł oprzeć.« ⁵⁹ Rzekł do drugiego: «Pójdź za Mną». A człowiek mu odpowiedział: «Panie, pozwól mi najpierw pójść i pochować mojego ojca».» ⁶⁰ Lecz Jezus mu rzekł: «Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a idź i głoś królestwo Boże».» ⁶¹ Ktoś inny rzekł do Niego: «Pójdę za Tobą, Panie, ale najpierw pozwól mi odejść i pożegnać się z moimi domownikami».» ⁶² Jezus mu odpowiedział: «Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do służby w królestwie Bożym».»

Łukasza 10

¹Potem Pan wyznaczył jeszcze siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do wszystkich miast i miejscowości, do których sam miał się udać. ² Powiedział im:« Żniwa są obfite, ale jest mało pracowników. Dlatego módlcie się usilnie do Pana żniwa, aby wyprawił robotników na żniwo swoje. ³ Idźcie! Oto Ja was posyłam jak baranki między wilki. ⁴ Nie noś ze sobą żadnej torebki, żadnej torby, żadnych sandałów i nie pozdrawiaj nikogo na drodze. ⁵ Do któregokolwiek domu wejdziesz, najpierw powiedz: «Pokój temu domowi».» ⁶ A jeśli tam jest dziecko pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. ⁷ Zostańcie w tym samym domu, jedząc i pijąc, cokolwiek macie, bo robotnik zasługuje na swoją zapłatę. Nie przenoście się z domu do domu. ⁸ Jeśli w jakimś mieście wejdziecie, a zostaniecie przyjęci, jedzcie, co wam podadzą., ⁹ leczyć chorzy którzy tam są, i powiedzcie im: Blisko was jest królestwo Boże. ¹⁰ Lecz jeśli w którymkolwiek mieście wejdziecie, nie przyjmą was, wyjdźcie na place i mówcie: ¹¹ Nawet kurz, który przylgnął do nas z waszego miasta, strząsamy wam. Wiedzcie jednak, że bliskie jest królestwo Boże. ¹² Powiadam wam: W owym dniu mniejsza będzie surowość Sodomy niż tego miasta. ¹³ Biada ci, Chorazynie! Biada ci, Betsaido! Bo jeśli cuda którzy zostali stworzeni pośród was, zostaliby stworzeni w Tyrze i Sydonie, dawno już odbyliby pokutę, siedząc pod włosiennicami i popiołem. ¹⁴ Dlatego na sądzie Tyr i Sydon będą mniej surowe niż wy. ¹⁵ A ty, Kafarnaum, które aż do nieba się wywyższasz, do piekła będziesz strącone. ¹⁶ »Kto was słucha, Mnie słucha; a kto wami gardzi, Mną gardzi; a kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał”.» ¹⁷ Siedemdziesięciu dwóch powróciło z radością, mówiąc: «Panie, nawet złe duchy nam się poddają w Twoim imieniu».» ¹⁸ On im odpowiedział: Widziałem szatana spadającego z nieba jak błyskawica. ¹⁹ Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach i po wszelkiej mocy nieprzyjaciela, i ona w żaden sposób nie będzie mogła wam zaszkodzić. ²⁰ »Nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, ale cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie”.» ²¹ W tej samej chwili podskoczył z radości w Duchu Świętym i powiedział: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, wysławiam Cię, Ojcze, bo tak Ci się spodobało”. ²² »Wszystko przekazał Mi Ojciec mój i nikt nie wie, czym jest Syn, tylko Ojciec, ani czym jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić”.» ²³ Potem zwróciwszy się do swoich uczniów, rzekł im na osobności: «Błogosławione oczy, które widzą to, co wy widzicie. ²⁴ Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli.» ²⁵ A oto jeden z uczonych w Prawie wystąpił i zapytał Go, wystawiając Go na próbę: «Nauczycielu, co mam czynić, aby odziedziczyć życie wieczne?» ²⁶ Jezus rzekł do niego: «Co jest napisane w Prawie? Jak je czytasz?» ²⁷ On mu odpowiedział: «Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego».» ²⁸ Jezus mu rzekł: «Dobrze odpowiedziałeś. Czyń to, a będziesz żył».» ²⁹ Lecz ten człowiek, chcąc się usprawiedliwić, rzekł do Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?» ³⁰ Jezus kontynuował: «Pewien człowiek schodził z Jerozolimy do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci go obrabowali, dotkliwie pobili i odeszli, zostawiając go na pół umarłego. ³¹ Zdarzyło się, że idąc tą samą drogą, ksiądz zobaczył tego człowieka i minął go. ³² Podobnie i lewita, przyszedłszy na to miejsce, podszedł, zobaczył Go i minął. ³³ Pewien Samarytanin, który podróżował, podszedł do niego i ujrzawszy go, wzruszył się głęboko. ³⁴ Podszedł, opatrzył mu rany, polewając je oliwą i winem, po czym wsadził go na swoje wierzchowca, zawiózł do gospody i pielęgnował go. ³⁵ Następnego dnia wyjął dwa denary, dał je gospodarzowi i rzekł do niego: Opiekuj się tym człowiekiem, a jeśli co więcej wydasz, oddam ci w drodze powrotnej. ³⁶ Który z tych trzech mężczyzn, Twoim zdaniem, jako następny wpadł w ręce rabusiów? ³⁷ Lekarz odpowiedział: «Ten, który praktykował miłosierdzie Jezus mu rzekł: Idź i ty czyń podobnie.» ³⁸ Gdy oni byli w drodze, Jezus wstąpił do pewnej wsi, a kobieta imieniem Marta przyjęła Go do swojego domu. ³⁹ Miała siostrę o imieniu Żonaty, kto, mając siedziba u stóp Pana, słuchając Jego słowa, ⁴⁰ Podczas gdy Marta była zajęta różnymi posługami, zatrzymała się i powiedziała: «Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy pracy? Powiedz jej, żeby mi pomogła».» ⁴¹ Pan jej odpowiedział: «Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele rzeczy. ⁴² Potrzebny jest tylko jeden. Żonaty Wybrał lepszą cząstkę, która nie będzie mu odjęta.»

Łukasza 11

¹ Pewnego dnia, gdy Jezus przebywał w pewnym miejscu na modlitwie i skończył ją, jeden z Jego uczniów rzekł do Niego: «Panie, naucz nas się modlić, »jak Jan nauczał swoich uczniów”.» ² Powiedział im: «Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo. ³ Daj nam dziś chleba, którego potrzebujemy, aby się utrzymać, ⁴ »Przebacz nam nasze winy, bo i my przebaczamy każdemu, kto przeciw nam zawini, i nie wódź nas na pokuszenie”.» ⁵ Mówił im też: Jeśli ktoś z was ma przyjaciela i pójdzie do niego o północy i poprosi: «Przyjacielu, pożycz mi trzy chleby”, ⁶ ponieważ mój przyjaciel, który podróżuje, przyjechał do mnie do domu, a ja nie mam mu nic do zaoferowania., ⁷ i że z wnętrza domu ten drugi odpowiada: Nie przeszkadzaj mi, drzwi są już zamknięte, ja i moje dzieci jesteśmy w łóżkach, nie mogę wstać, żeby ci dać: ⁸ Powiadam wam: Nawet jeśli nie wstanie i nie da mu czegoś z powodu tego, że jest jego przyjacielem, to jednak przez swoją bezwstydność wstanie i da mu chleba, ile tylko ten potrzebuje. ⁹ A Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane., szukajcie a znajdziecie, Zapukaj, a drzwi zostaną ci otwarte. ¹⁰ Bo każdy, kto prosi, otrzymuje; i każdy, kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą. ¹¹ Któryż z was, ojców, gdy wasz syn poprosi o chleb, da mu kamień? Albo gdy poprosi o rybę, da mu węża? ¹² A jeśli poprosi ją o jajko, czy da jej skorpiona? ¹³ Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec wasz niebieski da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą».» ¹⁴ Jezus wypędzał demona, a ten demon był niemy. Kiedy demon został wypędzony, niemy człowiek przemówił, a ludzie byli zdumieni. ¹⁵ Niektórzy zaś z nich rzekli: «Mocą Belzebuba, księcia demonów, wypędza złe duchy».» ¹⁶ Inni zaś, chcąc Go wystawić na próbę, prosili Go o znak na niebie. ¹⁷ Jezus, znając ich myśli, rzekł do nich: «Każde królestwo, wewnętrznie skłócone, upadnie i domy będą się walić jeden na drugi. ¹⁸ Jeśli szatan jest wewnętrznie skłócony, jakże może się ostać jego królestwo? Mówicie bowiem, że Ja przez Belzebuba wypędzam złe duchy. ¹⁹ A jeśli Ja przez Belzebuba wyrzucam złe duchy, to przez kogo wyrzucają je wasi synowie? Dlatego oni będą waszymi sędziami. ²⁰ Lecz jeśli Ja palcem Bożym wyrzucam złe duchy, Dlatego przyszło do was Królestwo Boże. ²¹ Kiedy silny i dobrze uzbrojony mężczyzna strzeże wejścia do swego domu, jego własność jest bezpieczna. ²² Jeśli jednak pojawi się ktoś silniejszy i go pokona, zabiera mu całą broń, w którą wierzył, i dzieli się łupami. ²³ Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie, a kto nie zbiera ze Mną, rozprasza. ²⁴ Kiedy duch nieczysty opuszcza człowieka, błąka się po miejscach pustynnych, szukając ukojenia. A gdy go nie znajduje, mówi: „Wrócę do domu swego, skąd wyszedłem”. ²⁵ A gdy dociera na miejsce, okazuje się, że dom jest posprzątany i udekorowany. ²⁶ Potem odchodzi, zabierając ze sobą siedem innych duchów gorszych od siebie, i wchodzą tam i mieszkają. I stan końcowy owego człowieka staje się gorszy niż pierwszy.» ²⁷ Gdy On jeszcze mówił, jakaś kobieta z tłumu podniosła głos i rzekła do Niego: «Błogosławione łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś».» ²⁸ Jezus odpowiedział: «Błogosławieni są raczej ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je».» ²⁹ Gdy ludzie zaczęli się gromadzić w tłumie, zaczął mówić:« To pokolenie jest pokoleniem niegodziwym, Prosi o znak, ale nie otrzyma żadnego innego znaku, prócz znaku proroka Jonasza. ³⁰ Bo jak Jonasz był znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak Syn Człowieczy będzie znakiem dla tego pokolenia. ³¹ Królowa z Południa stanie na sądzie z ludźmi tego pokolenia i potępi ich, ponieważ przybyła z krańców ziemi, aby słuchać mądrości Salomona. A tu jest coś większego niż Salomon. ³² Mężowie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu pokoleniu i potępią je, ponieważ oni nawrócili się wskutek nauczania Jonasza, a tu jest coś większego niż Jonasz. ³³ Nikt nie zapala lampy i nie stawia jej w miejscu ukrytym ani pod korcem, ale na świeczniku, aby ci, którzy wchodzą, widzieli światło. ³⁴ Twoje oko jest lampą twojego ciała. Jeśli twoje oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie pełne światła; jeśli jest chore, twoje ciało będzie pełne ciemności. ³⁵ Uważajcie więc, aby światło, które jest w was, nie stało się ciemnością. ³⁶ »Jeśli całe twoje ciało znajduje się w świetle, bez żadnej domieszki ciemności, będzie w pełni oświetlone, tak jak wtedy, gdy światło lampy oświetla cię”.» ³⁷ Gdy On jeszcze mówił, pewien faryzeusz zaprosił Go na obiad do swego domu. Jezus wszedł i zajął miejsce przy stole. ³⁸ Faryzeusz zaś zdziwił się, widząc, że nie dokonał obmycia przed obiadem. ³⁹ Pan rzekł do niego: «Wy, faryzeusze, oczyszczacie zewnętrzną stronę kubka i misy, lecz wasze wnętrze pełne jest zdzierstwa i nieprawości. ⁴⁰ Głupcy! Czyż Ten, który stworzył to, co zewnętrzne, nie stworzył także tego, co wewnętrzne? ⁴¹ Jednakże dawaj jałmużnę według swoich możliwości, a wszystko będzie dla ciebie czyste. ⁴² Ale biada wam!, Faryzeusze, którzy dają dziesięcinę z mięty, ruty i wszelkiego rodzaju roślin ogrodowych, a nie dbają o sprawiedliwość ani o miłość Bożą. To powinniście byli czynić, a tamtych nie zaniedbywać. ⁴³ Biada wam, faryzeusze, którzy lubicie pierwsze miejsca w synagogach i pozdrowienia na rynkach. ⁴⁴ Biada wam, bo jesteście jak niewidzialne groby, a ludzie po nich chodzą, nie wiedząc, że to robią.» ⁴⁵ Wtedy odezwał się jeden z prawników i rzekł do Niego: «Nauczycielu, mówiąc w ten sposób, obrażasz i nas».» ⁴⁶ Jezus odpowiedział: «Biada i wam, uczeni w Piśmie! Bo nakładacie na ludzi ciężary nie do uniesienia, a sami palcem nie ruszacie, żeby im pomóc”. ⁴⁷ Biada wam, którzy budujecie grobowce prorokom, a to wasi ojcowie ich zamordowali. ⁴⁸ Wy zatem jesteście świadkami i chwalicie dzieła waszych ojców, bo oni ich zabili, a wy budujecie im grobowce. ⁴⁹ Dlatego Mądrość Boża powiedziała: Poślę im proroków i apostołów, a oni jednych zabiją, a innych będą prześladować. ⁵⁰ aby to pokolenie zostało pociągnięte do odpowiedzialności za krew wszystkich proroków, przelaną od stworzenia świata, ⁵¹ Od krwi Abla aż do krwi Zachariasza, który został zabity między ołtarzem a świątynią. Zaprawdę, powiadam wam, to pokolenie będzie za to rozliczane. ⁵² Biada wam, znawcy Prawa, bo wzięliście klucz wiedzy; sami nie weszliście i przeszkodziliście tym, którzy chcieli wejść.» ⁵³ Gdy Jezus to mówił do nich, faryzeusze i uczeni w Piśmie poczęli na Niego napierać i zasypywać Go pytaniami, ⁵⁴zastawiając na niego pułapki i próbując złapać go na słowie, którym mógłby go oskarżyć.

Łukasza 12

¹ Tymczasem gdy zebrały się wokół Niego tysiące ludzi, tak że jedni tratowali drugich, Jezus zaczął mówić do swoich uczniów: «Strzeżcie się przede wszystkim kwasu, to znaczy obłudy faryzeuszów. ² Nie ma nic ukrytego, co nie powinno zostać ujawnione, nic tajemnego, co nie powinno zostać poznane. ³ Dlatego wszystko, co powiedziałeś w ciemności, będzie słyszane w świetle dnia, a co szepnąłeś do ucha w domu, będzie głoszone z dachów. ⁴ A Ja wam powiadam, przyjaciołom moim: Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a potem nic więcej uczynić nie mogą. ⁵ Pouczę was, kogo macie się bać: bójcie się Tego, który po zabiciu ma moc wtrącić do piekła. Zaprawdę, powiadam wam, tego się bójcie. ⁶ Czyż pięć wróbli nie jest warte dwóch asów? I ani jednego z nich Bóg nie zapomina. ⁷ Ale nawet włosy na twojej głowie są policzone.. Dlatego nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli. ⁸ Powtarzam wam: Do każdego, kto przyzna się do Mnie przed ludźmi, przyzna się i Syn Człowieczy przed Nim. aniołowie Boga, ⁹ Lecz kto się mnie wyprze przed ludźmi, tego i ja wyprze się przed ludźmi. aniołowie Boga. ¹⁰ A ktokolwiek będzie mówił przeciwko Synowi Człowieczemu, otrzyma karę przebaczenie, ale temu, kto zbluźnił przeciwko Duchowi Świętemu, nie będzie odpuszczenia. ¹¹ Kiedy was ciągają po synagogach, urzędach i władzach, nie martwcie się, w jaki sposób albo co będziecie mówić., ¹²Bo Duch Święty nauczy was w tej właśnie godzinie, co należy powiedzieć».» ¹³ Wtedy ktoś z tłumu rzekł do Jezusa: «Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, żeby podzielił się ze mną spadkiem».» ¹⁴ Jezus mu odpowiedział: «Człowieku, kto Mnie ustanowił sędzią albo do podziału waszego majątku?» ¹⁵ I rzekł do ludu: «Uważajcie na wszelką chciwość, bo nawet gdy człowiek żyje w dostatku, jego życie nie zależy od bogactwa, które posiada».» ¹⁶ Potem opowiedział im następującą przypowieść: «Żył pewien bogaty człowiek, którego ziemia wydała wielki plon. ¹⁷ I rozważał te myśli w duchu: Co mam robić? Nie mam bowiem gdzie zgromadzić moich plonów. ¹⁸ „Tak właśnie zrobię” – powiedział. „Zburzę moje stodoły i zbuduję większe, a tam zgromadzę wszystkie moje plony i dobytek”. ¹⁹ I powiem duszy mojej: Duszo moja, masz wielkie bogactwa złożone na wiele lat; odpoczywaj, jedz, pij i wesel się. ²⁰ Ale Bóg rzekł do niego: Głupcze!, Jeszcze tej nocy poproszą cię o twoją duszę i o to, co zgromadziłeś., Dla kogo to będzie? ²¹ Tak dzieje się z człowiekiem, który skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty przed Bogiem».» ²² Wtedy Jezus rzekł do swoich uczniów: «Dlatego powiadam wam: Nie troszczcie się zbytnio o swoje życie, o to, co będziecie jedli, ani o swoje ciało, czym się będziecie przyodziewali. ²³ Życie jest czymś więcej niż pożywieniem, a ciało czymś więcej niż ubraniem. ²⁴ Przyjrzyjcie się krukom: nie sieją ani nie żną, nie mają spichlerza ani stodoły, a jednak Bóg je żywi. O ileż ważniejsi jesteście wy niż te ptaki? ²⁵ Który z was, poprzez nieustanne zamartwianie się, mógłby wydłużyć swoje życie o rękę? ²⁶ Jeśli nawet najmniejsze rzeczy są poza twoim zasięgiem, po co martwić się o innych? ²⁷ Przypatrzcie się liliom, jak rosną: nie pracują i nie przędą. A powiadam wam, że Salomon w całej swojej chwale nie był tak ubrany, jak jedna z nich. ²⁸ Jeśli więc Bóg tak przyodziewa trawę polną, która dziś jest na polu, a jutro będzie wrzucona w ogień, o ileż bardziej przyodzieje was, małej wiary. ²⁹ Ty także nie martw się o to, co będziesz jadł i pił, i nie bądź niespokojny. ³⁰ Bo to ludzie tego świata się o te rzeczy troszczą, ale wasz Ojciec wie, że ich potrzebujecie. ³¹Ale szukajcie najpierw królestwa Bożego, a to wszystko będzie wam dodane. ³² Nie bój się, mała trzódko, albowiem podoba się Ojcu waszemu dać wam królestwo. ³³ Sprzedajcie, co macie, i dajcie jałmużnę. Sprawcie sobie sakiewki, których czas nie zniszczy, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodzieje nie włamują się i mól nie niszczy. ³⁴ Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje. ³⁵ Zapnij pasek ciasno wokół talii i włącz światła. ³⁶ Bądźcie podobni do ludzi, oczekujących na swego pana powracającego z uczty weselnej. Gdy tylko przyjdzie i zapuka do drzwi, zaraz mu otworzą. ³⁷ Błogosławieni słudzy, których Pan, po powrocie, znajdzie czujnego. Zaprawdę, powiadam wam: On sam się ubierze, każe im usiąść przy stole, a sam przyjdzie i będzie im usługiwał. ³⁸ Czy przyjdzie na drugą, czy na trzecią straż, jeśli tak ich zastanie, błogosławieni ci słudzy. ³⁹ Ale powinieneś wiedzieć, że gdyby ojciec rodziny wiedział, o której godzinie przyjdzie złodziej, byłby czujny i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. ⁴⁰ Wy też bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.» ⁴¹ Wtedy Piotr rzekł do Niego: «Czy opowiadasz tę przypowieść nam, czy też wszystkim?» ⁴² Pan odpowiedział: «Kto jest tym wiernym i roztropnym zarządcą, którego pan ustanowi nad swoimi sługami, aby rozdzielał miarę pszenicy we właściwej porze?» ⁴³ Szczęśliwy ów sługa, którego pan, po powrocie, zastanie tak czyniącego. ⁴⁴ Zaprawdę, powiadam wam: Ustanowi je nad całą swoją własnością. ⁴⁵ Lecz jeśli sługa ów powie sobie w sercu: Mój pan się ociąga, i zacznie bić sługi i sługi, przy tym jeść, pić i upijać się, ⁴⁶ A przyjdzie pan owego sługi w dniu, którego się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna, i każe go rozszarpać, i wyznaczy mu miejsce z niewierzącymi. ⁴⁷ Sługa, który znał wolę swego pana, a niczego nie przygotował i nic nie postąpił zgodnie z jego wolą, otrzyma wiele ciosów. ⁴⁸ Lecz ten, kto nie wiedział i dopuścił się czynów zasługujących na karę, otrzyma niewiele uderzeń. Wiele będzie się wymagać od tego, komu wiele dano i komu więcej powierzono, im więcej od niego wymagamy. ⁴⁹ Przyszedłem rzucić ogień na ziemię i jakże pragnę, żeby on już zapłonął. ⁵⁰ Muszę jeszcze przyjąć chrzest i jakąż udrękę będę odczuwał, dopóki to się nie stanie. ⁵¹ Myślisz, że przyszedłem, żeby to ustalić? pokój na ziemi? Nie, mówię ci, ale raczej podział. ⁵² Na razie, jeśli w jednym domu będzie pięć osób, to będą one podzielone: trzy przeciwko dwóm i dwie przeciwko trzem, ⁵³ Ojciec będzie poróżniony z synem, a syn z ojcem; matka z córką, a córka z matką; teściowa z synową, a synowa z teściową.» ⁵⁴ Powiedział też ludziom: «Gdy widzicie, że na zachodzie nadciąga chmura, od razu mówicie: Nadchodzi deszcz, i tak się dzieje. ⁵⁵ A gdy widzisz, że wieje wiatr południowy, mówisz: Będzie gorąco, i tak jest. ⁵⁶ Hipokryci, wiesz jak rozpoznać aspekty nieba i ziemi, Jak to możliwe, że nie rozpoznajecie czasów, w których żyjemy? ? ⁵⁷ A jakżeż to jest, że sami nie rozróżniacie, co jest słuszne? ⁵⁸ Gdy więc idziesz ze swoim przeciwnikiem przed sędzią, staraj się wyrwać z jego pościgu po drodze, aby cię nie zaciągnął przed sędziego, a sędzia nie podał cię urzędnikowi, a urzędnik nie wrzucił cię do więzienia. więzienie. ⁵⁹ Mówię ci, nie wyjdziesz stąd, dopóki nie zapłacisz ostatniego grosza.»

Łukasza 13

¹ W tym czasie przyszli niektórzy ludzie i donieśli Jezusowi, co się stało z Galilejczykami, których krew Piłat zmieszał z krwią ich ofiar. ² On im odpowiedział: «Czy myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż wszyscy inni Galilejczycy, że tak cierpieli? ³ Nie, mówię ci, ale jeśli nie pokutujesz, Wszyscy zginiecie tak jak oni. ⁴ Albo czy sądzicie, że dług owych osiemnastu, na których zwaliła się wieża w Siloe i których zabiła, był większy niż dług wszystkich innych mieszkańców Jerozolimy? ⁵Nie, mówię ci, ale jeśli nie pokutujesz, wszyscy zginiecie w ten sam sposób. » ⁶ Opowiedział też tę przypowieść: «Pewien człowiek miał drzewo figowe zasadzone w swojej winnicy. Poszedł szukać na nim owoców, ale nie znalazł., ⁷ Rzekł do winiarza: Od trzech lat przychodzę szukać owoców na tym drzewie figowym i nie znajduję. Wytnij je, bo dlaczego ziemia wydaje jałowe plony? ⁸ Winiarz odpowiedział: „Panie, zostaw go jeszcze na rok, aż go rozkopię i obłożę obornikiem”. ⁹ Być może później wyda owoce, jeśli nie, możesz je ściąć.» ¹⁰ Jezus nauczał w synagodze w szabat. ¹¹ A była tam kobieta, którą od osiemnastu lat opętał duch, który sprawił, że była słaba: była pochylona i nie mogła się wyprostować. ¹² Gdy Jezus ją zobaczył, zawołał ją i rzekł: «Kobieto, jesteś uwolniona od swojej niemocy».» ¹³ I włożył na nią ręce. A ona natychmiast wstała i wielbiła Boga. ¹⁴ Ale przełożony synagogi, oburzony, że Jezus dokonał tego uzdrowienia w szabat, odezwał się i rzekł do ludu: «Jest sześć dni, w których należy pracować. Przychodźcie więc i bądźcie uzdrawiani w te dni, a nie w dzień szabatu. ¹⁵ „Obłudniku” – odpowiedział Pan – „czyż każdy z was nie odwiązuje w szabat swego wołu lub osła od żłobu i nie wyprowadza go do wodopoju?” ¹⁶ A ta córka Abrahama, że Szatan trzymał go w więzach przez osiemnaście lat, Nie powinna zostać uwolniona z tego łańcucha w dzień szabatu.. » ¹⁷ Podczas gdy on mówił, wszyscy jego przeciwnicy byli zdumieni, a wszyscy ludzie byli zachwyceni wszystkimi wspaniałymi rzeczami, których dokonał. ¹⁸ Powiedział także: «Do czego podobne jest królestwo Boże i do czego mam je porównać? ¹⁹ Podobne jest do ziarnka gorczycy, które pewien człowiek wziął i posadził w swoim ogrodzie; wyrosło i stało się drzewem, a ptaki niebieskie gnieździły się w jego gałęziach.» ²⁰ Powiedział także: «Do czego mam porównać królestwo Boże?” ²¹ Jest to podobne do zaczynu, który kobieta bierze i miesza z trzema miarami mąki, tak że całe ciasto wyrasta.» ²² Nauczał więc przez miasta i wsie, a potem zmierzał do Jerozolimy. ²³ Ktoś Go zapytał: «Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?» Odpowiedział im: ²⁴ «Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi, gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie zdołają”. ²⁵ Gdy głowa rodziny wstanie i zamknie drzwi, jeśli jesteś na zewnątrz i zaczniesz pukać, mówiąc: Panie, otwórz nam drzwi, On ci odpowie: Nie wiem, skąd jesteś. ²⁶ Wtedy zaczniecie mówić: Jedliśmy i piliśmy w twojej obecności, i nauczałeś na naszych placach. ²⁷A On wam odpowie: Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Idźcie precz ode mnie wszyscy, którzy czynicie nieprawość. ²⁸ Wtedy będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzysz Abrahama, Izaaka, Jakuba i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie precz wyrzucisz. ²⁹ Przyjdą ludzie ze Wschodu i Zachodu, z Północy i Południa i zasiądą na uczcie w Królestwie Bożym. ³⁰ A ostatni będą pierwszymi, a pierwsi będą ostatnimi.» ³¹ Tego samego dnia przyszli do Niego faryzeusze i rzekli: «Uciekaj stąd, bo Herod chce Cię zabić».» ³² On im odpowiedział: «Idźcie i powiedzcie temu lisowi: Wypędzam złe duchy i uzdrawiam”. chorzy Dziś, jutro i trzeciego dnia skończę. ³³ Ale dziś, jutro i pojutrze muszę być w drodze, bo nie wypada, żeby prorok umierał poza Jerozolimą. ³⁴ Jerozolimo, Jerozolimo, ty, która zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie zostali posłani! Ileż razy pragnąłem zgromadzić twoje dzieci, jak kokosz gromadzi swoje pisklęta pod skrzydła, a nie chcieliście!. ³⁵ »Wasz dom jest wam pozostawiony. Powiadam wam: Nie ujrzycie Mnie już, aż nadejdzie dzień, w którym powiecie: Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie”.»

Łukasza 14

¹ Pewnego szabatu Jezus poszedł do domu jednego z przywódców faryzeuszy, aby zjeść posiłek, a oni uważnie Go obserwowali. ² A oto stał przed nim człowiek cierpiący na wodną puchlinę. ³ Jezus, przemawiając do uczonych w Piśmie i faryzeuszy, zapytał: «Czy wolno uzdrawiać w szabat?» ⁴ A oni milczeli. On zaś, ująwszy człowieka za rękę, uzdrowił go i odesłał. ⁵ Następnie zwracając się do nich, rzekł: «Który z was, jeśli jego osioł lub wół wpadnie do studni, »Czyż nie zdejmuje się go natychmiast w dzień szabatu?” ⁶ A na to wiedzieli tylko, co odpowiedzieć. ⁷ Wtedy Jezus, widząc, jak goście chętnie wybierali sobie najlepsze miejsca, opowiedział im tę przypowieść: ⁸«Kiedy cię ktoś zaprosi na ucztę weselną, nie zajmuj pierwszego miejsca, aby się nie znalazł ktoś znakomitszy od ciebie”. ⁹ A ten, który was obu zaprosił, niech nie przyjdzie i nie powie wam: Ustąpcie mu miejsca, a wy nie zabierajcie ze wstydem ostatniego miejsca. ¹⁰ Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu, żeby gdy przyjdzie ten, który cię zaprosił, powiedział ci: „Przyjacielu, przesiądź się wyżej!”. Wtedy spotka cię zaszczyt wobec gości. ¹¹ Bo kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony. ¹² Powiedział też do tego, który Go zaprosił: «Gdy wydajesz obiad albo wieczerzę, nie zapraszaj swoich przyjaciół ani braci, ani krewnych, ani bogatych sąsiadów, żeby cię i oni nie zaprosili i nie odwdzięczyli się tym, cośmy od ciebie przyjęli. ¹³ Lecz gdy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych, ¹⁴ I będziesz się cieszył, że nie mogą ci się odwdzięczyć, bo tobie odpłacą. zmartwychwstanie sprawiedliwi ludzie.» ¹⁵ Jeden ze współbiesiadników, usłyszawszy te słowa, rzekł do Jezusa: «Błogosławiony, kto będzie uczestniczył w uczcie w królestwie Bożym».» ¹⁶ Jezus mu odpowiedział: «Pewien człowiek wyprawił wielką ucztę i zaprosił wielu ludzi. ¹⁷ Podczas posiłku wysłał sługę, aby powiedział gościom: Przyjdźcie, bo wszystko jest już gotowe. ¹⁸ I wszyscy jednogłośnie zaczęli przepraszać. Pierwszy powiedział do niego: Kupiłem ziemię i muszę ją obejrzeć, proszę o wybaczenie. ¹⁹ Drugi powiedział: Kupiłem pięć par wołów i zamierzam je wypróbować, proszę o wybaczenie. ²⁰ Inny powiedział: Właśnie się ożeniłem i dlatego nie mogę jechać. ²¹ Sługa wrócił i opowiedział o tym swemu panu. Wtedy rozgniewany gospodarz rzekł do swego sługi: „Wyjdź szybko na ulice i zaułki miasta i przyprowadź tu”. biedni, kaleki, niewidomi i chromi. ²² Sługa rzekł: „Panie, stało się, jak rozkazałeś, a jeszcze jest miejsce”. ²³ Pan powiedział do sługi: Idź ścieżkami i żywopłotami, a te, które znajdziesz,, zmusić ich do wejścia, aby mój dom był pełen. ²⁴ Bo powiadam wam: Żaden z tych mężów, którzy są zaproszeni, nie skosztuje mojej uczty.» ²⁵ A gdy szedł z Nim wielki tłum, odwrócił się i rzekł do nich: ²⁶ «Jeśli ktoś przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, a nawet swego życia, nie może być moim uczniem. ²⁷ Kto nie dźwiga swego krzyża, a idzie za Mną, nie może być moim uczniem. ²⁸ Bo któryż z was, zamierzając zbudować wieżę, nie usiądzie najpierw i nie obliczy kosztów, a także nie sprawdzi, czy ma na jej wykończenie? ²⁹ Z obawy, że po założeniu fundamentów budowli nie zdoła jej dokończyć i że wszyscy, którzy by na nią patrzyli, zaczęliby z Niego drwić, ³⁰ mówiąc: Ten człowiek zaczął budować i nie zdołał dokończyć. ³¹ Albo który król, jeśli ma to zrobić? wojna Czyż inny król nie usiądzie najpierw i nie zastanowi się, czy może z dziesięcioma tysiącami ludzi stawić czoła wrogowi, który nadchodzi, aby go zaatakować z dwudziestoma tysiącami? ³² Jeżeli nie może tego zrobić, gdy ten jest jeszcze daleko, wysyła do niego poselstwo w celu negocjacji. pokój. ³³ Tak więc, jeśli ktoś z was nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem. ³⁴ Sól jest dobra, ale jeśli sól straci swój smak, jak możemy jej go przywrócić? ³⁵ Bezużyteczne dla gleby i nawozu, wyrzuca się je. Kto ma uszy, niech słucha.

Łukasza 15

¹ Wszyscy celnicy i rybacy Podeszli do Jezusa, aby Go słuchać. ² Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie, mówiąc: «Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi».» ³ Potem opowiedział im następującą przypowieść: ⁴ «Któż z was, mając sto owiec, jeśli jedną z nich zgubi, nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie pójdzie za zaginioną, aż ją znajdzie?” ⁵ A gdy ją znalazł, z radością wziął ją na ramiona, ⁶ A po powrocie do domu zwołuje przyjaciół i sąsiadów i mówi do nich: Radujcie się ze mną, bo znalazłem owcę moją, która zaginęła. ⁷ Więc mówię ci, W niebie będzie większa radość z jednego grzesznika, który się nawraca., niż dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują pokuty. ⁸ Albo która kobieta, mając dziesięć drachm, jeśli zgubi jedną drachmę, nie zapala lampy, nie wymiata domu i nie szuka starannie, aż ją znajdzie? ⁹ A gdy ją znalazła, zwołała przyjaciół i sąsiadów i rzekła do nich: Radujcie się ze mną, bo znalazłem drachmę, którą zgubiłem. ¹⁰ Więc mówię ci, że są radość z przodu aniołowie od Boga za jednego grzesznika, który się nawraca».» ¹¹ Powiedział także: «Pewien człowiek miał dwóch synów. ¹² Młodszy syn rzekł do ojca: „Ojcze, daj mi część majątku, która mi przypada”. Ojciec więc podzielił majątek między nich. ¹³ Kilka dni później najmłodszy syn, zabrawszy wszystko co miał, wyjechał do dalekiego kraju i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozpustnie. ¹⁴ Gdy wydał wszystko, kraj nawiedził wielki głód i zaczął odczuwać niedostatek. ¹⁵ Poszedł więc i oddał się na służbę pewnemu mieszkańcowi owej krainy, a ten wysłał go do swego domu na wieś, aby pasł świnie. ¹⁶ Chciał napełnić swój żołądek strąkami, którymi karmiły się świnie, ale nikt mu ich nie dał. ¹⁷Wtedy oprzytomniał i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu umieram. ¹⁸ Wstanę i pójdę do mego ojca i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw niebu i przeciw tobie., ¹⁹ Już nie zasługuję na miano twojego syna: traktuj mnie jak jednego ze swoich pracowników. ²⁰ Wstał więc i poszedł do ojca. A gdy był jeszcze daleko, ojciec go zobaczył i wzruszony do głębi, podbiegł, rzucił mu się na szyję i obsypał go pocałunkami. ²¹ A syn rzekł do Niego: Ojcze, zgrzeszyłem przeciwko niebu i przeciwko tobie; już nie jestem godzien nazywać się Twoim synem. ²² Ale ojciec rzekł do swoich sług: Przynieście najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu pierścień na rękę i sandały na nogi. ²³ Przyprowadźcie także tuczone cielę i zabijcie je, urządzimy ucztę: ²⁴ Bo ten mój syn był umarły, a ożył; zaginął, a odnalazł się. I zaczęli się radować. ²⁵ Tymczasem starszy syn był na polu. Gdy wracał i zbliżał się do domu, usłyszał muzykę i tańce. ²⁶ Przywołał jednego ze sług i zapytał, co się stało. ²⁷ Sługa mu odpowiedział: „Twój brat przybył, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ znalazł je całe i zdrowe”. ²⁸ Lecz on rozgniewał się i nie chciał wejść. Wtedy ojciec wyszedł i zaczął się do niego modlić. ²⁹ Odpowiedział ojcu: „Przez tyle lat ci służyłem i nigdy nie sprzeciwiłem się twoim rozkazom, a ty nigdy nie dałeś mi młodego kozła, abym mógł uczcić to święto z moimi przyjaciółmi”. ³⁰ A gdy przyjdzie ów drugi syn, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, zabijasz dla niego utuczone cielę. ³¹ Ojciec rzekł do niego: Ty, mój synu, jesteś zawsze przy mnie i wszystko, co mam, jest twoje. ³² Ale musieliśmy świętować i radować się, bo ten twój brat był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się».»

Łukasza 16

¹ Jezus powiedział także swoim uczniom: «Pewien bogaty człowiek miał rządcę, którego oskarżono przed nim, że trwoni jego majątek. ² Przywołał go i rzekł: „Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twojego zarządzania, bo odtąd nie będziesz już mógł zarządzać moim majątkiem”. ³ Wtedy zarządca rzekł do siebie: „Co mam zrobić, skoro mój pan odbiera mi zarząd nad swoją własnością? Nie mam sił, by uprawiać ziemię, a żebrać się wstydzę”. ⁴ Wiem, co zrobię, żeby kiedy stracę pracę, byli ludzie, którzy przyjmą mnie do swoich domów. ⁵ Przywołał więc po kolei dłużników swego pana i zapytał pierwszego: «Ile jesteś winien mojemu panu?» ⁶ Odpowiedział: Sto baryłek ropy. Steward powiedział mu: Zanotuj to sobie, usiądź szybko i napisz pięćdziesiąt. ⁷ Potem zapytał drugiego: „A ty, ile jesteś winien?”. Ten odpowiedział: „Sto miar pszenicy”. Zarządca rzekł mu: „Weź swój rachunek i napisz osiemdziesiąt”. ⁸ A pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że postąpił umiejętnie, ponieważ dzieci tego świata są bardziej zręczne w kontaktach między sobą niż dzieci światłości. ⁹ A Ja wam powiadam: Pozyskujcie sobie przyjaciół przez bogactwo nieprawości, aby was, gdy opuścicie ten świat, przyjęto do wiecznych przybytków. ¹⁰ Kto jest wierny w małych rzeczach, i w wielkich jest wierny, a kto w małych rzeczach jest niesprawiedliwy, i w wielkich jest niesprawiedliwy. ¹¹ Jeśli więc nie byliście wierni w bogactwie niesprawiedliwości, kto powierzy ci prawdziwe aktywa ? ¹² A jeśli nie okazaliście się wierni w posiadaniu obcego, któż wam da to, co wasze? ¹³ Żaden sługa nie może służyć dwóm panom, bo albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował, albo jednemu będzie oddany, a drugim wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie.» ¹⁴ Słuchali tego także faryzeusze, którzy kochali pieniądze i naśmiewali się z Niego. ¹⁵ Jezus rzekł do nich: Wy jesteście sprawiedliwi w oczach ludzi, lecz Bóg zna wasze serca. A co uchodzi za wielkie w oczach ludzi, obrzydliwością jest w oczach Boga. ¹⁶ Prawo i Prorocy dochodzą do Jana; od czasów Jana głoszone jest królestwo Boże i wszyscy starają się do niego wejść. ¹⁷ Łatwiej niebo i ziemia przeminą, niż zniszczeje jedno hasło Prawa. ¹⁸ Każdy, kto oddala swoją żonę, a bierze inną, popełnia cudzołóstwo. I każdy, kto oddaloną przez męża bierze za żonę, popełnia cudzołóstwo. ¹⁹ Był pewien bogaty człowiek, który ubierał się w purpurę i bisior i codziennie urządzał wystawne uczty. ²⁰ U bramy jego pałacu leżał żebrak imieniem Łazarz, pokryty wrzodami, ²¹ i pragnął nasycić się okruchami, które spadły ze stołu bogacza, lecz nawet psy przychodziły lizać jego wrzody. ²² Zdarzyło się, że biedny człowiek umarł i został zaniesiony przez aniołowie na łonie Abrahama. Bogacz także umarł i został pochowany. ²³ W Hadesie, gdzie cierpiał męki, spojrzał w górę i w oddali zobaczył Abrahama, a u jego boku Łazarza., ²⁴ I zawołał: Ojcze Abrahamie, zmiłuj się nade mną i poślij Łazarza, aby umoczył koniec swego palca w wodzie i ochłodził mój język, bo strasznie cierpię z powodu tego płomienia. ²⁵ Abraham odpowiedział: Synu mój, wspomnij, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz również otrzymał swoje niedole. Teraz on tu doznaje pociechy, a ty cierpisz. ²⁶ Ponadto między nami a wami ziała na zawsze wielka przepaść, tak że ci, którzy chcieliby stąd do was przejść, nie mogą tego uczynić, a stamtąd do nas przejść nie sposób. ²⁷ A bogacz rzekł: „Proszę cię więc, ojcze, poślij Łazarza do domu mojego ojca, ²⁸ Mam bowiem pięciu braci, aby im to zaświadczyć, aby i oni nie przyszli na to miejsce męki. ²⁹ Abraham odpowiedział: Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają. ³⁰Nie, Abrahamie, ojcze nasz – odpowiedział – lecz jeśli ktoś z umarłych pójdzie do nich, to się nawrócą. ³¹ Lecz Abraham rzekł do niego: Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choć powstanie ktoś z martwych, to jednak mu nie uwierzą.»

Łukasza 17

¹ Jezus powiedział także do swoich uczniów: «Niemożliwe jest, żeby nie przyszły zgorszenia, lecz biada temu, przez którego przychodzą. ² Lepiej byłoby dla niego, aby zawieszono mu kamień młyński u szyi i wrzucono go w morze, niż żeby miał być powodem zgorszenia jednego z tych małych. ³ Uważajcie na siebie. Jeśli twój brat zgrzeszy przeciwko tobie, upomnij go, a jeśli żałuje, wybacz mu. ⁴ A nawet jeśliby siedem razy na dzień zgrzeszył przeciwko tobie i siedem razy zwrócił się do ciebie, mówiąc: »Żałuję”, przebacz mu.» ⁵ Apostołowie zwrócili się do Pana: «Przymnóż nam wiary».» ⁶ Pan odpowiedział: «Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: „Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze”, a byłaby wam posłuszna. ⁷ Któryż z was, mając sługę, który orze lub pasie owce, powie mu, gdy on wróci z pola: „Pójdź szybko i siądź do jedzenia”? ⁸ Czyż nie powie mu przeciwnie: Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił? ⁹ Czy okazuje wdzięczność temu słudze, ponieważ wykonał on to, co mu kazano? ¹⁰ Nie sądzę. Podobnie, gdy uczynisz to, co ci nakazano, powiedz: Jesteśmy bezużytecznymi sługami., zrobiliśmy to, co musieliśmy zrobić. » ¹¹ W drodze do Jerozolimy Jezus znajdował się blisko granicy Samarii i Galilei. ¹² Gdy wchodził do pewnej wioski, wyszło Mu naprzeciw dziesięciu trędowatych i trzymając się z daleka, ¹³ Podnieśli głos i powiedzieli: «Jezu, Mistrzu, zmiłuj się nad nami».» ¹⁴ Gdy ich zobaczył, powiedział: «Idźcie, pokażcie się kapłanom». A gdy szli, zostali uzdrowieni. ¹⁵ Jeden z nich, widząc, że został uzdrowiony, wrócił, wielbiąc Boga w głosie, ¹⁶ I upadłszy twarzą do stóp Jezusa, dziękował Mu. A był to Samarytanin. ¹⁷ Wtedy Jezus odezwał się i zapytał: «Czyż nie dziesięciu zostało uzdrowionych? A gdzie jest dziewięciu?” ¹⁸ Czy ten cudzoziemiec był jedynym spośród nich, który powrócił i oddał chwałę Bogu? ¹⁹ A On mu rzekł: »Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła».» ²⁰ Faryzeusze pytali Go, kiedy przyjdzie królestwo Boże, a On im odpowiedział: «Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie. ²¹ Nie powiemy: »To jest tutaj” albo „To jest tam”, bo oto królestwo Boże jest pośród was.» ²² Powiedział też do swoich uczniów: «Przyjdzie czas, kiedy zapragniecie ujrzeć choćby jeden z dni Syna Człowieczego, a nie zobaczycie. ²³ Powiedzą ci: On jest tutaj i: On jest tam, uważaj, żebyś tam nie szedł i nie biegł za nim. ²⁴ Bo jak błyskawica jaśnieje od jednego krańca nieba aż do drugiego, tak będzie z Synem Człowieczym w jego dniu. ²⁵ Ale najpierw musi wiele wycierpieć i zostać odrzuconym przez to pokolenie. ²⁶ A jak było za dni Noego, tak będzie za dni Syna Człowieczego. ²⁷ Mężczyźni jedli i pili, żenili się i za mąż wychodzili, aż do dnia, w którym Noe wszedł do arki i nadszedł potop, który ich wszystkich zniszczył. ²⁸ A jak działo się za dni Lota: jedli i pili, kupowali i sprzedawali, sadzili i budowali, ²⁹ Lecz w dniu, w którym Lot opuścił Sodomę, spadł z nieba ogień i siarka i zniszczył wszystkich: ³⁰ Tak będzie w dniu, kiedy Syn Człowieczy się objawi. ³¹ W owym dniu nikt, kto jest na dachu, a jego rzeczy osobiste są w domu, niech nie schodzi, aby je zabrać. I nikt, kto jest na polu, niech nie wraca. ³² Przypomnij sobie żonę Lota. ³³ Kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto stracił swe życie, zachowa je. ³⁴ Mówię wam, że tej nocy z dwóch osób, które będą w tym samym łóżku, jedna zostanie zabrana, a druga zostawiona., ³⁵ z dwóch kobiet, które będą razem mleć, jedna zostanie wzięta, a druga zostawiona,³⁶ dwóch mężczyzn, którzy będą na polu, jeden zostanie zabrany, a drugi zostawiony].» ³⁷ Zapytali Go: «Gdzie, Panie?» On odpowiedział: «Gdzie jest ciało, tam zgromadzą się sępy».»

Łukasza 18

¹ Opowiedział im inną przypowieść, aby pokazać, że zawsze należy się modlić i nigdy nie ustawać. ² Powiedział: «W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie interesował się ludźmi. ³ A w tym mieście żyła pewna wdowa, która przychodziła do Niego i prosiła: «Wymierz mi sprawiedliwość przeciwko mojemu przeciwnikowi». ⁴I długo nie chciał, ale potem powiedział sobie: choćbym Boga się nie bał i nie zależało mi na ludziach, ⁵ Ponieważ jednak ta wdowa mnie naprzykrza, oddam jej sprawiedliwość, aby mnie więcej nie prześladowała. ⁶ „Posłuchajcie” – dodał Pan – „co mówi ten niesprawiedliwy sędzia”. ⁷ A Bóg nie wymierzył sprawiedliwości swoim wybranym, którzy wołają do niego dniem i nocą, i zwlekał z ich wymierzeniem. ? ⁸ Mówię ci, Wkrótce wymierzy im sprawiedliwość. Ale czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?» ⁹ Opowiedział tę przypowieść jeszcze raz, tym razem ludziom przekonanym o własnej doskonałości i pełnym pogardy dla innych: ¹⁰ «Dwóch ludzi przyszło do świątyni, żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik. ¹¹ Faryzeusz stanął i tak w sobie się modlił: Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak inni ludzie, złodzieje, oszuści i cudzołożnicy, ani też jak ten celnik. ¹² Poszczę dwa razy w tygodniu i oddaję dziesięcinę ze wszystkich swoich dochodów.» ¹³ Celnik zaś stał z daleka i nie śmiał nawet oczu podnieść ku niebu, lecz bił się w piersi i mówił: Boże, zmiłuj się nade mną, grzesznikiem. ¹⁴ Mówię ci, Poszedł do domu usprawiedliwiony., a nie tamto. Bo kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony».» ¹⁵ Ludzie także przynosili do Niego swoje dzieci, żeby je dotknął. Lecz uczniowie Jego, widząc to, zaczęli ich gromić. ¹⁶ Jezus zaś przywołał dzieci i rzekł im: Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie i nie przeszkadzajcie im, albowiem do takich należy królestwo Boże. ¹⁷ Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego.» ¹⁸ Wtedy jeden z przywódców zapytał Go: «Dobry Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?» ¹⁹ Jezus mu odpowiedział: «Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg”. ²⁰ Znasz przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, czcij swego ojca i matkę.» ²¹ Odpowiedział: «Przestrzegałem tego wszystkiego od młodości».» ²² Jezus, usłyszawszy tę odpowiedź, rzekł do niego: «Jednego ci jeszcze brakuje. Sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną».» ²³ Lecz gdy usłyszał te słowa, zasmucił się, bo był bardzo bogaty. ²⁴ Widząc, że zasmucił się, Jezus rzekł: Jakże trudno tym, którzy mają dostatki, wejść do królestwa Bożego. ²⁵ Zaiste, łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego.» ²⁶ Ci, którzy Go słuchali, rzekli: «Któż więc może być zbawiony?» ²⁷ On odpowiedział: «Co niemożliwe jest u ludzi, możliwe jest u Boga».» ²⁸ Pierre powiedział wtedy: «Widzisz, zostawiliśmy wszystko i poszliśmy za tobą».» ²⁹ Powiedział im: «Zaprawdę, powiadam wam: Nikt nie opuści domu, rodziców, braci, żony lub dzieci dla królestwa Bożego., ³⁰ nie otrzymawszy wiele więcej w tym wieku ani w przyszłym – życia wiecznego».» ³¹ Wtedy Jezus wziął Dwunastu na bok i rzekł do nich: «Idziemy do Jerozolimy i spełni się wszystko, co napisali prorocy o Synu Człowieczym. ³² Zostanie wydany w ręce pogan, wyszydzony, znieważony i opluwany., ³³ A gdy Go ubiczują, zabiją Go, ale On trzeciego dnia zmartwychwstanie.» ³⁴ Lecz oni nic z tego nie rozumieli; był to dla nich ukryty język, którego znaczenia nie pojmowali. ³⁵ Gdy Jezus zbliżał się do Jerycha, zdarzyło się, że niewidomy człowiek siedział przy drodze i żebrał o jałmużnę. ³⁶ Słysząc, że obok niego przechodzi wiele osób, zapytał, co to jest. ³⁷ Powiedzieli mu: «Jezus z Nazaretu przechodzi».» ³⁸ I natychmiast zawołał: Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!« ³⁹ Ci, którzy szli na przedzie, próbowali go uciszyć. Lecz on wołał jeszcze głośniej: «Synu Dawida, ulituj się nade mną!» ⁴⁰ Wtedy Jezus zatrzymał się i rozkazał przyprowadzić go do siebie. A gdy niewidomy podszedł, zapytał go: ⁴¹ «Co chcesz, abym dla ciebie uczynił?» Powiedział: «Panie, to widzę. » ⁴²A Jezus rzekł do niego: Oto twoja wiara cię uzdrowiła.« ⁴³ Natychmiast Go ujrzał i poszedł za Nim, wielbiąc Boga. A cały lud, widząc to, oddał chwałę Bogu.

Łukasza 19

¹ Jezus wszedł do Jerycha i przechodził przez miasto. ² A był pewien człowiek, imieniem Zacheusz, zwierzchnik celników i człowiek bogaty, ³ Chciał zobaczyć, kim jest Jezus, ale nie mógł tego zrobić z powodu tłumu, gdyż był niskiego wzrostu. ⁴ Pobiegł więc naprzód i wspiął się na platan, aby go zobaczyć, ponieważ musiał tamtędy przechodzić. ⁵ Gdy Jezus przybył na to miejsce, spojrzał w górę i widząc go, rzekł do niego: «Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu».» ⁶ Zacheusz zbiegł pospiesznie na dół i powitał Go z radością. ⁷ Widząc to, wszyscy zaczęli szemrać, mówiąc: «Poszedł do grzesznika».» ⁸ Lecz Zacheusz stanął przed Panem i rzekł: «Panie, oto połowę swego majątku rozdaję ubogim, a jeśli kogo w czym skrzywdziłem, zwracam poczwórnie».» ⁹ Jezus rzekł do niego: «Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, gdyż i ten człowiek jest synem Abrahama. ¹⁰ Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło.» ¹¹ Gdy słuchali tej mowy, opowiedział przypowieść, gdyż był blisko Jerozolimy i ludzie myśleli, że królestwo Boże wkrótce się objawi. ¹² Powiedział: «Pewien człowiek szlachetnego rodu udał się do odległego kraju, aby objąć tron, a następnie powrócić. ¹³ Przywołał dziesięciu swoich sług, dał im dziesięć min i rzekł do nich: Używajcie ich dobrze, aż wrócę. ¹⁴ Lecz jego współobywatele nienawidzili go i wysłali za nim posłańców, mówiąc: »Nie chcemy, żeby ten człowiek nad nami panował”.» ¹⁵ Gdy powrócił po objęciu tronu, wezwał sługi, którym dał pieniądze, aby się dowiedzieć, jaki zysk każdy z nich osiągnął. ¹⁶ Pierwszy przyszedł i powiedział: Panie, twoja kopalnia zyskała dziesięć nowych kopalni. ¹⁷ Rzekł mu: Dobrze, sługo dobry! Ponieważ byłeś wierny w małym, będziesz miał władzę nad dziesięcioma miastami. ¹⁸ Drugi przyszedł i powiedział: Panie, twoja kopalnia wydobyła pięć nowych kopalń. ¹⁹ „Ty też” – powiedział mu – „rządź pięcioma miastami”. ²⁰ Potem przyszedł jeszcze ktoś inny i rzekł: Panie, oto twoja mina, którą schowałem w tkaninie jako zastaw. ²¹ Bo się ciebie bałem, bo jesteś człowiekiem twardym: bierzesz, czego nie położyłeś, i żniesz, czego nie posiałeś. ²² Król odpowiedział: „Osądzę cię według twoich własnych słów, niegodziwy sługo! Wiedziałeś, że jestem człowiekiem surowym, biorę to, czego nie położyłem, i zbieram to, czego nie posiałem”., ²³ Czemu nie wpłaciłeś moich pieniędzy do banku? A kiedy wrócę, wypłacę je z odsetkami. ²⁴ I rzekł do tych, którzy tam byli: «Zabierzcie mu tę minę i dajcie temu, który ma dziesięć». ²⁵ „Panie” – powiedzieli mu – „on ma dziesięciu”. ²⁶ Powiadam wam: Każdemu, kto ma, będzie dodane; a temu, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma. ²⁷ A tych ludzi, którzy mnie nienawidzą i nie chcą, żebym był ich królem, przyprowadźcie tutaj i zabijcie w mojej obecności.» ²⁸ Po tych słowach Jezus ruszył naprzód, zmierzając do Jerozolimy. ²⁹ Gdy Jezus zbliżył się do Betfage i Betanii, do góry zwanej Oliwną, wysłał dwóch spośród swoich uczniów, ³⁰ mówiąc: «Idźcie do wsi naprzeciwko. Gdy do niej wejdziecie, znajdziecie uwiązanego osła, na którym jeszcze żaden człowiek nie siedział. Odwiążcie go i przyprowadźcie tutaj. ³¹ A jeśli ktoś cię zapyta, dlaczego je rozwiązujesz, odpowiesz: Ponieważ Pan tego potrzebuje.» ³² Wysłani poszli i znaleźli wszystko tak, jak im powiedział Jezus. ³³ Gdy odwiązywali osła, jego właściciele zapytali ich: «Dlaczego odwiązujecie tego osła?» ³⁴ Odpowiedzieli: «Ponieważ Pan tego potrzebuje».» ³⁵ I przyprowadzili go do Jezusa, a Jezusowi, zarzuciwszy na niego swe płaszcze, kazali na niego wsiąść. ³⁶ Gdy przejeżdżał, ludzie rozkładali swoje płaszcze na drodze. ³⁷ Gdy zbliżał się do zejścia z Góry Oliwnej, cała rzesza uczniów, pełna radości, zaczęła głośno wielbić Boga za wszystkich cuda które widzieli. ³⁸ «Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie» – mówili. „Pokój w niebie i chwała na wysokościach”.» ³⁹ Wtedy niektórzy faryzeusze z tłumu rzekli do Jezusa: «Nauczycielu, zabroń tego swoim uczniom».» ⁴⁰ On odpowiedział: «Powiadam wam, jeśli oni będą milczeć, kamienie wołać będą».» ⁴¹ A gdy się przybliżył i ujrzawszy Jerozolimę, zapłakał nad nią i rzekł: ⁴² «Gdybyś i ty wiedział, przynajmniej w tym dniu, który ci jest dany, co przyniosłoby ci pokój. Ale teraz te rzeczy są zakryte przed twoimi oczami.. ⁴³ Przyjdą na ciebie dni, gdy twoi wrogowie otoczą cię okopami, będą cię oblegać i naciskać na ciebie ze wszystkich stron., ⁴⁴ Wytrącą z równowagi ciebie i dzieci w twoim łonie, i nie zostawią kamienia na kamieniu w twoich murach za to, że nie poznałoś czasu nawiedzenia twojego.» ⁴⁵ Wszedłszy do świątyni, zaczął wypędzać tych, którzy tam kupowali i sprzedawali, ⁴⁶ mówiąc im: «Napisano: Mój dom jest domem modlitwy, a wy zamieniliście go w jaskinię zbójców.. » ⁴⁷ Jezus spędzał dni nauczając w świątyni. A arcykapłani, uczeni w Piśmie i dostojnicy usiłowali Go zgładzić., ⁴⁸ Ale nie wiedzieli, co robić dalej, bo wszyscy ludzie słuchali i chłonęli każde jego słowo.

Łukasz 20

¹ Pewnego dnia, gdy Jezus nauczał lud w świątyni i głosił dobrą nowinę, przybyli arcykapłani i uczeni w Piśmie ze starszymi, ² i rzekł do niego: Powiedz nam, jaką władzą to czynisz albo kto ci dał tę władzę?« ³ Jezus im odpowiedział: «Ja także mam do was pytanie. Odpowiedzcie mi”. ⁴Czy chrzest Jana pochodził z nieba czy od ludzi?» ⁵ Oni zaś rozważali to między sobą: «Jeśli odpowiemy: Z nieba, to On nam powie: Dlaczego nie uwierzyliście w Niego?» ⁶ A jeśli odpowiemy: »Mężowie”, cały tłum nas ukamienuje, bo są przekonani, że Jan był prorokiem.» ⁷ Odpowiedzieli więc, że nie wiedzą, skąd pochodzi. ⁸ «A ja wam nie powiem, jaką władzą to czynię» – rzekł im Jezus.» ⁹ Potem zaczął opowiadać ludowi tę przypowieść: «Pewien człowiek zasadził winnicę, wydzierżawił ją dzierżawcom, a potem wyjechał na dłuższy czas do obcego kraju. ¹⁰ Gdy nadszedł czas, wysłał sługę do rolników, aby dał mu część owoców winnicy. Lecz oni go pobili i odesłali z pustymi rękami. ¹¹ Wysłał jeszcze jednego sługę, ale i tego pobili i potraktowali niegodnie, więc odesłali go z pustymi rękami. ¹² Wysłał trzeciego, ale dzierżawcy również go zranili i wyrzucili. ¹³ Wtedy właściciel winnicy rzekł do siebie: »Co mam zrobić? Poślę mojego ukochanego syna; może, gdy go zobaczą, uszanują go”.» ¹⁴ Lecz rolnicy, zobaczywszy go, mówili między sobą: „To jest dziedzic, zabijmy go, a dziedzictwo stanie się nasze”. ¹⁵ I wyrzuciwszy go z winnicy, zabili. Cóż więc uczyni im właściciel winnicy? ¹⁶ Przyjdzie i wytraci tych rolników, a winnicę swoją odda innym. Gdy to usłyszeli, zawołali: »Nie daj Boże!« ¹⁷ Lecz Jezus, spojrzawszy na nich uważnie, rzekł: «Cóż więc znaczy to słowo w Piśmie: Kamień, który odrzucili budujący, stał się kamieniem węgielnym?” ¹⁸ Każdy, kto upadnie na ten kamień, rozbije się, a na kogo on spadnie, zostanie zmiażdżony.» ¹⁹ Arcykapłani i uczeni w Piśmie chcieli jak najszybciej pojmać Jezusa, lecz powstrzymał ich strach przed ludem. Wiedzieli bowiem, że Jezus opowiedział tę przypowieść przeciwko nim. ²⁰ Dlatego też bacznie go obserwowali i wysłali szpiegów, udających sprawiedliwych, aby przyłapać go na słowach, a tym samym oddać go pod władzę i władzę namiestnika. ²¹ Ludzie ci zadawali Mu takie pytania: «Nauczycielu, wiemy, że przemawiasz i nauczasz uczciwie i bezstronnie, ale drogi Bożej nauczasz w prawdzie. ²² Czy wolno nam płacić daninę Cezarowi, czy nie?» ²³ Jezus, poznawszy ich podstępność, rzekł do nich: «Czemu Mnie wystawiacie na próbę? ²⁴ »Pokażcie mi denara. Czyj wizerunek i imię nosi?« Odpowiedzieli mu: »Cezara”.» ²⁵ I rzekł im: Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga.« ²⁶ Dzięki temu nie mogli przyłapać go na żadnym słowie, jakie wypowiadał wobec ludu, a podziwiając jego odpowiedź, pozostali w milczeniu. ²⁷ Niektórzy saduceusze, którzy zaprzeczają zmartwychwstanie, Następnie podeszli do niego i zadali mu pytanie: ²⁸ «Nauczycielu” – rzekli do Niego – „Mojżesz dał nam takie prawo: Jeśli ktoś umrze i nie będzie miał dzieci, jego brat niech weźmie za żonę jego żonę i wzbudzi potomstwo swemu bratu. ²⁹ Było wtedy siedmiu braci, pierwszy z nich wziął żonę i zmarł bezdzietnie. ³⁰ Drugi mężczyzna ożenił się z żoną i również zmarł bezdzietnie., ³¹ Trzeci ją zabrał, a potem pozostali siedmioro poszli w jego ślady i zmarli, nie zostawiając po sobie dzieci. ³² Po nich wszystkich zmarła także kobieta. ³³ Który zatem w czasie zmartwychwstanie, »Czy będzie tą kobietą, jaką była ze wszystkich siedmiu?” ³⁴ Jezus im powiedział: «Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą, ³⁵ ale ci, którzy okazali się godni, by uczestniczyć w przyszłym wieku i w zmartwychwstanie spośród zmarłych, nie bierzcie żon i nie miejcie mężów, ³⁶ Nie mogą już umrzeć, ponieważ są jak aniołowie i że są synami Bożymi, będąc synami Bożymi zmartwychwstanie. ³⁷ A że umarli zmartwychwstają, to właśnie Mojżesz objawił w opowieści o krzewie gorejącym, nazywając Pana Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. ³⁸ Ale On nie jest Bogiem umarłych, ale żyjący ludzie, »Bo wszyscy żyją przed Nim”.» ³⁹ Niektórzy z uczonych w Piśmie, zabierając głos, rzekli do Niego: Nauczycielu, dobrze powiedziałeś.« ⁴⁰ I nie śmieli już zadawać mu żadnych pytań. ⁴¹ Jezus im odpowiedział: «Jakżeż może ktoś powiedzieć, że Mesjasz jest synem Dawida? ⁴² Sam Dawid powiedział w Księga Psalmów Pan rzekł do mojego Pana: Siądź po mojej prawicy, ⁴³ dopóki nie uczynię twoich wrogów podnóżkiem dla twoich stóp. ⁴⁴ Dawid nazywa Go Panem, więc jak może być Jego synem?» ⁴⁵ Gdy wszyscy ludzie Go słuchali, rzekł do swoich uczniów: ⁴⁶ «Strzeżcie się uczonych w Piśmie, którzy chętnie chodzą w długich szatach, lubią pozdrawiać się na placach publicznych, pierwsze miejsca w synagogach i pierwsze miejsca na ucztach. ⁴⁷ Ci, którzy objadają domy wdów i ostentacyjnie modlą się, poniosą surowszy wyrok.»

Łukasza 21

¹ Jezus, spojrzawszy w górę, zobaczył bogaczy wrzucających swe ofiary do skarbony. ² Zobaczył też bardzo biedną wdowę, która wrzuciła do niej dwie małe monety., ³ I rzekł: Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich innych. ⁴ Wszyscy bowiem ludzie składali Bogu ofiarę ze swego zbytku, ta zaś kobieta ze swego ubóstwa dała wszystko, co miała na utrzymanie.» ⁵ Niektórzy mówili, że świątynia była ozdobiona pięknymi kamieniami i bogatymi ofiarami. Jezus powiedział: ⁶ «Nadejdą dni, gdy ze wszystkiego, na co tu patrzysz, Nie zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie został przewrócony.. » ⁷ Zapytali Go więc: «Nauczycielu, kiedy to nastąpi i jaki będzie znak, że już wkrótce się to stanie?» ⁸ Jezus odpowiedział: «Strzeżcie się, abyście nie zostali zwiedzeni. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: Ja jestem Mesjaszem, a czas jest bliski. Nie chodźcie za nimi”. ⁹ A gdy usłyszycie o wojnach i powstaniach, nie bójcie się. To musi się najpierw stać, ale koniec nie nadejdzie szybko.» ¹⁰ Potem rzekł do nich: Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. ¹¹ Będą wielkie trzęsienia ziemi, zarazy i głód w różnych miejscach, a na niebie pojawią się przerażające zjawiska i niezwykłe znaki. ¹² Lecz przed tym wszystkim podniosą na was ręce i będą was prześladować. Wlec was do synagog i więzień oraz wodzić do królów i namiestników z powodu mojego imienia. ¹³ To wam się przydarzy, abyście mogli świadczyć o Mnie. ¹⁴ Dlatego też podkreślcie, że nie należy z góry planować obrony., ¹⁵ Ja bowiem dam wam mowę i mądrość, na którą żaden z waszych wrogów nie będzie mógł odpowiedzieć ani się oprzeć. ¹⁶ Zdradzą was nawet wasi rodzice, wasi bracia, wasi krewni i wasi przyjaciele, i wielu z was skazani zostanie na śmierć. ¹⁷ Wszyscy będziecie znienawidzeni z powodu mojego imienia. ¹⁸ Jednak nie spadnie Ci ani jeden włos z głowy, ¹⁹ przez twoją konsekwencję, zbawicie swoje dusze. ²⁰ Ale gdy zobaczysz wojska oblegające Jerozolimę,, Wiedzcie więc, że jego spustoszenie jest bliskie. ²¹ Ci, którzy są w Judei, niech uciekają w góry; ci, którzy są w mieście, niech z niego wyjdą; a ci, którzy są na wsi, niech do niego nie wchodzą. ²² Albowiem będą to dni kary, aby się wypełniło wszystko, co jest napisane. ²³ Biada ciężarnym i karmiącym w owych dniach, bo wielki ucisk będzie na ziemi i wielki gniew przeciwko tym ludziom. ²⁴ Zginą od ostrza miecza, zostaną uprowadzeni do niewoli u wszystkich narodów, a Jerozolima będzie deptana przez pogan, aż czasy pogan się dopełnią. ²⁵ I będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi narody będą drżeć i trwożyć się z powodu szumu i huku morza. ²⁶ Ludzie więdną ze strachu, oczekując tego, co ma przyjść na całą ziemię, bo moce niebios zostaną wstrząśnięte. ²⁷ Następnie ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłoku z wielką mocą i wielką chwałą. ²⁸ Kiedy te rzeczy zaczną się dziać, wyprostujcie się i podnieście głowy, ponieważ wasze wyzwolenie jest bliskie.» ²⁹ I powiedział im takie porównanie: «Spójrzcie na drzewo figowe i na wszystkie drzewa: ³⁰ Gdy tylko zaczną rosnąć, sami wiecie, po samym ich widoku, że lato jest już blisko. ³¹ Podobnie, kiedy widzisz, że dzieją się takie rzeczy, Wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże.. ³² Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko spełni. ³³ Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą. ³⁴ Uważajcie, aby serca wasze nie były obciążone hulankami, pijaństwem i troskami doczesnymi, a ten dzień nie zaskoczy was nagle jak potrzask., ³⁵ bo spadnie ona jak sieć na wszystkich, którzy zamieszkują powierzchnię całej ziemi. ³⁶ Dlatego czuwajcie i módlcie się nieustannie., abyście mogli uniknąć wszystkich nieszczęść, jakie nadejdą, i stanąć przed Synem Człowieczym. ³⁷ W ciągu dnia Jezus nauczał w świątyni, a na noc opuszczał ją na górze zwanej Oliwną. ³⁸ A cały lud już od rana przychodził do Niego do świątyni, aby Go słuchać.

Łukasza 22

¹ Zbliżało się święto Przaśników, zwane Paschą., ² A arcykapłani i uczeni w Piśmie szukali sposobu, jak by Jezusa zgładzić, gdyż bali się ludu. ³ Wtedy szatan wszedł w Judasza, zwanego Iskariotą, jednego z Dwunastu, ⁴ i poszedł naradzić się z książętami kapłanów i urzędnikami, jak Go im wydać. ⁵ Oni, pełni radości, obiecali dać mu pieniądze. ⁶ Wziął sprawy w swoje ręce i szukał dogodnej okazji, aby wydać im Jezusa tak, aby tłum się o tym nie dowiedział. ⁷ Potem nadszedł dzień Przaśników, kiedy należało złożyć w ofierze baranka paschalnego. ⁸ Jezus posłał Piotra i Jana z poleceniem: «Idźcie i przygotujcie nam Paschę».» ⁹ Zapytali go: «Gdzie mamy to przygotować?» ¹⁰ On im odpowiedział: Gdy wejdziecie do miasta, spotkacie człowieka, który niesie dzban wody. Idźcie za nim do domu, do którego wejdzie, ¹¹ i powiesz gospodarzowi tego domu: Nauczyciel pyta cię: Gdzie jest izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami? ¹² I pokaże ci dużą, umeblowaną komnatę: przygotuj tam, co będzie potrzebne.» ¹³ Poszli, znaleźli wszystko tak, jak im powiedział, i przygotowali Paschę. ¹⁴ Gdy nadeszła pora, Jezus i dwunastu Apostołów zasiedli do posiłku., ¹⁵ I rzekł do nich: Gorąco pragnąłem spożyć tę Paschę z wami, zanim będę cierpiał. ¹⁶ Albowiem powiadam wam: Nie będę już spożywał jej, aż nastąpi Pascha w królestwie Bożym.» ¹⁷ Następnie wziął kielich, odmówił modlitwę dziękczynną i rzekł: «Weźcie i podzielcie między siebie. ¹⁸ Albowiem powiadam wam: Nie będę już pił z owocu winnego krzewu, aż przyjdzie królestwo Boże.» ¹⁹ Potem wziął chleb, odmówił modlitwę dziękczynną, połamał go i dał im, mówiąc: «To jest Ciało moje, które za was będzie wydane. To czyńcie na moją pamiątkę».» ²⁰ To samo uczynił z kielichem po wieczerzy, mówiąc: «Ten kielich to nowe przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana. ²¹ Jednakże tutaj jest ręka tego, który mnie zdradził, przy tym stole ze mną. ²² Jeśli chodzi o Syna Człowieczego, to pójdzie on według postanowienia, lecz biada człowiekowi, przez którego będzie wydany!» ²³ I zaczęli uczniowie pytać jeden drugiego, który z nich ma to uczynić. ²⁴Powstał też między nimi spór o to, który z nich powinien być uważany za największego. ²⁵ Jezus im odpowiedział: Królowie narodów sprawują nad nimi władzę, a ci, którzy nad nimi przewodzą, nazywani są dobroczyńcami. ²⁶ Wy zaś nie tak postępujcie, lecz największy między wami niech będzie jak najmniejszy, a ten, który przewodzi, jak ten, który służy. ²⁷ Bo kto jest większy? Ten, kto siedzi za stołem, czy ten, kto służy? Czyż nie ten, kto siedzi za stołem? Ja zaś jestem pośród was jak ten, kto służy. ²⁸ Pozostałeś ze mną w moich próbach, ²⁹ A Ja przygotowuję wam królestwo, jak i mój Ojciec przygotował je dla mnie., ³⁰ Abyście mogli jeść i pić przy moim stole w moim królestwie i zasiadać na tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela.» ³¹ A Pan rzekł: Szymonie, Szymonie, oto szatan domagał się, żeby was przesiać jak pszenicę, ³² Ja zaś modliłem się za ciebie, aby nie ustała twoja wiara. Ty zaś, nawróciwszy się, utwierdzaj swoich braci. ³³ „Panie” – powiedział do Niego Piotr – „jestem gotów pójść z Tobą i w Tobie” więzienie i na śmierć.» ³⁴ Jezus mu odpowiedział: «Powiadam ci, Piotrze, nie zapieje dziś kogut, aż ty trzy razy wyprzesz się, że Mnie znasz».» ³⁵ Powiedział też do swoich uczniów: «Czy brakowało wam czego, kiedy was posłałem bez trzosa, bez torby podróżnej i bez sandałów?» «Niczego» – odpowiedzieli mu. ³⁶ Dodał: «Ale teraz, kto ma trzos, niech go zabierze, i kto ma torbę, tak samo; a kto nie ma miecza, niech sprzeda swój płaszcz i kupi. ³⁷ Bo powiadam wam, że musi się na mnie wypełnić ten fragment Pisma: »Zaliczony został do przestępców”. To bowiem, co mnie dotyczy, zbliża się ku końcowi.» ³⁸ Powiedzieli Mu: «Panie, tu są dwa miecze». On odpowiedział: «To wystarczy».» ³⁹ Wyszedłszy, udał się według swego zwyczaju na Górę Oliwną, a poszli za Nim Jego uczniowie. ⁴⁰ Gdy przybył na miejsce, rzekł do nich: «Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie».» ⁴¹ Potem odszedł od nich na odległość rzutu kamieniem, uklęknął i modlił się:, ⁴² mówiąc: «Ojcze, jeśli chcesz, oddal ode mnie ten kielich. Wszakże nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie».» ⁴³ Wtedy ukazał mu się anioł z nieba i umocnił go. ⁴⁴ A będąc pogrążony w męce, jeszcze gorliwiej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople krwi, spływające na ziemię. ⁴⁵ Po modlitwie wstał i przyszedł do uczniów, których zastał śpiących ze smutku. ⁴⁶ I rzekł do nich: «Czemu śpicie? Wstańcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie».» ⁴⁷ Gdy jeszcze mówił, pojawiła się grupa ludzi, a na jej czele szedł Judasz, jeden z Dwunastu. Podszedł do Jezusa, aby Go pocałować. ⁴⁸ A Jezus rzekł do niego: Judaszu, pocałunkiem zdradzasz Syna Człowieczego.« ⁴⁹ Ci, którzy byli z Jezusem, widząc, na co się zanosi, rzekli do Niego: «Panie, czy mamy uderzyć mieczem?» ⁵⁰I jeden z nich uderzył sługę arcykapłana i odciął mu prawe ucho. ⁵¹ Ale Jezus powiedział: «Zostań tam». I dotknął ucha tego człowieka i uzdrowił go. ⁵² Potem zwrócił się do książąt kapłanów, do dowódców świątyni i do starszych, którzy przyszli, aby Go pojmać, i rzekł do nich: «Wyruszyliście jak rozbójnicy, z mieczami i kijami. ⁵³ »Codziennie byłem z wami w świątyni, a nie podnieśliście na mnie ręki. Lecz to jest wasza godzina i władza ciemności”.» ⁵⁴ Pochwyciwszy Go, poprowadzili i zaprowadzili do domu arcykapłana, a Piotr szedł z daleka. ⁵⁵ Rozpalili więc ogień na środku dziedzińca i usiedli wokół niego, a Piotr usiadł także wśród nich. ⁵⁶ Służąca, która zobaczyła go siedzącego przy ogniu, przyjrzała mu się uważnie i rzekła: «Ten człowiek też był z nim».» ⁵⁷ Lecz Piotr zaparł się Jezusa, mówiąc: «Kobieto, nie znam Go».» ⁵⁸Niedługo potem zobaczył go inny mężczyzna i powiedział: «Jesteś jednym z nich». Piotr odpowiedział: «Człowieku, ja nie».» ⁵⁹ Minęła godzina, gdy inny mężczyzna zaczął mówić z przekonaniem: «Z pewnością i ten człowiek był z Nim, bo pochodzi z Galilei».» ⁶⁰ Piotr odpowiedział: «Człowieku, nie wiem, co masz na myśli». I zaraz, gdy on jeszcze mówił, kogut zapiał. ⁶¹ A Pan obrócił się i spojrzał na Piotra, a Piotr przypomniał sobie słowo, które Pan do niego powiedział: «Zanim kogut zapieje, trzy razy się Mnie zaprzesz».» ⁶² A wychodząc z domu, Pierre gorzko zapłakał. ⁶³ Lecz ci, którzy trzymali Jezusa, naśmiewali się z Niego i bili Go. ⁶⁴ Zawiązali mu oczy i uderzając go w twarz, zaczęli wypytywać: «Zgadnij, kto cię uderzył».» ⁶⁵ I obrzucili go wieloma innymi obelgami. ⁶⁶ Gdy tylko zajaśniało, zebrali się starsi ludu, arcykapłani i uczeni w Piśmie i przyprowadzili Jezusa do swojego zgromadzenia, mówiąc: «Jeśli Ty jesteś Mesjaszem, powiedz nam».» ⁶⁷ On im odpowiedział: Jeśli wam powiem, nie uwierzycie, ⁶⁸ A jeśli cię zapytam, nie odpowiesz mi i nie wypuścisz mnie. ⁶⁹ »Odtąd Syn Człowieczy siedzieć będzie po prawicy mocy Bożej”.» ⁷⁰ Wtedy wszyscy rzekli: «Czy więc jesteś Synem Bożym?» Odpowiedział im: «Tak mówicie, a Ja jestem».» ⁷¹ I rzekli: «Na cóż nam jeszcze potrzebne świadectwo? Przecież sami słyszeliśmy je z Jego własnych ust».»

Łukasza 23

¹ Wtedy całe zgromadzenie powstało i zaprowadziło Jezusa przed Piłata, ² I zaczęli Go oskarżać, mówiąc: «Stwierdziliśmy, że ten człowiek podburza nasz naród do buntu i zabrania płacić podatek Cezarowi, a siebie podaje za Mesjasza Króla».» ³ Piłat zapytał Go: «Czy Ty jesteś Królem Żydowskim?» Jezus odpowiedział Mu: «Tak, Ja nim jestem».» ⁴ Piłat rzekł do arcykapłanów i ludu: «Nie znajduję żadnej winy w tym człowieku».» ⁵ Podwoili jednak swoje wysiłki i powiedzieli: «On podburza lud, szerząc swoją naukę po całej Judei, począwszy od Galilei, gdzie rozpoczął, aż tutaj».» ⁶ Kiedy Piłat usłyszał o Galilei, zapytał, czy ten człowiek jest Galilejczykiem., ⁷A dowiedziawszy się, że podlega on władzy Heroda, odesłał go do Heroda, który w tym czasie również przebywał w Jerozolimie. ⁸ Herod bardzo się uradował, gdy ujrzał Jezusa. Od dawna tego pragnął, bo wiele o Nim słyszał i miał nadzieję, że zobaczy jakiś cud, który uczyni. ⁹ Zadawał Mu wiele pytań, ale Jezus mu nie odpowiadał. ¹⁰ A oto przywódcy kapłanów i uczeni w Piśmie byli tam i uparcie Go oskarżali. ¹¹ Lecz Herod wraz ze swoimi strażnikami potraktował Go z pogardą, wyśmiał Go, ubrał w okazałą szatę i odesłał z powrotem do Piłata. ¹² Tego właśnie dnia Herod i Piłat zostali przyjaciółmi, mimo że wcześniej byli wrogami. ¹³ Piłat, zwoławszy arcykapłanów, urzędników i lud, ¹⁴ Powiedział im: «Przyprowadziliście do mnie tego człowieka jako kogoś, kto podburza lud do buntu. Przesłuchałem go w waszej obecności i nie znalazłem w nim żadnej z zarzucanych mu zbrodni”., ¹⁵ ani Herod, bo odesłałem was do niego, a jak widzisz, nie udowodniono mu niczego, co zasługiwałoby na śmierć. ¹⁶ »Dlatego uwolnię go po odbyciu kary”.» ¹⁷ [Piłat był zobowiązany w dniu święta pozwolić im uwolnić więźnia]. ¹⁸ Ale cały tłum zawołał: «Zabijcie tego człowieka i uwolnijcie nam Barabasza!» ¹⁹ który został włożony więzienie z powodu buntu, który miał miejsce w mieście i morderstwa. ²⁰ Piłat, który chciał uwolnić Jezusa, zwrócił się do nich ponownie:, ²¹ Ale oni odpowiedzieli tym okrzykiem: «Ukrzyżuj Go! Ukrzyżuj Go!» ²² Piłat po raz trzeci zapytał ich: «Cóż On zawinił? Nie znalazłem w Nim nic zasługującego na śmierć. Każę Go więc ukarać i odprawię».» ²³ Lecz oni nalegali, głośno domagając się ukrzyżowania Jezusa, a ich wrzawa stawała się coraz głośniejsza. ²⁴ Piłat więc oświadczył, że stanie się tak, jak poprosili. ²⁵ Uwolnił tego, którego żądali, a który został osadzony więzienie za podżeganie do buntu i morderstwo, a Jezusa wydał na ich wolę. ²⁶ Gdy Go wyprowadzili, zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny, który wracał z pola, i włożyli na niego krzyż, aby go niósł za Jezusem. ²⁷ Za Nim jednak podążał wielki tłum ludzi i kobiet, którzy bili się w piersi i ubolewali nad Nim. ²⁸ Zwróciwszy się do nich, Jezus rzekł: Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade mną, ale płaczcie nad sobą i nad waszymi dziećmi., ²⁹ Bo oto nadchodzą dni, kiedy mówić będą: „Błogosławione niepłodne łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły”. ³⁰ Wtedy ludzie zaczną wołać do gór: Padnijcie na nas, a do pagórków: Przykryjcie nas. ³¹ Bo jeśli w ten sposób potraktujemy zielone drewno, co zrobimy z drewnem suchym?» ³² Przyprowadzono także dwóch przestępców, aby ich razem z Jezusem uśmiercić. ³³ Gdy przybyli na miejsce zwane Golgotą, ukrzyżowali tam Jezusa i przestępców, jednego po prawej, drugiego po lewej stronie. ³⁴ Lecz Jezus rzekł: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią. Potem rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając o nie losy. ³⁵ Ludzie stali i patrzyli. Przywódcy przyłączyli się do niego, szydząc z Jezusa, mówiąc: «Innych ratował, niech ratuje siebie, jeśli jest Mesjaszem, Wybrańcem Bożym».» ³⁶ Żołnierze także szydzili z Niego, podchodząc do Niego i podając Mu ocet, mówiąc: ³⁷ «Jeśli jesteś królem żydowskim, ratuj samego siebie».» ³⁸ Nad jego głową widniał napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: «To jest król żydowski».» ³⁹ Lecz jeden ze złoczyńców, których powieszono na krzyżu, urągał Mu, mówiąc: «Skoro Ty jesteś Mesjaszem, Ratuj siebie i ratuj nas. » ⁴⁰ Ale drugi zgromił go, mówiąc: «Czy ty nawet Boga się nie boisz, chociaż na tę samą karę jesteś skazany? ⁴¹ »Dla nas to sprawiedliwość, bo otrzymujemy to, na co zasługujemy za nasze zbrodnie, ale on nie zrobił nic złego”.» ⁴² I rzekł do Jezusa: «Panie, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa».» ⁴³ Jezus mu odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju».» ⁴⁴ Było około godziny szóstej i ciemność ogarnęła całą ziemię aż do godziny dziewiątej. ⁴⁵ Słońce zaćmiło się i zasłona świątyni rozdarła się na dwoje. ⁴⁶A Jezus zawołał donośnym głosem: «Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego». Po tych słowach wyzionął ducha. ⁴⁷ Setnik, widząc, co się stało, oddał chwałę Bogu i rzekł: «Zaprawdę, ten człowiek był sprawiedliwy».» ⁴⁸ A cały tłum, który zebrał się na to widowisko, zastanowiwszy się nad tym, co zaszło, wrócił, bijąc się w piersi. ⁴⁹ Ale wszyscy przyjaciele Jezusa trzymali się na dystans, kobiety którzy przybyli za Nim z Galilei i rozważali to wszystko. ⁵⁰ A był pewien człowiek imieniem Józef, członek Rady, człowiek dobry i sprawiedliwy, ⁵¹ który nie przystał ani na zamiar, ani na postępowanie innych, pochodził z Arymatei, miasta Judei, i on także oczekiwał królestwa Bożego. ⁵² Człowiek ten udał się do Piłata i poprosił go o ciało Jezusa., ⁵³ Zdjął go więc z krzyża, owinął w całun i złożył w grobowcu wykutym w skale, w którym nikt jeszcze nie był pochowany. ⁵⁴Był to Dzień Przygotowania i wkrótce miał się zacząć szabat. ⁵⁵ Kobiety Przybyli oni z Galilei wraz z Józefem i obejrzeli grób oraz to, w jaki sposób zostało w nim złożone ciało Jezusa. ⁵⁶ Wrócili więc do domu i przygotowali wonności i olejki, a w dzień szabatu odpoczęli według przykazania.

Łukasza 24

¹ Ale pierwszego dnia tygodnia, bardzo wcześnie rano, poszły do grobu z przygotowanymi wonnościami. ²Zobaczyli, że kamień został odsunięty od grobu, ³ A gdy weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. ⁴ Gdy byli tak zaniepokojeni, obok nich pojawiło się dwóch mężczyzn ubranych w olśniewające szaty. ⁵ Gdy ze strachu pochylili twarze ku ziemi, mężczyźni rzekli do nich: «Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? ⁶ Nie ma Go tu, ale zmartwychwstał. Pamiętajcie, co wam mówił, będąc jeszcze w Galilei: ⁷ »Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzeszników i ukrzyżowany, a trzeciego dnia zmartwychwstać”.» ⁸ Wtedy przypomnieli sobie słowa Jezusa:, ⁹ A gdy wróciły od grobu, opowiedziały o tym wszystkim Jedenastu i wszystkim pozostałym. ¹⁰ Tymi, które opowiedziały te rzeczy Apostołom, były: Maria Magdalena, Joanna, Żonaty, matka Jacques’a i ich towarzyszy. ¹¹ Uważali jednak, że te przemówienia są złudzeniem i nie wierzyli tym kobietom. ¹² Jednakże Piotr wybrał się i pobiegł do grobu; nachylił się i ujrzał tylko leżące na ziemi płótna. Wrócił do domu, zdziwiony tym, co się stało. ¹³ Tego samego dnia dwaj uczniowie szli do wsi zwanej Emaus, oddalonej o około sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy., ¹⁴ i rozmawiali o wszystkich tych wydarzeniach. ¹⁵ Gdy tak rozmawiali i wymieniali myśli, sam Jezus dołączył do nich i szedł z nimi., ¹⁶ lecz oczy ich były tak zasłonięte, że nie mogli Go poznać. ¹⁷ Zapytał ich: «O czym rozmawiacie w drodze?» Wtedy zatrzymali się i wyglądali na bardzo smutnych. ¹⁸ Jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: «Ty jesteś chyba jedynym z cudzoziemców, którzy przybyli do Jerozolimy i nie wiedzą, co się tam w tych dniach wydarzyło?» ¹⁹ »Co takiego?« – zapytał ich. Odpowiedzieli: „To, co dotyczy Jezusa z Nazaretu, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu: ²⁰ jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. ²¹ My zaś mieliśmy nadzieję, że to On wyzwoli Izraela, lecz poza tym wszystkim minął już trzeci dzień, odkąd te rzeczy się wydarzyły. ²² Prawdę mówiąc, niektóre z kobiet, które są z nami, bardzo nas zadziwiły: poszły do grobu przed świtem, ²³ A ponieważ nie znaleźli jego ciała, przyszli i opowiedzieli, że ukazali im się aniołowie i oznajmili, że on żyje. ²⁴ Niektórzy z naszych ludzi poszli do grobu i znaleźli wszystko tak, jak było kobiety Powiedzieli tak, ale go nie widzieli.» ²⁵ Wtedy Jezus rzekł do nich: O nierozumni ludzie i nieskore wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy!. ²⁶ Czyż Chrystus nie musiał cierpieć tego wszystkiego, aby wejść do swojej chwały?» ²⁷ Potem, zaczynając od Mojżesza i przechodząc przez wszystkich Proroków, wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego. ²⁸ Gdy byli już blisko wioski, do której zmierzali, udawał, że idzie dalej. ²⁹ Lecz oni nalegali na Niego, mówiąc: «Zostań z nami, bo już późno i dzień się już nachylił». Wszedł więc, aby zostać z nimi. ³⁰ Gdy siedział z nimi przy stole, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. ³¹ Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On stał się niewidzialny dla ich oczu. ³² I mówili między sobą: Czy serce nasze nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?« ³³ Wstawszy o tej samej porze, wrócili do Jerozolimy, gdzie zastali zebranych Jedenastu i ich towarzyszy, ³⁴ którzy mówili: «Pan prawdziwie zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi».» ³⁵ Oni z kolei opowiadali, co ich spotkało w drodze i jak rozpoznali Go przy łamaniu chleba. ³⁶ Gdy tak rozmawiali, Jezus stanął pośród nich i rzekł do nich:« Pokój »Bądź z tobą. To Ja, nie bój się”.» ³⁷ Ogarnęło ich zdumienie i przerażenie, myśleli, że widzą ducha. ³⁸ Lecz On rzekł do nich: Czemu jesteście zmieszani i czemu wątpliwości budzą się w waszych sercach? ³⁹ Spójrz na moje ręce i stopy – to ja. Dotknij mnie i zobacz, że duch nie ma ciała ani kości, jak widzisz, że ja mam.» ⁴⁰ To powiedziawszy, pokazał im swoje ręce i nogi. ⁴¹ Gdy w swej radości wciąż wahali się, czy uwierzyć, i nie mogli otrząsnąć się ze zdumienia, rzekł do nich: «Czy macie tu coś do jedzenia?» ⁴² Podarowali mu kawałek pieczonej ryby i plaster miodu. ⁴³ Wziął je i zjadł na ich oczach. ⁴⁴ Potem rzekł do nich: «To właśnie mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach».» ⁴⁵ Wtedy otworzył im umysły, aby rozumieli Pisma, ⁴⁶ I rzekł im: «Tak jest napisane: Tak Mesjasz musiał cierpieć i trzeciego dnia zmartwychwstać»., ⁴⁷ i że w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. ⁴⁸ Wy jesteście świadkami tych rzeczy. ⁴⁹ »Oto Ja ześlę wam dar, który obiecał mój Ojciec; ty zaś pozostań w mieście, aż zostaniesz przyobleczony mocą z wysokości”.» ⁵⁰ Potem wyprowadził ich poza miasto aż do Betanii i podniósłszy ręce, błogosławił ich. ⁵¹ A gdy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został wzięty do nieba. ⁵² Oni zaś, oddawszy Mu pokłon, z wielką radością powrócili do Jerozolimy. ⁵³ I stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga.